Zanim otworzyłam tą książkę wiedziałam, że będzie ona genialna. Autor utrzymał poziom, który narzucił sobie w poprzedniej części. Przyznaję się, że miałam wysokie wymagania co do tej powieści, ale nie zawiodłam się.

Autor w mistrzowski sposób buduje napięcie, tworzy zagadki, miesza czytelnikom w umysłach i jest sprawcą wielu nieprzespanych nocy, gdy człowiek czyta książkę lub o niej rozmyśla. Zazwyczaj druga część trylogii jest tą najsłabszą częścią, ale Stieg obala ten stereotyp. Ta książka jest zdecydowane lepsza od swojej poprzedniczki. Do tego autor przygotował niesamowite zakończenie, które zmusza czytelnika by od razu sięgnął po trzecią część (co sama zrobiłam, a tym samym w trakcie tygodnia miałam wiele nieprzespanych nocy).

Bohaterowie... jeszcze bardziej skomplikowani, jeszcze ciekawsi. Posiadający jeszcze większą ilość tajemnic i jeszcze ciekawsze charaktery. To jest majstersztyk! Sposób w jaki oni są skonstruowani. Jestem pełna podziwu dla autora.

„Nie ma niewinnych. Chociaż można być w różnym stopniu odpowiedzialnym.”

Podoba mi się to jak autor zręcznie przechodzi między narracjami prowadzonymi przez różnych bohaterów pozostawiając liczne niedopowiedzenia, co jeszcze bardziej buduje napięcie.

Nie będę się bardziej rozpisywać, ponieważ boję się, że zasypię Was mnóstwem spoilerów, a lepiej będzie jak sami będziecie odkrywać fragmentami fenomen tej serii.

Moja ocena: 6/6

„Nigdy nie zadzieraj z Lisbeth Salander. Jej nastawienie do świata jest takie, że jeśli ktoś grozi jej pistoletem, ona załatwi sobie większy.”

http://pomiedzyksiazkami.blogspot.com/2017/07/stieg-larsson-dziewczyna-ktora-igraa-z.html

Zanim otworzyłam tą książkę wiedziałam, że będzie ona genialna. Autor utrzymał poziom, który narzucił sobie w poprzedniej części. Przyznaję się, że miałam wysokie wymagania co do tej powieści, ale nie zawiodłam się.

Autor w mistrzowski sposób buduje napięcie, tworzy zagadki, miesza czytelnikom w umysłach i jest sprawcą wielu nieprzespanych nocy, gdy człowiek czyta książkę...