Rodzinne tajemnice…

Posiadłość Black Rabbit Hall. To tu święta i wakacje spędza rodzina Altonów. Beztrosko. Do czasu. Do czasu, gdy matka dzieci ginie. Od tej pory nic już nie jest takie same…

Ponad trzydzieści lat później upadającą posiadłość Black Rabbitt Hall odwiedza Lorna w poszukiwaniu miejsca na wyprawienie wesela. Podczas kilkudniowego pobytu dowiaduje się od starszej pani historii życia Altonów. Jaką tajemnicę skrywa rodzina?

Historia Black Rabbit Hall spowita jest aurą tajemnicy. Klimat ten – niedopowiedzenia, bogatej posiadłości, spowiedzi starszej pani – od razu przywiódł mi na myśl „Trzynastą opowieść” Diane Setterfield.

Jak na pisarski debiut opowieść wypada świetnie! Wszystkie wątki łączą się w zgrabną całość. Jest sekret od lat skrywany w kręgu rodzinnym, jest aura tajemniczości, postacie są bardzo dobrze wykreowane. I choć, koniec końców, sądziłam, że wyjaśnienie przyczyny śmierci matki będzie bardziej ‘spektakularne’, a całość historii będzie bardziej mroczna (jak np. we „Wróć przed zmrokiem”) to jestem usatysfakcjonowana z lektury. Bardzo lubię motywy sekretów rodzinnych, wielkich posiadłości i lubię powieści, w których spora część fabuły skupia się na dzieciach, więc „Tajemnica Black Rabbit Hall” przypadła mi do gustu. No i na plus, że nie udało mi się w pełni poskładać elementów układanki, więc autorka zaskoczyła mnie jednym rozwiązaniem fabularnym.

Podsumowując, „Tajemnica Black Rabbit Hall” to interesująca powieść obyczajowa z aurą tajemnicy i rodzinnym sekretem.

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni

Rodzinne tajemnice…

Posiadłość Black Rabbit Hall. To tu święta i wakacje spędza rodzina Altonów. Beztrosko. Do czasu. Do czasu, gdy matka dzieci ginie. Od tej pory nic już nie jest takie same…

Ponad trzydzieści lat później upadającą posiadłość Black Rabbitt Hall odwiedza Lorna w poszukiwaniu miejsca na wyprawienie wesela. Podczas kilkudniowego pobytu dowiaduje się od...

Powieść gotycka w wydaniu Hallmark Channel, którą można podsumować jednym zdaniem: Beztroskie życie rodziny przerywa śmierć matki, a potem było już tylko gorzej.

Fabuła oparta na zasadach kontrastu: dobra wróżka (matka),zła wiedźma (macocha) i niewdzięczni pasierbowie (dzieci). W tle zaniedbana własność ziemska, kapryśna Kornwalia i amatorskie wątki detektywistyczne rodem z biografii kiepskiego naśladowcy panny Marple.

Po książce, która reklamowana jest szumnie przez anglojęzyczne media jako powieść gotycka, nastroju strachu i grozy jest tyle co kot napłakał. Najświeższe doniesienia o rodzimej kondycji służby zdrowia trzymają w większym napięciu, niż historia opowiedziana przez Eve Chase.

A jest to historia, jakich wiele – dom, który wcale nie jest nawiedzony, dzieci – które z potwora mają tylko upiorny charakter, i słodko-pierdzące zakończenie sprawiające, że opisywanych wydarzeń nie można traktować poważnie.

Na próżno szukać tu klimatu rodem uroczo niepokojącej dzieciarni z „Zawsze mieszkałyśmy w zamku”, czy osoby tej drugiej pani domu z „Rebeki”. Mroku, duszności spowodowanej wilgocią nieogrzewanego budynku, łuszczących się tapet, które wraz z każdym pociągnięciem odsłaniają skrywane dotąd wspomnienia. Bohaterowie nie są tak skonfliktowani jak w „Wichrowych wzgórzach” i rozkosznie rozpuszczeni jak w „Wywiadzie z wampirem”. W oczach Eve Chase są niczym najpiękniejsze czeskie kryształy trzymane w gablotach – aż chciałoby się nim przyjrzeć z bliska, aby zobaczyć jakąkolwiek rysę czy pęknięcie, a tych nie ma.

Powieść broni się językiem, choć nie jest to język, którym mówi strach. Czyta się ją szybko, płynnie przechodząc między rozdziałami. A jednak rozczarowuje i mocno frustruje swoją konstrukcją, bohaterami, urwanymi wątkami i opisami. Chaos narracyjny w wydaniu mistrzowskim.

Odnoszę wrażenie, że autorka była źle prowadzona przez wydawnictwo. Może gdyby trafiła w ręce miłośnika gatunku, zostałaby popchnięta w kierunku Shirley Jackson z mocnym twistem Daphne du Maurier? A tutaj, wbrew zapowiedziom wydawcy, nie jest to nawet V.C. Andrews.

Czytelniku, próżno szukać w tej książce lęku przed wariatką na strychu.

Powieść gotycka w wydaniu Hallmark Channel, którą można podsumować jednym zdaniem: Beztroskie życie rodziny przerywa śmierć matki, a potem było już tylko gorzej.

Fabuła oparta na zasadach kontrastu: dobra wróżka (matka),zła wiedźma (macocha) i niewdzięczni pasierbowie (dzieci). W tle zaniedbana własność ziemska, kapryśna Kornwalia i amatorskie wątki detektywistyczne rodem...

Jako że nie znoszę fabuły dziejącej się naprzemiennie w dwóch liniach czasowych, najpierw przeczytałam rozdziały dotyczące współczesności "Lorna" i te oceniam na sześć gwiazdek (choć uważam, że zarówno postacie, jak i koniec są kiepsko dopracowane),potem przeszłam do rozdziałów opowiadających o przeszłości "Amber" i okazały się one zwyczajnie nudne (nie były w stanie zatrzymać mojej uwagi, więc tylko je przekartkowałam) - daję im najniższą moją ocenę, a więc cztery gwiazdki; 6+4=10; 10:2=5.

Jako że nie znoszę fabuły dziejącej się naprzemiennie w dwóch liniach czasowych, najpierw przeczytałam rozdziały dotyczące współczesności "Lorna" i te oceniam na sześć gwiazdek (choć uważam, że zarówno postacie, jak i koniec są kiepsko dopracowane),potem przeszłam do rozdziałów opowiadających o przeszłości "Amber" i okazały się one zwyczajnie nudne (nie były w stanie...

Szkoda,że historia rodzeństwa nie została na końcu lepiej pociągnięta bo takie to zakończenie trochę płytkie trochę bez smaku

Szkoda,że historia rodzeństwa nie została na końcu lepiej pociągnięta bo takie to zakończenie trochę płytkie trochę bez smaku

Książka , która nastrojem i stylem pisania przypomina mi „Trzynastą opowieść” D. Setterfield. Jest pomysł, jest tajemnica, są zawiłe relacje rodzinne na tle rodzinnej posiadłości. Połowa książki dotycząca przeszłości domu i właścicieli Black Rabbit Hall świetna, bardzo emocjonalna i plastyczna. Część współczesna mniej przypadła mi do gustu. Opisy szperania po cudzym domu bez nadzoru dość specyficzne moim zdaniem. Odjęłam punkty za wyjaśnienie przyczyny śmierci Nancy, liczyłam na coś innego. Przyjemna lektura, którą polecam.

Książka , która nastrojem i stylem pisania przypomina mi „Trzynastą opowieść” D. Setterfield. Jest pomysł, jest tajemnica, są zawiłe relacje rodzinne na tle rodzinnej posiadłości. Połowa książki dotycząca przeszłości domu i właścicieli Black Rabbit Hall świetna, bardzo emocjonalna i plastyczna. Część współczesna mniej przypadła mi do gustu. Opisy szperania po cudzym domu...

Potrzebowałam właśnie takiej książki😭 Totalnie przypomniała mi czasy, gdy zakochałam się w „Kwiatach na poddaszu”. Akcja dzieje się bardzo szybko, dzięki czemu czytelnik się nie nudzi, ale jest ona na tyle dobrze poprowadzona, że nie da się pogubić. Strasznie szkoda mi tych dzieciaków, straciły rodzica, a drugi nie potrafi sobie z tym poradzić. Nagle pojawia się obca osoba w domu i próbuje wszystko ustawiać po swojemu. Serce mi się krajało w wielu momentach. Fantastyczne jest to, że zostały ukazane dwie linie czasowe - tego, co działo się za czasów życia Amber w latach 60. oraz tego, co przeżywa Lorna 30 lat później. Wszystko idealnie się ze sobą łączy i dostajemy klarowną opowieść. Szkoda, że w tej posiadłości nie pojawił się jakiś paranormalny wątek, bo cała historia trzymałaby jeszcze bardziej w napięciu.

Potrzebowałam właśnie takiej książki😭 Totalnie przypomniała mi czasy, gdy zakochałam się w „Kwiatach na poddaszu”. Akcja dzieje się bardzo szybko, dzięki czemu czytelnik się nie nudzi, ale jest ona na tyle dobrze poprowadzona, że nie da się pogubić. Strasznie szkoda mi tych dzieciaków, straciły rodzica, a drugi nie potrafi sobie z tym poradzić. Nagle pojawia się obca osoba...

U Eve Chase styl i nastrój trochę jak w powieściach Kate Morton czy Katherine Webb.
Gdy Lorna poszukując idealnego miejsca na swoje wesele odwiedza kornwalijską posiadłość rodziny Alton wracają wspomnienia z dzieciństwa. Odwiedzała to miejsce wielokrotnie podczas wakacji spędzanych w okolicy z matką, miłośniczką Kornwalii i jej historii.
Zawiłe dzieje właścicieli popadającego w ruinę Black Rabbit Hall pomogą Lornie w odkryciu jej własnej historii.
Trzydzieści lat wcześniej ówcześni właściciele spędzali tu jak co roku wakacje. Szczęśliwa rodzina nie przeczuwała, że te wakacje miały odmienić życie każdego z nich i wpłynąć na przyszłe pokolenie.
Dwutorowo prowadzona akcja w intrygującej fabule splata losy dwóch odległych rodzin. Do tego mroczny nastrój podupadającego, lecz wciąż imponującego domostwa, uroki magicznej Kornwalii i czające się w jego ciemnych kątach tajemnice. Niczym w powieści gotyckiej jest mrocznie, a rządzące ludźmi namiętności przynoszą zaskakujące wydarzenia.
Klasyczna , acz zaskakująca intryga godna polecenia.

U Eve Chase styl i nastrój trochę jak w powieściach Kate Morton czy Katherine Webb.
Gdy Lorna poszukując idealnego miejsca na swoje wesele odwiedza kornwalijską posiadłość rodziny Alton wracają wspomnienia z dzieciństwa. Odwiedzała to miejsce wielokrotnie podczas wakacji spędzanych w okolicy z matką, miłośniczką Kornwalii i jej historii.
Zawiłe dzieje właścicieli...

„Tajemnica Black Rabbit Hall” Eva Chase

Jak ja uwielbiam rodzinne tajemnice!
A kiedy są ukryte w murach starej posiadłości, której ściany oplata bluszcz a ogród zarośnięty jest bujną roślinnością, wtedy jest idealnie!🤎

Dwie linie czasowe, które im bliżej końca książki, tym bardziej przeplatają się ze sobą ukazując nam wyjaśnienie tajemnicy.

W Black Rabbi Hall czas płynie inaczej, wolniej. Każde lato jest wyjątkowo leniwe i spokojnie, do momentu aż straszna tragedia wkracza w życie rodziny Altonów.

Ponad trzydzieści lat później Lorna szuka miejsca na swoje wesele, a tytułowa rezydencja wydaje jej się idealna, nie ze względów wizualnych a ze względu na magnetyzm, który ją do niej przyciąga. Okazuje się, że może mieć z nią więcej wspólnego niż na początku się wydaje.

Wzruszająca, wciągająca, piękna.
Łamie serce, jednocześnie zostawiajac nas z uczuciem, że takie jest życie. Prawdziwa i zapadająca w pamięć.

Dlaczego nie jest o niej głośniej⁉️

7,5/10📚

„Tajemnica Black Rabbit Hall” Eva Chase

Jak ja uwielbiam rodzinne tajemnice!
A kiedy są ukryte w murach starej posiadłości, której ściany oplata bluszcz a ogród zarośnięty jest bujną roślinnością, wtedy jest idealnie!🤎

Dwie linie czasowe, które im bliżej końca książki, tym bardziej przeplatają się ze sobą ukazując nam wyjaśnienie tajemnicy.

W Black Rabbi Hall czas...

Zachęcona opisem na okładce, pełna entuzjazmu zabrałam się do lektury. Czytam, strona po stronie, męczę się coraz bardziej jednak, brnę uparcie do przodu, w końcu łapię się na tym, że przebiegam oczami tekst a myśli krążą gdzie indziej. Nie należę do tych osób, które jak zaczną to muszą przeczytać do końca, jeśli przez 100 stron książka mnie nie złapała, to już się nie polubimy.
„Tajemnicy Black Rabbit Hall” brakuje klimatu, aury, duszy, nic mnie tu nie chciało zatrzymać i pokazać jak jest wyjątkowo. A już porównywanie z twórczością Kate Morton i Sary Waters jest sporym nadużyciem.

Zachęcona opisem na okładce, pełna entuzjazmu zabrałam się do lektury. Czytam, strona po stronie, męczę się coraz bardziej jednak, brnę uparcie do przodu, w końcu łapię się na tym, że przebiegam oczami tekst a myśli krążą gdzie indziej. Nie należę do tych osób, które jak zaczną to muszą przeczytać do końca, jeśli przez 100 stron książka mnie nie złapała, to już się nie...

Świetna książka. Wciągająca, emocjonująca, wzruszająca. Przeczytałam z dużą przyjemnością i zabieram się za kolejną książkę tej autorki.

Świetna książka. Wciągająca, emocjonująca, wzruszająca. Przeczytałam z dużą przyjemnością i zabieram się za kolejną książkę tej autorki.