Z wielkim zapałem zabrałam się za ostatnią część Szklanego Tronu. Chociaż wyzwanie było duże, ze względu na objętość książki, to radości z czytania było co nie miara.
Czwarta część jest zdecydowanie najlepsza ze wszystkich poprzednich. Mroczna, miejscami zabawna i wzruszająca.
W poprzednich miałam niewielkie uwagi dotyczące tego, że mało się w nich działo. Tutaj dzieję się aż nadto.
Poznajemy nowych bohaterów, nowe miejsca, Celaena/Aalin zawiązuje nowe sojusze i spotyka kolejnych wrogów. Odzyskuje również utraconych przyjaciół.
Na najciekawszą bohaterkę wyrasta Manon, którą w poprzedniej części oceniłam surowo. Teraz jest zdecydowanie najjaśniejszym punktem historii. Zmienia się, dorasta. Śledzimy jej dylematy oraz rozterki.
Minusem jest niestety wątek Rowana oraz Aalin. W poprzedniej części Autorka poprzez ich dialogi obiecywała Nam, że między nimi będzie tylko przyjaźń. Tymczasem już od pierwszej strony iskrzy. Moim zdaniem to niepotrzebne, tym bardziej, że uczucie do Aelin zmieniło Rowana w rozemocjonowanego dziada. Poza tym wokół Królowej mnóstwo się dzieje. Intrygi, walki, spotkanie z Arobynnem. Wątek miłosny nie wprowadza niczego nowego, wręcz irytuje podczas czytania.
Niestety mam wrażenie, że kosztem rozwinięcia wątków innych bohaterów, wątek Chaola został spaprany. Te jego wątpliwości i biadolenie doprowadzało mnie miejscami do szału.
Ogólnie jednak książkę uważam za bardzo dobrą, szczególnie ostatnie wydarzenia jakie mają miejsce na zamku są zaskakujące . Autorka rozwija się wraz z trwaniem powieści. Nie mogę się już doczekać kolejnej :D

Z wielkim zapałem zabrałam się za ostatnią część Szklanego Tronu. Chociaż wyzwanie było duże, ze względu na objętość książki, to radości z czytania było co nie miara.
Czwarta część jest zdecydowanie najlepsza ze wszystkich poprzednich. Mroczna, miejscami zabawna i wzruszająca.
W poprzednich miałam niewielkie uwagi dotyczące tego, że mało się w nich działo. Tutaj dzieję się...