Mając taki materiał źródłowy trudno było zepsuć tę adaptację. Plus, że nieco uzupełniono opowiadanie o postacie, dialogi i sceny, które dodają głębi i rozszerzają ukazanie świata przedstawionego. Specyficzna kreska Bogusława Polcha nieco razi współczesnego czytelnika, ale tu trzeba mieć na uwadze warunki wczesnych lat 90-tych, w których to dzieło powstało Generalnie przywozicie zrobiony komiks.

Mając taki materiał źródłowy trudno było zepsuć tę adaptację. Plus, że nieco uzupełniono opowiadanie o postacie, dialogi i sceny, które dodają głębi i rozszerzają ukazanie świata przedstawionego. Specyficzna kreska Bogusława Polcha nieco razi współczesnego czytelnika, ale tu trzeba mieć na uwadze warunki wczesnych lat 90-tych, w których to dzieło powstało Generalnie...

Osobiście wolę jego opowiadania w formie książki. Autor przepięknie maluje językiem, opowiadanie traci na wartości w formie obrazkowej.

Polecam książki! ❤

P.S. ta grzywka! Wtf? xD
No ale każdy ma prawo wyobrażać sobie inaczej bohatera.

Osobiście wolę jego opowiadania w formie książki. Autor przepięknie maluje językiem, opowiadanie traci na wartości w formie obrazkowej.

Polecam książki! ❤

P.S. ta grzywka! Wtf? xD
No ale każdy ma prawo wyobrażać sobie inaczej bohatera.

Ten rysunek... nie w moim guście.

Ten rysunek... nie w moim guście.

Według mnie wszystkie książki o Wiedźminie to bardzo dobra literatura. Od prostackich, rubasznych wypowiedzi, zwłaszcza wśród krasnoludów do wysublimowanych wielopoziomowych sposobów porozumiewania się czarodziejów, czarodziejek i elfów. A wszystko scementowane w bajecznych krainach a jednak tak zbliżonych do tego co nas wokół otacza.
Jednym slowem- mistrzostwo słowne.
Gorąco polecam obu płciom.

Według mnie wszystkie książki o Wiedźminie to bardzo dobra literatura. Od prostackich, rubasznych wypowiedzi, zwłaszcza wśród krasnoludów do wysublimowanych wielopoziomowych sposobów porozumiewania się czarodziejów, czarodziejek i elfów. A wszystko scementowane w bajecznych krainach a jednak tak zbliżonych do tego co nas wokół otacza.
Jednym slowem- mistrzostwo...

No, tu już mamy zdecydowanie lepszą historię. Przede wszystkim zwarta, zrozumiała fabuła. Tę część bardzo dobrze się czytało: jak świetną przygodę ze słowiańskimi wierzeniami w tle. Nadal twierdzę, że rysunki pasują dużo lepiej do stworzeń fantastycznych niż ludzi i tutaj się to sprawdziło — wizerunek strzygi przegenialny! Niestety ostatnia strona jest po prostu brzydka, a Geralt w ogóle do siebie niepodobny.
Tak jak w drugim zeszycie nie raziły błędy językowe, tak w tym jest z tym gorzej — kiedy zamiast „Trzecie pianie koguta” jest „Trzecie panie koguta” (i to w dodatku słowa skierowane do króla),może to wprowadzać w błąd.

Jednak najważniejsze jest to, że dostrzegam wyraźny progres, miejmy nadzieję, że ta tendencja będzie się utrzymywać.

No, tu już mamy zdecydowanie lepszą historię. Przede wszystkim zwarta, zrozumiała fabuła. Tę część bardzo dobrze się czytało: jak świetną przygodę ze słowiańskimi wierzeniami w tle. Nadal twierdzę, że rysunki pasują dużo lepiej do stworzeń fantastycznych niż ludzi i tutaj się to sprawdziło — wizerunek strzygi przegenialny! Niestety ostatnia strona jest po prostu brzydka, a...

Tendencja wzrostowa się utrzymuje! Kolejny zeszyt z przygodami Geralta nie zawodzi, ba po raz kolejny śmiało mogę przyznać, że jest on o wiele lepszy w porównaniu do swoich poprzedniczek. Dostajemy historie lepszą zarówno pod względem fabularnym — jest to w końcu komiksowa wersja jednego z opowiadań z pierwszego tomu książkowego „Wiedźmina” - jak i graficznym. Kreska Bogusława Polcha tym razem jest o wiele mniej karykaturalna i większość ludzkich twarzy wygląda w końcu normalnie. Albo po prostu zacząłem do niej przywykać, albo naprawdę ulega ona poprawie. Osobiście liczę, że to jednak to drugie. Nie przedłużając — czekam na więcej.

Tendencja wzrostowa się utrzymuje! Kolejny zeszyt z przygodami Geralta nie zawodzi, ba po raz kolejny śmiało mogę przyznać, że jest on o wiele lepszy w porównaniu do swoich poprzedniczek. Dostajemy historie lepszą zarówno pod względem fabularnym — jest to w końcu komiksowa wersja jednego z opowiadań z pierwszego tomu książkowego „Wiedźmina” - jak i graficznym. Kreska...

Seria przygód Wiedźmina pokazuje całe bogactwo świata słowiańskich wierzeń. W takim dość popularnym i pełnym fantastyki wydaniu, ale przecież nie każdy chciałby od razu poznać ten świat za pośrednictwem dzieł pana Aleksandra Brucknera...

W trzeciej części swoich komiksowych przygód Geralt musi stawić czoła strzydze - upiorowi przeklętego dziewczęcia, będącego owocem kazirodczej miłości. Wszystko wskazuje na to, że prościej byłoby morderczą bestię uśmiercić, niż próbować ją odczarować. Wiedźmin jednak ma swoje sposoby na podobne stwory...

Dobrze się to czyta, opowieść ma też swój specyficzny - pełen grozy i fantastyki - klimat.

Seria przygód Wiedźmina pokazuje całe bogactwo świata słowiańskich wierzeń. W takim dość popularnym i pełnym fantastyki wydaniu, ale przecież nie każdy chciałby od razu poznać ten świat za pośrednictwem dzieł pana Aleksandra Brucknera...

W trzeciej części swoich komiksowych przygód Geralt musi stawić czoła strzydze - upiorowi przeklętego dziewczęcia, będącego owocem...

"Geralt" był moim pierwszym "mrocznym" komiksem w dzieciństwie.
Geralt z Rivii - dowiedziawszy się o ogłoszeniu króla Foltesta, przybywa do Wyzimy by zdjąć czar ze strzygi, w którą zamieniła się córka owego króla. Rewelacyjne obrazki i interesująca akcja.

"Geralt" był moim pierwszym "mrocznym" komiksem w dzieciństwie.
Geralt z Rivii - dowiedziawszy się o ogłoszeniu króla Foltesta, przybywa do Wyzimy by zdjąć czar ze strzygi, w którą zamieniła się córka owego króla. Rewelacyjne obrazki i interesująca akcja.