Wyobraźmy sobie, że przez całe nasze życie jedynym miejscem egzystencji jest nasz własny dom. Starannie odkażony, dokładnie czyszczony i cały biały, a wszelkie rzeczy przychodzące ze świata muszą być nowe i oczyszczone z zarazków. Nie możemy wyjść na podwórko, zobaczyć i poczuć piękna przyrody, chodzić do szkoły i spotykać się twarzą w twarz z innymi ludźmi. Jesteśmy zamknięci w czterech ścianach, jak chomik w klatce. Nie możemy poza granicami domu oddychać, bo grozi to nam śmiercią. Straszna, niewyobrażalna i katastrofalna perspektywa życia.

Takie właśnie życie posiada Madeline Whitter – główna bohaterka powieści „Ponad wszystko” Nicoli Yoon. Jest to dziewczyna, która od 17 lat nie wychodzi z domu, bo boryka się z bardzo rzadką chorobą, polegającą na niskiej odporności immunologicznej i uczuleniem na wszystko co jest na świecie. Potocznie ta choroba zwie się „chorobą chłopca z bańki” i towarzyszy jej alergia na świat. Ale pomimo swojej choroby poznajemy Madeline jako osobę uśmiechniętą, towarzyską i pogodzoną ze swoim stanem. Mieszka wraz z mamą i opiekuje się nią pielęgniarka Carla. To tylko dwie osoby z którymi dziewczyna ma bezpośredni kontakt. Czasem przychodzi do niej jej nauczyciel, lecz zanim wejdzie do domu musi przejść długą procedurę odkażania. Madeline jest oczytana i ciągle zaczytuje się w nowych książkach, uczy się wyśmienicie, choć przez internet, a wieczorami grywa z mamą w Scrabble. Jej w miarę ustabilizowane życie burzy pojawienie się nowych sąsiadów, a jej głównym obiektem zainteresowań staje się chłopak o imieniu Olly. Obserwuje go przez okno i w notatniku zapisuje jego harmonogram dnia, co wydaje się dość śmieszne. Od tego momentu zaczyna się pisanie do siebie na czatach, mówienie na migi przez okno a z czasem dzięki Carli odbywa się bezpośrednie spotkanie. Czytelnik czuje, że tych młodych ludzi ciągnie do siebie i że muszą oni zostać parą pomimo wszystkich barier i problemów. Później dochodzi do paru sytuacji, które zmieniają nie tylko bieg wydarzeń w książce, ale zmieniają diametralnie życie i nastawienie do niego Maddy. Wychodzą różne tajemnice sprzed lat, które związane są ze śmiercią ojca i brata Maddy, o których nie wiemy zbyt wiele. Pojawia się szpital, lekarka i sekret wychodzi na jaw. Dodatkowo Olly wyjeżdża i Maddy znowu zostaje sama w swym białym, nieskazitelnie czystym pokoju.

Olly przykuwa Maddy uwagę swym nienagannym wyglądem, jest bardzo przystojny, intrygujący i zawsze ubrany w czerń. Jest za barierą, w świecie do którego dziewczyna nie ma dostępu. Widzi, że chłopak wchodzi na dach swego domu i tam coś robi, co zaciekawia Madeline. Dziewczyna widzi przez okno, że w rodzinie chłopaka nie dzieje się dobrze. Ojciec – alkoholik wyżywa się na żonie i dzieciach stosując wobec nich przemoc domową. Żadne z ofiar nie może mu się przeciwstawić. To sprawia, że traktowałam tę powieść nie jako zwykłą młodzieżówkę, ale jako powieść społeczno-obyczajową. Bo traktuje o rodzinie, bo porusza niezwykle ważne tematy takie jak choroba, relacja matki z córką, miłość młodzieńcza, wypadek i tęsknota za normalnością, tajemnice i sekrety, alkoholizm i przemoc w domu. Powieść ta to całe spektrum społecznych zachowań ludzi napisana dość prostym językiem, lecz wciągającym i trzymającym w napięciu.

Muszę przyznać, że jestem zachwycona ta opowieścią i całym wydaniem książki. Czyta się ją bardzo szybko, akcja mknie i czuć w powietrzu, że zaraz coś się wydarzy, no i zakończenie – szokujące, nieprzewidywalne i gorzkie. Nicola Yoon z typowej, prostej i banalnej historii miłosnej uczyniła piękną, wartościową, mądrą i wstrząsającą historię dwójki młodych ludzi, których życia są odmiennie różne, ale równie przykre i trudne.

Na uwagę zasługuje też sama forma i styl wydania książki. Okładka przyciąga uwagę, choć jest tam sama biel i mały nadruk graficzny. Forma wypowiedzi i dialogi bohaterów były ciekawie skonstruowane, nie nudziły a wręcz powodowały skrajne emocje we mnie od smutku do śmiechu. Pomimo trudnej historii Nikola Yoon stworzyła radosnych i tętniących życiem bohaterów, których trzymała przy życiu wiara i nadzieja. Dodatkiem do książki były liczne wstawki z życia Madeline np. spoilery książek, które czytała, obrazki telefonów, emaili czy innych rzeczy. Bardzo ciekawe i pomysłowe! Autorem rysunków był mąż Nicoli – David Yoon.

„Ponad wszystko” to słodko-gorzka opowieść o zamknięciu, monotonii życia i o dwóch dzieciakach, którzy zakochują się w sobie, a dzięki temu zyskują nie tylko siebie ale i oczyszczenie. Zarówno psychiczne jak i fizyczne. Dzięki ich spotkaniu dochodzi do rozwiązania sytuacji zarówno w rodzinie Maddy jak i w rodzinie Ollego. Ich spotkanie, miłość i parę chwil, które razem spędzili było impulsem do zmiany swoich obecnych sytuacji życiowych. Opowieść jest nasycona smutkiem, ale ciągle uśmiechałam się czytając historię tak skomplikowanej miłości. Z powieści wyłania się nadzieja oraz masę mądrych i przejmujących pouczeń na życie. Wzorem Maddy należy się nie poddawać, walczyć o siebie i dochodzi do prawdy. Bo prawda nawet ta najgorsza jest lepsza niż kłamstwo.

Powieść „Ponad wszystko” to zachwycająca, poruszająca, intrygująca i emocjonująca podróż z chorą Madeline do prawdy, zmiany i miłości. OGROMNIE POLECAM..... i czekam na kolejne książki Nicoli Yoon oraz na ekranizacje.

Wyobraźmy sobie, że przez całe nasze życie jedynym miejscem egzystencji jest nasz własny dom. Starannie odkażony, dokładnie czyszczony i cały biały, a wszelkie rzeczy przychodzące ze świata muszą być nowe i oczyszczone z zarazków. Nie możemy wyjść na podwórko, zobaczyć i poczuć piękna przyrody, chodzić do szkoły i spotykać się twarzą w twarz z innymi ludźmi. Jesteśmy...