Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do domu pielęgniarek przy Lovely Lane przybywa pięć nowych uczennic. Rozpoczną one praktyki w szpitalu St Angelus. Każda z nich ma inne pochodzenie i zupełnie inne doświadczenie życiowe. Rzeczywistość, z którą przyjdzie im się zmierzyć, jest zupełnie inna, niż sobie wyobrażały. Muszą bezwzględnie przestrzegać narzuconych im zasad. Jednak wkrótce w szpitalu wydarzy się coś, co wywoła ogromną burzę wśród całego personelu.

"Anioły z Lovely Lane", to pierwszy tom serii Pielęgniarki. Jest to emocjonująca i chwytająca za serce historia. Autorka świetnie odwzorowała dawne lata i zachowania, jakie wtedy były na porządku dziennym. Pielęgniarki, które rozpoczęły naukę w szpitalu St Angelus, muszą zmierzyć się z rzeczywistością, na jaką nie były przygotowane. Niezależnie od tego, z jakich rodzin pochodzą, jakie wyznają wartości, ich zadaniem jest dostosowanie się do standardów panujących w szpitalu. Były takie momenty, kiedy zszokowana czytałam i nie wierzyłam, że tak można postępować. Książka jest wciągająca, czyta się ją szybko, radość miesza się tutaj ze smutkiem. Z przyjemnością sięgnę po kolejną część o Pielęgniarkach.

Do domu pielęgniarek przy Lovely Lane przybywa pięć nowych uczennic. Rozpoczną one praktyki w szpitalu St Angelus. Każda z nich ma inne pochodzenie i zupełnie inne doświadczenie życiowe. Rzeczywistość, z którą przyjdzie im się zmierzyć, jest zupełnie inna, niż sobie wyobrażały. Muszą bezwzględnie przestrzegać narzuconych im zasad. Jednak wkrótce w szpitalu wydarzy się coś,...

Azura postanawia uratować Catwalk, choć może to być misja samobójcza. W ostatniej chwili z opałów wybawia je nieznajomy mężczyzna. Czy jego pojawienie się jest zupełnie przypadkowe? Czy pomaga im bezinteresownie? Logan ze wszystkich sił powstrzymuje się przed uwolnieniem demona, jaki w nim siedzi. Uczucia mieszają mu w głowie i sam już nie wie którą drogą podążać. Gubernator Stanford trzyma asa w rękawie i w ostateczności jest gotowy go użyć. Do czego się posunie, aby utrzymać władzę? Czy Logan i Azura mają szansę wyjść z tego cało?

Długo czekałam na kontynuację serii Uroboros i wreszcie jest! "Piękna i Socjopata" stanęli na wysokości zadania i dostarczyli mi mnóstwa emocji oraz rozrywki. Po raz kolejny pochłonął mnie świat Azury i Logana. Dużo się tu dzieje, oj, dużo. Azura ponownie udowodniła, że dla bliskich jest w stanie zrobić wszystko. Kiedy trzeba, pokazuje pazurki, a kiedy nie... Też je pokazuje :) Taki już ma charakter i właśnie za to tak bardzo ją lubię. Jest twarda, uparta i waleczna. Logan przechodzi istną metamorfozę. Na naszych oczach zmienia się, choć nigdy nie pozbędzie się swojej socjopatycznej części duszy. Catwalk ma przed sobą jasno określony cel, do którego dąży. Jednak jak go zrealizować, gdy wreszcie ktoś dojrzał w niej człowieka? Jedyną osobą, która niesamowicie działała mi na nerwy, był Nick. Miałam ochotę skopać mu tyłek! Pozostali bohaterowie również sporo namieszają. Które z nich jest przyjacielem, a które wrogiem? Zakończenie sprawiło, że opadła mi szczęka. Takiego obrotu spraw się nie spodziewałam i coś czuję, że w trzeciej części będzie jeszcze więcej emocji. Jeśli czytaliście pierwszą część serii Uroboros "Gra cieni" po prostu musicie sięgnąć po "Piękną i Socjopatę". Jeśli nie czytaliście, to szybko nadrabiajcie, bo naprawdę warto!

Azura postanawia uratować Catwalk, choć może to być misja samobójcza. W ostatniej chwili z opałów wybawia je nieznajomy mężczyzna. Czy jego pojawienie się jest zupełnie przypadkowe? Czy pomaga im bezinteresownie? Logan ze wszystkich sił powstrzymuje się przed uwolnieniem demona, jaki w nim siedzi. Uczucia mieszają mu w głowie i sam już nie wie którą drogą podążać....

Każdy z nas doskonale zna ból po stracie kogoś najbliższego. Każdy z nas zna uczucie porażki, gdy ze wszystkich sił walczyło się o coś, czego ostatecznie się nie dostało. Każdy z nas niejednokrotnie miał na coś nadzieję i bezpowrotnie ją utracił. Każdy z nas wierzył i ufał, ale zostało to zdeptane. Smutek, rozgoryczenie, morze wylanych łez... Znacie te uczucia, prawda? Właśnie tak czuję się po przeczytaniu tej książki!
"Nie ten czas" to ostatnia część serii Seksowni dranie. Ostatnia, ale za to najmocniejsza, najokrutniejsza, rozrywająca serce czytelnika na miliony kawałków. Zostawiła w mojej głowie totalne spustoszenie.
Jednak po raz kolejny ostrzegam, że to nie jest książka dla każdego. Jeśli nie lubicie mocnych scen, przemocy, gwałtów i ogromu brutalności, nie sięgajcie po tę książkę. Ta historia naprawdę jest dla ludzi o mocnych nerwach. Nieletni niech nawet nie próbują po nią sięgać!
Wielkie brawa należą się autorce za wykreowanie tak charakterystycznych postaci. Nikolaj... Ach, ten Nikolaj... To człowiek pełen sprzeczności, noszący w sobie mrok, gniew, ból i szaleństwo. Mimo wszystko gdzieś tam przez ten mrok próbowała przebić się maleńka iskierka światła. Jego historia sprawiła, że łzy same toczyły się po policzkach. Miałam ochotę wejść do tej książki i po prostu go przytulić, chociaż to pewnie doprowadziłoby go do furii. I tak naprawdę wszystkie jego czyny bledną w momencie, gdy poznajemy jego dzieciństwo. Pomyślicie sobie, zwariowała? Przecież to psychopata. Pewnie, że psychopata, diabeł wcielony, no ale to Nikolaj... Autorka tak umiejętnie pokierowała tą historią, że każdy czytelnik mu to wybaczy. Iskierką światła, z którą przyszło mu walczyć, jest Kamila. Kobieta delikatna, a zarazem twarda. Potrafi walczyć, potrafi się postawić i jako jedyna potrafi dotrzeć do Nikolaja. Tylko czy to wystarczy? Mimo całej swojej wiary, nadziei, miłości i zaufania, jakim obdarzyła Nikolaja, wystarczy jedna chwila, aby coś poszło nie tak.
Autorka zaserwowała nam naprawdę mocne i brutalne sceny. Niektóre obrzydliwe, wywołujące ciarki, niemoralne i odpychające, ale właśnie takie pasują idealnie do tej historii. Nie mogło być inaczej.
"Nie ten czas" pochłania od pierwszej strony, sprawia, że wszystkie zasady moralne jakie macie, zweryfikujecie na nowo. Zapadniecie się w gąszczu sprzecznych uczuć, wybaczycie rzeczy, których w normalnym świecie nikt by nie wybaczył. Autorka dopracowała tę historię w najdrobniejszych szczegółach. Jest dokładnie przemyślana i pełna emocji i to takich emocji, od których łatwo się uzależnić. Tak! Agnieszka uzależniła mnie od swoich książek. Chcę więcej, więcej i więcej! To niesamowite jak można z taką lekkością czarować słowem. W ogóle jak można stworzyć bezwzględnego mordercę, sadystę, psychopatę i to w taki sposób, że zamiast go nienawidzić, czytelnik go wybiela? Uważam, że to najlepsza książka Agnieszki, najlepsza w moim życiu i nic jej nie przebije. Jestem ogromnie dumna, że mogłam objąć ją patronatem medialnym. Pozostanie w mojej pamięci na długi, długi czas i z pewnością jeszcze nie raz ją przeczytam. Cała seria jest majstersztykiem i dowodem na to, że polscy autorzy potrafią wybitnie pisać książki.

Każdy z nas doskonale zna ból po stracie kogoś najbliższego. Każdy z nas zna uczucie porażki, gdy ze wszystkich sił walczyło się o coś, czego ostatecznie się nie dostało. Każdy z nas niejednokrotnie miał na coś nadzieję i bezpowrotnie ją utracił. Każdy z nas wierzył i ufał, ale zostało to zdeptane. Smutek, rozgoryczenie, morze wylanych łez... Znacie te uczucia, prawda?...