Pomimo faktu, iż dobrnęłam do końca, to muszę przyznać, że książka mi się nie podobała.
Przede wszystkim drażniły mnie główne bohaterki. Dziewczyny dwudziestokilkulenie, a zachowujące się jakby były przynajmniej dwa razy starsze i bardziej doświadczone.
I nawet nie chodzi mi o te liczne historie, które opowiadały (rozumiem, że autorka chciała się w ten sposób nimi podzielić z czytelnikami), ale o ich przemyślenia, poglądy, wierzenia - one mają przed sobą całe życie, a wedle tego co sobą reprezentują w powieści to wszystkiego już doświadczyły, mają wyrobione zdanie na każdy temat i nic nie jest w stanie ich zaskoczyć. Poza tym, z tego co zrozumiałam to wychowywane były w iście arystokratycznych warunkach (rodzice na wakacje wylatują do Australii, a obie córeczki do Afryki), po czym w dzikich afrykańskich warunkach, jadąc tydzień na koniu przez Mozambik, śpiąc w jaskiniach czy wycinając wrzody starcom czują się wyśmienicie i podziwiają krajobrazy. To jest nierealne.
Nie chcę już wspominać o spotkanych przez nich mężczyznach, którzy okazali się heroicznymi rycerzami, posiadającymi wiedzę największych mędrców, potrafiącymi zarówno upolować antylopę jak i przetłumaczyć modlitwy z hebrajskiego.
Książka strasznie mnie irytowała i teraz, gdy to wszystko opisuję stwierdzam, że mam jej dość i nie chcę więcej do niej wracać.

Pomimo faktu, iż dobrnęłam do końca, to muszę przyznać, że książka mi się nie podobała.
Przede wszystkim drażniły mnie główne bohaterki. Dziewczyny dwudziestokilkulenie, a zachowujące się jakby były przynajmniej dwa razy starsze i bardziej doświadczone.
I nawet nie chodzi mi o te liczne historie, które opowiadały (rozumiem, że autorka chciała się w ten sposób nimi podzielić...