Kolejna książka tej autorki, która mnie nie zawiodła. Intrygująca, wciągająca historia, w której przeszłość miesza się z teraźniejszością. Rozwiązania zagadki można się domyślić dość szybko. Lekka pozycja, idealna na jesienne i zimowe wieczory. Polecam, zwłaszcza fanom Kate Morton.

Kolejna książka tej autorki, która mnie nie zawiodła. Intrygująca, wciągająca historia, w której przeszłość miesza się z teraźniejszością. Rozwiązania zagadki można się domyślić dość szybko. Lekka pozycja, idealna na jesienne i zimowe wieczory. Polecam, zwłaszcza fanom Kate Morton.

Powieść o mrocznych sekretach rodzinnych i faktycznie – przedstawiona intryga jest wciągająca i pełna niedopowiedzeń, autorka nie spieszy się stopniowo odsłaniając nam kolejne fragmenty historii, którą tak pragniemy rozwikłać. Klimatem ta powieść mocno przypominała mi „Trzynastą opowieść” Diane Setterfield, i choć tamta była napisana piękniejszym językiem to sama historia opowiedziana w „Szklanym domu” podobała mi się dużo bardziej. To w jaki sposób autorka dopięła wszystkie wątki było dla mnie satysfakcjonujące, otrzymałam naprawdę kawał ciekawej lektury o głęboko skrywanych tajemnicach pewnej rodziny, o poszukiwaniu utraconej tożsamości, o konsekwencjach skrywanych namiętności i kłamstwach, które nie dają się tak łatwo pogrzebać.

Powieść o mrocznych sekretach rodzinnych i faktycznie – przedstawiona intryga jest wciągająca i pełna niedopowiedzeń, autorka nie spieszy się stopniowo odsłaniając nam kolejne fragmenty historii, którą tak pragniemy rozwikłać. Klimatem ta powieść mocno przypominała mi „Trzynastą opowieść” Diane Setterfield, i choć tamta była napisana piękniejszym językiem to sama historia...

Historia opowiadana jest dosyć powolnym tempem, które nie każdemu przypadnie do gustu. Napięcia moim zdaniem tutaj nie było, chociaż ja też się nie zżyłam z bohaterami. Dużo rzeczy jest owianych tajemnicą, którą po kolei odkrywamy. Dużym minusem jest to jak historia się toczy, ponieważ widać że wychodzi to z przypadku i to moim zdaniem odbiera trochę całej historii. Bohaterzy też są dość pospiesznie opisani, wydali się bardzo płytkimi bohaterami. Książka ma piękną okładkę, ale niestety do przeczytania i zapomnienia.

Historia opowiadana jest dosyć powolnym tempem, które nie każdemu przypadnie do gustu. Napięcia moim zdaniem tutaj nie było, chociaż ja też się nie zżyłam z bohaterami. Dużo rzeczy jest owianych tajemnicą, którą po kolei odkrywamy. Dużym minusem jest to jak historia się toczy, ponieważ widać że wychodzi to z przypadku i to moim zdaniem odbiera trochę całej historii....

Dla tych, którzy doceniają budowanie napięcia...

Dla tych, którzy doceniają budowanie napięcia...

"Szklany dom" jest książką ciekawą, intrygującą, tajemniczą.
Początkowo niespiesznie rozwijająca akcja przeradza się w niezwykle mroczną i wciągającą fabułę. Fantastycznie wykreowane postacie bohaterów, jak również samo tło książki.
Autorka powoli odkrywa przed nami karty i podgrzewa atmosferę utrzymując napięcie. Naprzemiennie czytamy o losach bohaterów w 1971 r. oraz obecnie, tworząc sobie obraz całej fabuły. Przejścia są bardzo spójne i nie sprawiają trudności.
Szklany dom" to historia rodziny Harringtonów,która zmagała się z kilkoma problemami, musiała sobie poradzić z rodzinną tragedią, a przede wszystkim musiała sporo ukryć przed światem zewnętrznym.

Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. Nie sądziłam, że tak dobrze uda się autorce zamknąć wszystkie wątki.

Była to pierwsza książka autorki, jaką przeczytałam. Do sięgnięcia po tę twórczość "namówiła" mnie okładka, która jest przepięknie ilustrowana.

"Szklany dom" jest książką ciekawą, intrygującą, tajemniczą.
Początkowo niespiesznie rozwijająca akcja przeradza się w niezwykle mroczną i wciągającą fabułę. Fantastycznie wykreowane postacie bohaterów, jak również samo tło książki.
Autorka powoli odkrywa przed nami karty i podgrzewa atmosferę utrzymując napięcie. Naprzemiennie czytamy o losach bohaterów w 1971 r. oraz...

Szklany dom
Eve Chase

Książka przede wszystkim o historii dwóch rodzin...
A zaczęło się od pożaru domu w mieście. Choć zapalnikiem tego było śmierć i wielka tragedia ledwo co się urodzonego dziecka. Przez pożar muszą się wyprowadzić do rezydencji w lesie. Lecz pan domu wyjeżdża w delegację i zostawia dzieci z opiekunką, bo matka ma problemy z rzeczywistością.
I tak to się zaczyna......

Książka jest wciągająca, ale żyć daje. Dokładnie taka była jak się czytało to oderwać się nie mogłeś, a jak przestałeś to już nie chciało co się do niej wracaj. Więc moje czytanie było dużo teksty na raz, ale bardzo rozłożone w czasie.

Pisana jest w wielu narracjach kobiecych jeśli mnie pamięć nie myli.

Na początku ciężko mi było połapać się kto jest kim, kim jest ta jedna dodatkowa narracja. Domyślałam się, ale w pewnym momencie staje się jasne jak słońce. A każdy motyw, wątek był po coś i mimo, że wszystko okazuje się jasne wcześniej przed skończeniem, uwierzcie każda strona jest ważna i kluczowa.

Bardzo mi się spodobała ta historia lecz żałuję, że na końcu nie ma bardziej rozpisanej ich histori jak się toczyła. Tylko takie podsumowanie.

Początkowo to, że te narrację są w taki sposób, a nie inny. Może zniechęcać trochę lecz warto poświęcić tej książce trochę czasu, bo opowiada jak rodzina może skrzywdzić siebie nawzajem, jak nasze urojenia mogą zniszczyć rzeczywistość oraz samotność i jej skutki i przyczyny.

Ogólnie jest to #kryminał, #sensacja, #thriller według #empik posiada również elementy niezwykłości i takiej mało prawdopodobności np umysł dziecka lasu.

Zapraszam do lektury. ❤️🙂🙂

Szklany dom
Eve Chase

Książka przede wszystkim o historii dwóch rodzin...
A zaczęło się od pożaru domu w mieście. Choć zapalnikiem tego było śmierć i wielka tragedia ledwo co się urodzonego dziecka. Przez pożar muszą się wyprowadzić do rezydencji w lesie. Lecz pan domu wyjeżdża w delegację i zostawia dzieci z opiekunką, bo matka ma problemy z rzeczywistością.
I tak to się...

Niestety nie wyczułam napięcia, które obiecywano…
Myślę, że szybko zapomnę o tej książce.
Piękna okładka!

Niestety nie wyczułam napięcia, które obiecywano…
Myślę, że szybko zapomnę o tej książce.
Piękna okładka!

“Szklany dom” to tytuł, który nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu.
Jego akcja toczy się wolno, ale nie jest to synonim nudy…


Przenosimy się w czasie do roku 1971 r. razem z rodziną Harringtonów.
Po tragedii, jaka wydarzyła się w Londynie, rodzina przenosi się na lato do Foxcote Manor wraz z nianią, która nazwali Duża Rita.

Pewnego dnia w lesie znajdują dziecko, które zmienia nastrój w całym domu.
Duża Rita ma obawy, czy to dobry pomysł, by trzymać dziecko w tajemnicy. Ale co ona może? Jest tylko nianią.
Kobieta jako niania ma o wiele lepszy kontakt z dziećmi Harringtonów, niż ich matka, która cierpi po tragedii.

Foxcone Manor jednak okazuję się przyciągać tragedie. Po tej tragedii już nic nie jest takie samo jak było.

Po latach pewna kobieta, zaczyna szukać siebie, swojego prawdziwego JA. Mimo obaw, postanawia dowiedzieć się jaką ma przeszłość. Impulsem do działania jest wypadek matki oraz córka

Czy to co odkryje kobieta zmieni jej podejście do życia ?

Szklany dom to opowieść o przynależności, tajemnicach, szukania własnych korzeni i strachu, że można coś stracić.
Niestety bohaterowie są mało wyraźni, choć przy tym zabiegu nawet to nie przeszkadzało.

Zakończenie książki bardziej by pasowało do powieści obyczajowej, niż do thrillera.

Ogólnie fabuła na plus, choć nie powiem, żeby ta książka miała ze mną zostać na dłużej, nawet ze względu na piękną okładkę.
Co do okładki, to w życiu bym nie powiedziała, że zapowiada taką historię

“Szklany dom” to tytuł, który nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu.
Jego akcja toczy się wolno, ale nie jest to synonim nudy…


Przenosimy się w czasie do roku 1971 r. razem z rodziną Harringtonów.
Po tragedii, jaka wydarzyła się w Londynie, rodzina przenosi się na lato do Foxcote Manor wraz z nianią, która nazwali Duża Rita.

Pewnego dnia w lesie znajdują...

Zachwalali, nęcili, obiecywali.
Sięgnęłam.
Czytam i cóż, myślę sobie- chociaż okładka jest ładna.
Jednak im dalej (nomen omen) w las, tym historia robiła się coraz bardziej wciągająca.

Ale najpierw trzeba było poczekać, bo do ok 150 strony działo się niewiele. Już zaczynałam być rozczarowana tą książką, gdy fabuła nagle ruszyła z kopyta i pogalopowałam razem z nią.

Może zakończenie tej powieści jest zbyt cukierkowe, i polukrowane, może zbyt dużo w nim fortunnych zbiegów okoliczności, lub szczęśliwych splotów losu, ale zbudowany w niej klimat tajemnicy, napięcia i oczekiwania sprawił, że historia przypadła mi do gustu.
Rodzinne sekrety zawsze dobrze wplotą się w historię.
Tylko ja więcej energii tchnęła bym w te pierwsze rozdziały książki, w te pierwsze 150 stron, by nikogo nie zniechęciły swoją monotonnością, bo potem to już naprawdę się dzieje.
A byłam o krok od porzucenia lektury.

Zachwalali, nęcili, obiecywali.
Sięgnęłam.
Czytam i cóż, myślę sobie- chociaż okładka jest ładna.
Jednak im dalej (nomen omen) w las, tym historia robiła się coraz bardziej wciągająca.

Ale najpierw trzeba było poczekać, bo do ok 150 strony działo się niewiele. Już zaczynałam być rozczarowana tą książką, gdy fabuła nagle ruszyła z kopyta i pogalopowałam razem z nią.

Może...

Bardzo ładna okładka. Początek dość zachęcający, jednak im dalej w las tym gorzej. Bardzo nierówna książka, która mnie bardziej męczyła niż zachęcała do dalszego czytania. Przewidywalna. Końcówka nie zaskakuje zbytnio.

Bardzo ładna okładka. Początek dość zachęcający, jednak im dalej w las tym gorzej. Bardzo nierówna książka, która mnie bardziej męczyła niż zachęcała do dalszego czytania. Przewidywalna. Końcówka nie zaskakuje zbytnio.