Jak na prozę Pana Rafała przystało jest krwiście i dosadnie. To nie jest literatura grzecznych chłopców, tak wygląda życie na górzystym skrawku świata, gdzie nieprzerwanie trwa konflikt i walka o niezbyt czyste interesy. Obrazy ludzkiego cierpienia są bardzo realistyczne, wręcz namacalne, wiele dowodów okrucieństwa, zaś ból potrafi rozwiercać mózg czytelnika. Co interesujące, fabuła książki nie ukazuje stron konfliktu jako jednoznacznie złych bądź dobrych – tak jak nie ma wojen sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Trudno jednak mi wskazać choćby jedną osobę po stronie czeczeńskiej czy rosyjskiej budzącą autentyczną sympatię. Nie da się jednak ukryć, że po 13 latach od napisania tej książki inaczej spoglądamy na wszelkiej maści „specjalne operacje” prowadzone na Wschodzie. Wątki, początkowo prowadzone niespiesznie i w oderwaniu od siebie, nagle splatają się w jeden, a wtedy akcja zdecydowanie zyskuje na wartkości. Przeczytałem z zainteresowaniem, aczkolwiek nie jest to pozycja do mojego prywatnego „Topu Wszechczasów”.

Jak na prozę Pana Rafała przystało jest krwiście i dosadnie. To nie jest literatura grzecznych chłopców, tak wygląda życie na górzystym skrawku świata, gdzie nieprzerwanie trwa konflikt i walka o niezbyt czyste interesy. Obrazy ludzkiego cierpienia są bardzo realistyczne, wręcz namacalne, wiele dowodów okrucieństwa, zaś ból potrafi rozwiercać mózg czytelnika. Co...

Wiadomości z Czeczenii już od dawna nie elektryzują światowych serwisów informacyjnych. Nadużyciem byłoby jednak stwierdzenie, że w tej niewielkiej kaukaskiej republice panuje spokój. Choć II wojna czeczeńska oficjalnie zakończyła się w kwietniu 2009 roku, mudżahedini nie złożyli broni, Groznym co jakiś czas wstrząsają zamachy bombowe, a rosyjskie wojsko nadal prowadzi akcje w „strefach operacji antyterrorystycznych”. Na celowniku bojowników znajduje się lojalny wobec Kremla prezydent Ramzan Kadyrow – były separatysta, przez Annę Politkowską oskarżany swego czasu o mordowanie przeciwników politycznych swojego ojca Achmada (prezydenta Czeczenii w latach 2003–2004) i porywanie ludzi dla okupu. Zresztą morderstwa polityczne, tortury i łamanie praw człowieka pod hasłem walki z terroryzmem są w tej republice nadal na porządku dziennym i złego wrażenia nie zmieni poprawiająca się sytuacja gospodarcza.

Akcja powieści Rafała Dębskiego – autora kilkudziesięciu opowiadań i dziesięciu powieści historycznych oraz fantasy, redaktora naczelnego miesięcznika „Science Fiction, Fantasy i Horror” – toczy się kilka lat po zamachu na Dubrowce i w Biesłanie oraz po śmierci Szamila Basajewa. Naród po dwóch wojnach z Rosją jest mocno podzielony. Część nadal wspiera ukrywających się w górach separatystów, nie brakuje rodzin żyjących z przemytu i handlu narkotykami, inni starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości i mieć po prostu święty spokój. Kłócą się ze sobą także komendanci polowi. Basajew jest dla niektórych agentem FSB, a zamach na Dubrowce i w Biesłanie zostały przeprowadzone w porozumieniu z rosyjskimi służbami specjalnymi, aby Rosja miała pretekst do dalszego brutalnego pacyfikowania czeczeńskich wsi. Fabuła skupia się na reaktywacji tajemniczego Klanu Wilka pod wodzą samozwańczego prezydenta Republiki Iczkerii Achmada Nikułajewa. Skupieni w nim komendanci planują zamachy terrorystyczne, przy których wydarzenia w Madrycie w 2004 roku czy rok później w Londynie to wystrzały przemokniętych kapiszonów.

Dębski nie stworzył głównego bohatera. Akcję powieści śledzimy oczyma przedstawicieli obu stron konfliktu. Trochę „z boku” wydarzeń postawiony jest Polak Paweł Mech – towarzysz broni Czeczenów, najemnik, choć sam woli określenie „żołnierz fortuny”. Dla Czeczenów najważniejsza jest zemsta na Rosjanach. Ten kraj to miejsce, gdzie „spokój i nadzieja zostały rozstrzelane”, a życie nie jest wiele warte. Czeczeni rosyjskich jeńców nie biorą, ale trudno im się dziwić. Wszyscy stracili kogoś bliskiego z rąk Rosjan, czy to podczas pacyfikacji wiosek podejrzanych o sprzyjanie terrorystom, czy też w wyniku brutalnych przesłuchań zatrzymanych braci i kolegów. Rosyjscy dowódcy – z wyjątkami – traktują z kolei podwładnych niczym mięso armatnie. Jeden z generałów posyła nieświadomy celu akcji elitarny oddział na zatracenie tylko dlatego, że założył się, iż w warunkach wojny zdobędzie butelkę gruzińskiego koniaku, a oficerowie GRU są zamieszani w handel organami do przeszczepów, pobieranymi – oczywiście nie dobrowolnie – od młodych Czeczenów. Autor prowokuje do zadawania trudnych pytań – kto jest terrorystą, a kto bojownikiem o wolność? Pytań trudnych, bo gdyby użyć definicji rosyjskiej, terrorystą byłby nawet Romuald Traugutt, nie wspominając o Józefie Piłsudskim.

Wznowiona po trzech latach powieść bynajmniej nie jest odgrzewanym kotletem. To dobra, krwista – nie mylić z krwawą – literatura, jedna z lepszych powieści sensacyjnych, które ostatnio czytałem. Wśród polskich pisarzy nie brakuje takich, którzy mają problemy z układaniem dialogów. Trącą niekiedy naiwnością, są sztuczne, czasami po prostu drętwe. W przypadku Dębskiego jest inaczej, choć i on nie ustrzegł się drobnych wpadek (raczej niepotrzebny wątek miłosny – nie dominujący, ale trochę sztuczny). Dialogi w „Wilkach i orłach” brzmią wiarygodnie, mimo że – co zakładam z dużą dozą prawdopodobieństwa graniczącego z pewnością – autor nigdy nie był rosyjskim desantowcem, czeczeńskim bojownikiem czy ministrem spraw wewnętrznych Federacji Rosyjskiej. Nie można się również przyczepić do pracy wykonanej przez Fabrykę Słów – prawie wzorcowa korekta, ascetyczna, ale miła dla oka szata graficzna. Nic, tylko czytać!

Wiadomości z Czeczenii już od dawna nie elektryzują światowych serwisów informacyjnych. Nadużyciem byłoby jednak stwierdzenie, że w tej niewielkiej kaukaskiej republice panuje spokój. Choć II wojna czeczeńska oficjalnie zakończyła się w kwietniu 2009 roku, mudżahedini nie złożyli broni, Groznym co jakiś czas wstrząsają zamachy bombowe, a rosyjskie wojsko nadal prowadzi...

Trochę eklektyczna ta powieść, co tym razem nie jest specjalnym komplementem. Zbyt dużo fikcji w historii konfliktu czeczeńskiego. Trochę opowieści zahaczających o reportaż (historia Biesłanu). Dużo (prawdziwego niestety) okrucieństwa i niezła analiza działania rosyjskich służb wojskowych w okupowanych krajach. Końcówka jak z przeciętnego filmu sensacyjno-szpiegowskiego (trochę od czapy). Ograniczenie liczby wątków i wybór konkretnego gatunku literackiego, zdecydowanie przysłużyłby się tej książce.

Trochę eklektyczna ta powieść, co tym razem nie jest specjalnym komplementem. Zbyt dużo fikcji w historii konfliktu czeczeńskiego. Trochę opowieści zahaczających o reportaż (historia Biesłanu). Dużo (prawdziwego niestety) okrucieństwa i niezła analiza działania rosyjskich służb wojskowych w okupowanych krajach. Końcówka jak z przeciętnego filmu sensacyjno-szpiegowskiego...

Gorzki obraz brutalnego świata. Bez zbędnej mitologii, z dobrze zarysowanymi bohaterami i ciekawą akcją. Na duchu nie podniesie, ale może do smutnych konstatacji sprowokować.

Gorzki obraz brutalnego świata. Bez zbędnej mitologii, z dobrze zarysowanymi bohaterami i ciekawą akcją. Na duchu nie podniesie, ale może do smutnych konstatacji sprowokować.

Naprawdę mocne 7. Książka ukazała mi tak naprawdę całą istotę konfliktu w Czeczeni i jak się okazuję -znów Rosja i Ameryka pociągające za sznurki. Nic nowego. Dokładnie to samo jest teraz w Syrii .Bardzo to przykre.

Sama historia jest prosta i poprowadzona z dwóch stron konfliktu. Żadna ze stron nie jest jakoś gloryfikowana. Choć jednak trochę bliżej mi było do Czeczenów . Oczywiście mówię teraz o książce. Bo nazywanie kogoś terrorystą w jego własnym kraju (Czeczeni) i robienie rozpie...lu zasłaniając się hasłami(Rosjanie) jest zwyczajna hipokryzją i zupełnym absurdem.

Pare rzeczy jest trochę przekoloryzowanych ,ale to w końcu powieść i można wybaczyć.
POlecam i tyle

Naprawdę mocne 7. Książka ukazała mi tak naprawdę całą istotę konfliktu w Czeczeni i jak się okazuję -znów Rosja i Ameryka pociągające za sznurki. Nic nowego. Dokładnie to samo jest teraz w Syrii .Bardzo to przykre.

Sama historia jest prosta i poprowadzona z dwóch stron konfliktu. Żadna ze stron nie jest jakoś gloryfikowana. Choć jednak trochę bliżej mi było do Czeczenów ....

Mamy tu mieszankę prawdziwych wydarzeń i literacką fikcję. Obraz szczególnie okrutnej wojny, pierwotnie narodowo-wyzwoleńczej, która z czasem przeistacza się, w wyniszczającą walkę wszystkich ze wszystkimi. Gdzie poszczególne klany Czeczenów, Inguszów, itd., występują przeciw sobie, gdzie jak zwykle znajdują się też kolaboranci, - a więc zemsta musi być !
Żołnierze z czasem się degenerują, dziczeją, człowiek służy tylko do celów, - jak obcęgi do wyciągania gwoździ. Następuje spirala przemocy i sadyzmu; ty mi tak, to ja ci jeszcze więcej; ty obcinasz uszy, to my genitalia; ty sadzasz na odwróconym stołku, to my nabijamy na pal, itd.
Dlaczego są więc nowe wojny, jak wiadomo z czym się wiążą ? Oczywiście dla władzy, dla zajęcia nowych ziem, bogactw naturalnych, dla "nowych niewolników", krótko mówiąc dla zysku - i tak od zarania świata.

Mamy tu mieszankę prawdziwych wydarzeń i literacką fikcję. Obraz szczególnie okrutnej wojny, pierwotnie narodowo-wyzwoleńczej, która z czasem przeistacza się, w wyniszczającą walkę wszystkich ze wszystkimi. Gdzie poszczególne klany Czeczenów, Inguszów, itd., występują przeciw sobie, gdzie jak zwykle znajdują się też kolaboranci, - a więc zemsta musi być !
Żołnierze z czasem...

Wojna jest straszna, wojna jest bezlitosna i doskonale potrafi wyrzeźbić człowieka. Powieść 'Wilki i orły' przedstawia to brutalnie, bez zbędnych upiększeń i udawania, że może być inaczej. Opowieść o wojnie w Czeczenii wojnie utajonej, ukrywanej strasznie okrutnej. Trzymająca od pierwszych stron z niespodziewanym finałem.

Wojna jest straszna, wojna jest bezlitosna i doskonale potrafi wyrzeźbić człowieka. Powieść 'Wilki i orły' przedstawia to brutalnie, bez zbędnych upiększeń i udawania, że może być inaczej. Opowieść o wojnie w Czeczenii wojnie utajonej, ukrywanej strasznie okrutnej. Trzymająca od pierwszych stron z niespodziewanym finałem.

Wojna w Czeczeni jest jednym z najcięższych tematów i najbardziej owianym tajemnicą. Rafał Dębski postanowił na podstawie suchych faktów napisać bardzo dobra książkę.

Zapraszam na : http://zojahawrylo.blogspot.com/2018/03/rafa-debski-wilki-i-ory.html

Wojna w Czeczeni jest jednym z najcięższych tematów i najbardziej owianym tajemnicą. Rafał Dębski postanowił na podstawie suchych faktów napisać bardzo dobra książkę.

Zapraszam na : http://zojahawrylo.blogspot.com/2018/03/rafa-debski-wilki-i-ory.html

Ciekawa o tyle, że temat ciekawy. Wojna w Czeczenii i w ogóle - sytuacja Czeczenii jest bardzo trudna. Ale nie wie się o niej zbyt wiele. Obecnie próżno szukać informacji w mediach, nie sposób dowiedzieć się dokładniej...

Dlatego książkę Dębskiego cenię nawet pomimo jej oczywistych braków. Okrucieństwo opisów nie zraża tak bardzo (czytałam książki ze wspomnieniami tych, co przeżyli II WŚ na Wschodzie, Wołyń... okrucieństwo jest wiarygodne). Postaci - że płaskie? Trudno. Bywaja i takie.

Ciekawa o tyle, że temat ciekawy. Wojna w Czeczenii i w ogóle - sytuacja Czeczenii jest bardzo trudna. Ale nie wie się o niej zbyt wiele. Obecnie próżno szukać informacji w mediach, nie sposób dowiedzieć się dokładniej...

Dlatego książkę Dębskiego cenię nawet pomimo jej oczywistych braków. Okrucieństwo opisów nie zraża tak bardzo (czytałam książki ze wspomnieniami tych, co...

Autor próbuje w sposób trochę sensacyjny, a trochę w przygodowy rozprawić się z wojną na Kaukazie. Trochę średnio to wyszło, ale mimo wszystko warte przeczytania.

Autor próbuje w sposób trochę sensacyjny, a trochę w przygodowy rozprawić się z wojną na Kaukazie. Trochę średnio to wyszło, ale mimo wszystko warte przeczytania.