Każdy ma coś na sumieniu. Wspomnienia dawnych występków potrafią rozbawić do reszty i utwierdzają, że człowiek jest tylko człowiekiem, a potrzeba zabawy jest czymś naturalnym. Piękno takich historii uwidacznia się wtedy, gdy charakteryzuje je pewien rozsądek i zwykła niewinność. Gorzej, jeżeli grzech przeszłości powraca, aby utorować nam drogę prosto do piekła. Renée Knight powieścią „Sprostowanie” uderza właśnie w konsekwencje naszych czynów, a od tych nie ma logicznej ucieczki.

Catherine Ravenscroft wraz z mężem i dorosłym już synem tworzą pozornie szczęśliwą rodzinę. Ich życie zawodowe to pasma sukcesów, prywatnie również nie mają większych powodów do zmartwień. Sielankę przerywa tajemnicza książka, którą Catherine znajduje na stoliku nocnym. Historia pamiętnego lata wraca do umysłu kobiety i dokonuje zniszczeń w jej wnętrzu. Tajemnica, której strzegła tak długo, stanowi główny wątek fabuły czytanej książki. Myśli Catherine zaczynają wirować wokół ukrywanego wydarzenia, nie dają jej spokoju i każą ponieść konsekwencje dawnych czynów. Ktoś jednak stoi po drugiej stronie i celowo zakłóca szczęście, jakie udało się jej osiągnąć. Kim jest prześladowca, który napisał i wysłał jej książkę? Dlaczego chce zranić kobietę?

Renée Knight napisała thriller, który nie wymaga większych poprawek, aby spokojnie posłużyć za scenariusz filmowy. Autorka szybko obnaża kolejne tajemnice i zmusza czytelnika do patrzenia na zło, jakiego dopuściła się kiedyś główna bohaterka. Przekaz książki nie jest jednak oczywisty, a część licznych retrospekcji pozbawiona jest chronologii lub mija się z prawdą. Odbiorca nie czuje stałego gruntu, a fabule towarzyszy nieustanna aura niepewności, która gwarantuje utrzymujący się poziom napięcia. Wyczuwalna chwiejność emocji podkreślona zostaje kilkoma narracjami, jakie wprowadza do książki autorka. Przemyślenia i decyzje bohaterów czytelnik poznaje z różnych perspektyw i z dociekliwością szuka tej, która odpowiada prawdziwej wersji. Labirynt wydarzeń jest kręty i niepozbawiony ślepych zaułków, ale to tylko wspomaga chęć poznania prawdy. Poszukiwaniom wtórują niezwykle szczegółowe i barwne opisy, których język zdaje się być momentami wręcz poetycki. Obrazowość kolejnych scen stoi na wysokim szczeblu pisarskiej drabiny, a intensywnie zaaplikowane przenośnie potęgują odczucie autorskiej precyzji.

Cała recenzja na stronie: http://www.mozaikaliteracka.pl/2016/06/sprostowanie-renee-knight-droga-do.html

Każdy ma coś na sumieniu. Wspomnienia dawnych występków potrafią rozbawić do reszty i utwierdzają, że człowiek jest tylko człowiekiem, a potrzeba zabawy jest czymś naturalnym. Piękno takich historii uwidacznia się wtedy, gdy charakteryzuje je pewien rozsądek i zwykła niewinność. Gorzej, jeżeli grzech przeszłości powraca, aby utorować nam drogę prosto do piekła. Renée Knight...