Mam tak z każdą ksiązką Katarzyny Czajki-Kominiarczuk: jej blog jest super, ciekawy, merytoryczny, a jej książki, niestety przy całej sympatii do tego co robi na blogu (potwarzam, świetnym),banalne i kiepsko napisane.

Mam tak z każdą ksiązką Katarzyny Czajki-Kominiarczuk: jej blog jest super, ciekawy, merytoryczny, a jej książki, niestety przy całej sympatii do tego co robi na blogu (potwarzam, świetnym),banalne i kiepsko napisane.

Przeczytane bez bólu, zapomniane bez bólu. Był pomysł, brakło wykonania, bo powieść lekko przynudza, choć mogłaby być fascynująca jako filmowa "Ziemia Obiecana". Ponieważ jednak Czajka Reymontem nie jest, to wyszła tylko dość płytka historyjka, w której zabrakło mi na przykład mocniejszego zasugerowania, co czeka na bohaterów tuż za rogiem historii.

Przeczytane bez bólu, zapomniane bez bólu. Był pomysł, brakło wykonania, bo powieść lekko przynudza, choć mogłaby być fascynująca jako filmowa "Ziemia Obiecana". Ponieważ jednak Czajka Reymontem nie jest, to wyszła tylko dość płytka historyjka, w której zabrakło mi na przykład mocniejszego zasugerowania, co czeka na bohaterów tuż za rogiem historii.

Interesująca podróż w początki kina w Polsce. Dwóch przyjaciół stara się rozkręcić raczkujący biznes jakim jest kinematografia, rozpoczynając od czasów kina niemego poprzez konieczność rozwoju związaną z udźwiękowieniem filmu dostajemy przekrój oczekiwań i nastrojów ludzi wobec najmłodszej muzy Apollina.

Książka ta trafia w szczególny sposób do czytelnika, bo nie oszukujmy się, że jest jakaś wybitna. Początek nieco przydługi i do czasu aż bohaterowie nie wkręcają się w biznes nie dzieje się wiele, ale siłą tej pozycji jest taki szczególnie pozytywny przekaz i odbiór gdzie wraz z kolejnymi wydarzeniami zaczynamy zżywać się z Adamem i Marianem, bo też ich droga przez te ponad trzydzieści lat obfituje w przeróżne przypadki, od kryzysów do względnej stabilizacji.

Dodatkowym tłem książki jest oczywiście zetknięcie dwóch narodowości, gdyż spółka polaka z żydem nawet jeśli dla samych zainteresowanych nie stanowi żadnego problemu to jednak społeczeństwo ma spolaryzowane poglądy na ten temat co skutkuje całą paletą niedogodności. Od lekko zabawnej historii francuskiego operatora antysemity, aż po decydujące o losach bohaterów wydarzenia związane z wybuchem wojny.

Lektura warta polecenia przede wszystkim ze względu na lekkie pióro autorki, które pozytywnie nastraja czytelnika.

Interesująca podróż w początki kina w Polsce. Dwóch przyjaciół stara się rozkręcić raczkujący biznes jakim jest kinematografia, rozpoczynając od czasów kina niemego poprzez konieczność rozwoju związaną z udźwiękowieniem filmu dostajemy przekrój oczekiwań i nastrojów ludzi wobec najmłodszej muzy Apollina.

Książka ta trafia w szczególny sposób do czytelnika, bo nie...

Siedmioma gwiazdkami obsypuję książki wybitne lub takie, które wybitne może nie są, ale albo wyjątkowo utrafiły w mój gust (i pewnie będę do nich wracać),albo takie, które napełniły mnie pozytywną energią - ciepłe, emanujące jakimś entuzjazmem lub sympatią (autora, postaci itd.) do czegoś bardziej lub mniej ważnego, ale zawsze uroczego przez sam fakt, że ktoś się tym pasjonuje.
Do tej trzeciej kategorii zaliczę "Dwóch panów" - serię winietek z życia dwóch przyjaciół, Polaka i Żyda, wyrzuconych ze studiów prawniczych, którzy w 1909 roku postanawiają założyć kino i choć fortuna kołem się toczyła - ich, a jednocześnie Polski i Europy w tle - jakoś im się udaje przetrwać w tym fachu aż do II wojny światowej. Te migawki z ich życia są zarazem migawkami z historii kin i kina w ogóle w Polsce - przeciekawymi dla mnie, bo miałam o tym wcześniej niewielkie pojęcie, a zerowe o kinie żydowskim.
Może ktoś zarzucić, że psychologia bohaterów nie jest zbyt pogłębiona, że są oni tylko pretekstem do skrótowego przybliżenia atmosfery świata kina w drugiej, trzeciej i czwartej dekadzie tego wieku w Polsce - ale jednak wzbudzają sympatię i przywiązałam się do nich, może jako do pewnej metafory polskich przedwojennych i wojennych losów; a w każdym razie na tyle, że przy zakończeniu miałam łzy w oczach (choć prawda, że łatwo się wzruszam - również przy szczęśliwych zakończeniach...).

PS Obowiązkowy cytat na koniec. Rok 1933, po spaleniu Reichstagu. Przy zatrudnianiu nowego operatora, niemieckiego Żyda i - o zgrozo - komunisty:
"- Czy naprawdę w całym mieście nie mogłeś nam znaleźć jakiegoś normalnego operatora? Takiego, co przypala jednego papierosa od drugiego i nigdy niczego nie czyta?
- Mogłem, tylko wtedy na pewno wcześniej czy później spaliłby nam kino.
- Tak, za to wiadomo, że interesy prowadzone przez Polaka, Żyda i Niemca nigdy nie płoną."

Siedmioma gwiazdkami obsypuję książki wybitne lub takie, które wybitne może nie są, ale albo wyjątkowo utrafiły w mój gust (i pewnie będę do nich wracać),albo takie, które napełniły mnie pozytywną energią - ciepłe, emanujące jakimś entuzjazmem lub sympatią (autora, postaci itd.) do czegoś bardziej lub mniej ważnego, ale zawsze uroczego przez sam fakt, że ktoś się tym...

Początek średnio mi się spodobał, ale później się rozkrecilo. Bardzo przyjemna lektura

Początek średnio mi się spodobał, ale później się rozkrecilo. Bardzo przyjemna lektura

Rok 1909. Polak - Adam i Żyd - Marian zostają wyrzuceni ze studiów prawniczych. Ich ojcowie nie mogą się z tym pogodzić, przez co ich relacje ulegają znacznemu pogorszeniu. Jednak przyjaciele postanawiają założyć własny biznes. W międzywojennej Warszawie powoli rodzi się kinematografia. Dla Adama i Mariana otwarcie kina wydaje się strzałem w dziesiątkę. Bardzo szybko okazuje się ile przeszkód mają do pokonania by takie kino utrzymać. Wysokie podatki, brak pieniędzy i zbliżająca się wojna sprawiają, że przyjaciele mają tylko jeden cel - nie zbankrutować. Niestety los nie jest dla nich łaskawy. A ich drogi na jakiś czas się rozdzielają. Po kilku latach spotykają się ponownie, aby znów poprowadzić razem kino. Zaczynają od nowa, zakładają rodziny i nadal są najlepszymi przyjaciółmi. I wszystko byłoby dobrze, gdyby po raz kolejny wielkimi krokami nie zbliżała się wojna. Marian zostaje zmuszony do podjęcia ważnej decyzji, która może zaważyć na życiu całej jego rodziny. Czy ich przyjaźń przetrwa? Czy będą jeszcze kiedyś razem prowadzić kino?

"Dwóch panów z branży", to lekka, zabawna i przyjemna w odbiorze książka z mieszaniną faktów i fikcji. Historia opisuje powstawanie pierwszych niemych kin w międzywojennej Warszawie, ale także wielką siłę prawdziwej przyjaźni. Narratorem jest Adam jak i Marian. I niestety tu pojawił się mały problem. Większa część książki napisana jest oczami Adama i gdy nagle role zmieniają się, nie mogłam przez chwilę przestawić się na historię z perspektywy Mariana. Za to mały minusik i myślę, że tylko za to. Katarzyna Czajka bardzo ciekawie opowiada nam o powstawaniu niemych kin, o problemach z jakimi zmagali się kiniarze, o przyjaźni bohaterów trwającej od dzieciństwa. Można w książce spotkać wielkie gwiazdy tamtych czasów, jak na przykład Pola Negri czy Charlie Chaplin. Autorce udało się również bardzo zgrabnie wpleść w tło fabuły toczące się wojny. Nie przyćmiły one głównego wątku, ale niewątpliwie wywołały istotne zmiany w życiu bohaterów. Na wyróżnienie zasługują żony obu panów. Obie mają mocne charaktery i twardo stąpają po ziemi. Nie należy również pominąć ojców Adama i Mariana, którzy są prawnikami i nie mogą wybaczyć synom wyrzucenia ze studiów. Mimo tych trudnych relacji są bardzo silnie ze sobą związani.

Podsumowując, "Dwóch panów z branży", to świetna historia dwójki przyjaciół, którzy w międzywojennej Warszawie zapragnęli mieć własne kino. Książka bardzo mi się podobała i szybko ją przeczytałam. Idealnie sprawdzi się jako odskocznia po trudnej tematyce lub na wakacyjny urlop. Dało się w niej wyczuć magię kina. Polecam.

Rok 1909. Polak - Adam i Żyd - Marian zostają wyrzuceni ze studiów prawniczych. Ich ojcowie nie mogą się z tym pogodzić, przez co ich relacje ulegają znacznemu pogorszeniu. Jednak przyjaciele postanawiają założyć własny biznes. W międzywojennej Warszawie powoli rodzi się kinematografia. Dla Adama i Mariana otwarcie kina wydaje się strzałem w dziesiątkę. Bardzo szybko...

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2019/05/kulturalnie-katarzyna-czajka-dwoch.html

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2019/05/kulturalnie-katarzyna-czajka-dwoch.html

Lekka, przyjemna lektura. Można wyciągnąć kilka ciekawostek o kinie, a na końcu nawet poczuć pewien sentyment.

Lekka, przyjemna lektura. Można wyciągnąć kilka ciekawostek o kinie, a na końcu nawet poczuć pewien sentyment.

Książka, która przez przypadek wpadła w moje ręce, ale bardzo chętnie przeniosłam się w czasy przedwojennej Warszawy, gdy kino było jedną z niewielu rozrywek oraz stanowiło prawdziwą odskocznię od problemów dnia codziennego. Losy dwóch przyjaciół, którzy pozostali nimi do końca mimo wielu życiowych niepowodzeń, wojny oraz jej skutków - dodaje otuchy i przywraca wiarę w ludzi choć na chwilę.

Książka, która przez przypadek wpadła w moje ręce, ale bardzo chętnie przeniosłam się w czasy przedwojennej Warszawy, gdy kino było jedną z niewielu rozrywek oraz stanowiło prawdziwą odskocznię od problemów dnia codziennego. Losy dwóch przyjaciół, którzy pozostali nimi do końca mimo wielu życiowych niepowodzeń, wojny oraz jej skutków - dodaje otuchy i przywraca wiarę w...

Książka łatwa do czytania, szybka do czytania i przyjemna jako popołudniowa lektura. Muszę jednak przyznać, że dość nierówna, ponieważ są rozdziały bardzo ciekawe (zwłaszcza na początku i na końcu),ale też sporo takich, przy których zadawałam sobie pytanie: po co one są? Dotyczyło to również kilku scen, które w moich oczach niczego do treści nie wniosły ani nie pokazały.
Dużym plusem książki jest bardzo dobre pokazanie przyjaźni męsko-męskiej, ten aspekt chwytał mocniej chwytał za serce.

Książka łatwa do czytania, szybka do czytania i przyjemna jako popołudniowa lektura. Muszę jednak przyznać, że dość nierówna, ponieważ są rozdziały bardzo ciekawe (zwłaszcza na początku i na końcu),ale też sporo takich, przy których zadawałam sobie pytanie: po co one są? Dotyczyło to również kilku scen, które w moich oczach niczego do treści nie wniosły ani nie...