Szukając informacji o tej książce, wciąż natykałam się na zdanie "Historia o przyjaźni rodziny żydowskiej i arabskiej". Irytowałam się, bo co to tak naprawdę oznacza? Ponad 800 stron i "historia przyjaźni"? Cóż, trafniej się nie da. Sama od tego zacznę.

"W przyszłym roku w Jerozolimie" to opowieść o przyjaźni rodziny żydowskiej i arabskiej.
W podróż do przeszłości zaprasza nas stary Ezekiel Zucker. Malowniczo przedstawia losy swojego dziadka, Izaaka Zuckera, który w pogromie Żydów traci rodzinę. Ocalał tylko pierworodny syn, Samuel. Uciekając przed prześladowaniami, Samuel i Izaak trafiają najpierw do Petersburga, następnie po tym, jak ochrana aresztowała i zamordowała ojca, Samuel opuszcza Rosję.
Żydzi, chcąc przekazać sobie odrobinę nadziei, pokrzepić serca, używali tytułowego „W przyszłym roku w Jerozolimie”. Zdanie to niosło ze sobą nadzieję, że w końcu odnajdą spokojne miejsce do życia, gdzie nie będą intruzami. Zdanie to stało się również przysięgą, którą Samuel złożył ojcu. Wiedziony przyrzeczeniem, trafił na statek, który zabrał go do Palestyny. Już w porcie Samuel poznaje rodzinę Ziadów, z losami której nierozerwalnie zwiąże się na kilka pokoleń.
Wraz z kilkoma innymi Żydami, na terenie sąsiadującym z ziemią Ziadów, Zucker zakłada „Ogród Nadziei”, dom, gdzie każdy znajdzie miejsce dla siebie, gdzie można żyć bez podziałów, uprzedzeń, ponad różnicami kulturowymi, religijnymi i obyczajowymi.
Samuela Zuckera i Ahmeda Ziada połączyła przyjaźń do grobowej deski, przyjaźń, która powinna przetrwać kolejne pokolenia. Czy tak będzie?

Julia Navarro obiektywnie, bez profesorskiego nadęcia ukazuje genezę powstania państwa Izrael. Łącząc losy Zuckera i Ziadów udowadnia, że przyjaźń żydowsko – arabska jest możliwa do osiągnięcia. Żydzi przez wieki przepędzani z krajów, w których budowali swoje domy, postanawiają odzyskać obiecaną im w Biblii Palestynę. Ignorują fakt, że od lat swoje domy buduje tam ludność arabska. O ironio, historia zatacza koło. Los, który spotkał Żydów w Europie, sami zgotowali Arabom…

Cudowna, cudowna. Prawdziwa. Nie mogłam się od niej oderwać. Nawet po przeczytaniu ostatniej strony przez kilka nocy śniłam o Ahmedzie, Marinie i drugiej wojnie światowej.
Nie spodziewałam się tego, ale z ogromną przyjemnością umieszczam tę książkę pomiędzy Bogusławem Wołoszańskim a trylogią Carlosa R. Zafona.

Szukając informacji o tej książce, wciąż natykałam się na zdanie "Historia o przyjaźni rodziny żydowskiej i arabskiej". Irytowałam się, bo co to tak naprawdę oznacza? Ponad 800 stron i "historia przyjaźni"? Cóż, trafniej się nie da. Sama od tego zacznę.

"W przyszłym roku w Jerozolimie" to opowieść o przyjaźni rodziny żydowskiej i arabskiej.
W podróż do przeszłości zaprasza...