Następna odsłona przygód prefekta Katona i centuriona Macro. Niezbyt wymyślna intryga przy sporej ilości scen batalistycznych gwarantuje rozrywkę na takim samym poziomie jak w przypadku poprzednich części "Orłów Imperium". Jest zatem zupełnie dobrze, choć autor zaczyna powielać swoje dawniejsze pomysły. Umiejętność budowania napięcia i plastyczność scen nie wymagają rekomendacji. Tę sztukę Simon Scarrow opanował w stopniu wystarczającym, by tworzyć barwne czytadła na jesienne wieczory. Intryga, jak już wspomniano, i tym razem niezbyt skomplikowana, choć fabułę wzbogaca swą obecnością niejaki centurion Kwertus, postać dość osobliwa, taki antyczny odpowiednik Vlada Palownika. Z rzeczy zabawniejszych odnotuję tylko, że Karatakus (z pewnością nieświadomie) cytuje Jezusa Chrystusa ("Kto mieczem wojuje od miecza ginie"), a prefekt Katon miewa refleksje w duchu von Clausewitza (wojna jako polityka prowadzona innymi środkami). To ostatnie dziwić nie powinno, skoro tylko pamiętać będziemy, że młodość naszego bohatera w znacznej części upłynęła na lekturze dzieł historyków i filozofów :)

Następna odsłona przygód prefekta Katona i centuriona Macro. Niezbyt wymyślna intryga przy sporej ilości scen batalistycznych gwarantuje rozrywkę na takim samym poziomie jak w przypadku poprzednich części "Orłów Imperium". Jest zatem zupełnie dobrze, choć autor zaczyna powielać swoje dawniejsze pomysły. Umiejętność budowania napięcia i plastyczność scen nie wymagają...