Chyba nie będę pisać znów tego samego bo ta książka jest taka jak poprzednia części. Zachowanie Lyrika niestety jak dla mnie mało logiczne. Zakończenie słabe. Liczę że historia Austina będzie lepsza ponieważ ma ogromny potencjał.

Chyba nie będę pisać znów tego samego bo ta książka jest taka jak poprzednia części. Zachowanie Lyrika niestety jak dla mnie mało logiczne. Zakończenie słabe. Liczę że historia Austina będzie lepsza ponieważ ma ogromny potencjał.

Dotarłam do 4 cz.i nadal polecam.....

Dotarłam do 4 cz.i nadal polecam.....

Druga część historii Tamar i Lyrika. Jak to zwykle bywa szkielety wypadają z szafy, dowiadujemy się znaczenia pewnego tatuażu oraz czemu Lyrik obiecał sobie że nikogo już nie pokocha. Jak wiadomo, gdy się pozna tę konkretną osobę, takie obietnice są psu na budę. Ładnie się to czytało, piękna historia z ciepłym zakończeniem. Kolejny bad boy usidlony. Lecę czytać o następnym. ;)

Druga część historii Tamar i Lyrika. Jak to zwykle bywa szkielety wypadają z szafy, dowiadujemy się znaczenia pewnego tatuażu oraz czemu Lyrik obiecał sobie że nikogo już nie pokocha. Jak wiadomo, gdy się pozna tę konkretną osobę, takie obietnice są psu na budę. Ładnie się to czytało, piękna historia z ciepłym zakończeniem. Kolejny bad boy usidlony. Lecę czytać o następnym. ;)

Kończą się dwa miesiące, które przeznaczyli sobie główni bohaterowie, ale ich przygoda trwa nadal. Oboje nie potrafią się od siebie uwolnić. W tej części duzo więcej się dzieje. Zarówno Tamar jak i Lyrik odkrywają powoli swoje tajemnice, a każda kolejna jest zaskoczeniem dla czytelnika.
Czytało się przyjemnie i szybko. Polecam.

Kończą się dwa miesiące, które przeznaczyli sobie główni bohaterowie, ale ich przygoda trwa nadal. Oboje nie potrafią się od siebie uwolnić. W tej części duzo więcej się dzieje. Zarówno Tamar jak i Lyrik odkrywają powoli swoje tajemnice, a każda kolejna jest zaskoczeniem dla czytelnika.
Czytało się przyjemnie i szybko. Polecam.

Dalszy ciąg historii Lyrika i Tamar.
Działa między nimi silne przyciąganie, a jednocześnie Lyrik za każdym razem zachowuje się jak skończony drań.
Przeszłość nie daje im spokoju i dopóki oboje nie zmierzą się ze swoimi demonami, nie ruszą do przodu.
Ta część jest pełna emocji i pokazuje, że o swoje szczęście trzeba walczyć.
Cóż jest warte życie bez miłości...

Dalszy ciąg historii Lyrika i Tamar.
Działa między nimi silne przyciąganie, a jednocześnie Lyrik za każdym razem zachowuje się jak skończony drań.
Przeszłość nie daje im spokoju i dopóki oboje nie zmierzą się ze swoimi demonami, nie ruszą do przodu.
Ta część jest pełna emocji i pokazuje, że o swoje szczęście trzeba walczyć.
Cóż jest warte życie bez miłości...

Dalsze losy Błękitnej i Lyrika, w końcu dowiadujemy się jaką mroczna tajemnicę on skrywał, za co się tak karał i komu dał swoją obietnicę, że nigdy nikogo już nie pokocha. Musiał sam sobie wybaczyć, zapomnieć to co kiedyś zrobił, a zrobił naprawdę okropną rzecz, jedna decyzja, jedna noc i musiał ponieść konsekwencje na całe swoje życie. Ale gdy się znajdzie prawdziwą miłość ciemność odchodzi , bo światło je przyćmiewa i tym światłem dla Liryka była Błękitna. Należał do niej od chwili kiedy po raz pierwszy ją zobaczył ale czasami potrzepujemy najpierw odebrać od życia lekcję, by zrozumieć jak ważna jest dla nas ta osoba.

Dalsze losy Błękitnej i Lyrika, w końcu dowiadujemy się jaką mroczna tajemnicę on skrywał, za co się tak karał i komu dał swoją obietnicę, że nigdy nikogo już nie pokocha. Musiał sam sobie wybaczyć, zapomnieć to co kiedyś zrobił, a zrobił naprawdę okropną rzecz, jedna decyzja, jedna noc i musiał ponieść konsekwencje na całe swoje życie. Ale gdy się znajdzie prawdziwą miłość...

Kontynuacja losów Lyrika i Tamar. Trochę się pośmiałam, trochę popłakałam. Kilka razy nawet się wzburzyłam zachowaniem bohaterów. Są trochę niekonsekwentni, a Lyrik broni się przed miłością jak skazaniec przed toporem. Jego argumentacja jest nielogiczna i bezsensowna tak, że żal ściska cztery litery. Ale takie są właśnie ból i cierpienie. Nielogiczne. I bez sensu.

Znów autorka skopała zakończenie. Lubię happy endy, ale to było science fiction. Kompletnie odrealniona sytuacja. Pomysł był dobry. Intryga całkiem fajnie pomyślana, tylko rozwiązanie akcji za proste. Jakby napisane na siłę. Aby szybciej. Można było zrobić to lepiej.

Kontynuacja losów Lyrika i Tamar. Trochę się pośmiałam, trochę popłakałam. Kilka razy nawet się wzburzyłam zachowaniem bohaterów. Są trochę niekonsekwentni, a Lyrik broni się przed miłością jak skazaniec przed toporem. Jego argumentacja jest nielogiczna i bezsensowna tak, że żal ściska cztery litery. Ale takie są właśnie ból i cierpienie. Nielogiczne. I bez sensu.

Znów...

Polecam, kto już rozpoczął serię nie może nie przeczytać dalszych zagmatwanych losów muzyków. Chyba najbardziej wzruszająca część.

Polecam, kto już rozpoczął serię nie może nie przeczytać dalszych zagmatwanych losów muzyków. Chyba najbardziej wzruszająca część.

Ta część cyklu "Muzyka gwiazd" bardzo mi się podobała, jest to druga część historii Tamar i Lyrika, oprócz historii miłosnej, opowiada też o ich przyszłości i umiejętności pogodzenia się z sobą i z tym co było. Niby taka lekka i rozrywkowa, a aż się przy niej popłakałam:)

Ta część cyklu "Muzyka gwiazd" bardzo mi się podobała, jest to druga część historii Tamar i Lyrika, oprócz historii miłosnej, opowiada też o ich przyszłości i umiejętności pogodzenia się z sobą i z tym co było. Niby taka lekka i rozrywkowa, a aż się przy niej popłakałam:)

kolejny tom, choć tak samo schematyczny jak poprzedni i zaskakująco przewidywalny to jednak było w nim nieco więcej emocji niż w poprzednim. Rola matki poruszyła mnie tu dogłębnie. I te misie pełne szczęścia. Było w tym coś dzięki czemu na szczęście skończyłam, nie zmienia to jednak faktu, że niczym nie da się tego porównać do tomu nr 1 i 2. Szczerze było to trochę przesadzone. Dziewczyna po takiej traumie powinna być dużo bardziej zamknięta i raczej bardziej zimna choć także spanikowana. W moim odczuciu jej zachowanie nie było poprawne co do stopnia tego co ją spotkało, ale każdy widzi świat trochę inaczej. Można zatem wybaczyć, bo miało to w sobie nutę piękna. Niedużą ale miało.

kolejny tom, choć tak samo schematyczny jak poprzedni i zaskakująco przewidywalny to jednak było w nim nieco więcej emocji niż w poprzednim. Rola matki poruszyła mnie tu dogłębnie. I te misie pełne szczęścia. Było w tym coś dzięki czemu na szczęście skończyłam, nie zmienia to jednak faktu, że niczym nie da się tego porównać do tomu nr 1 i 2. Szczerze było to trochę...