Co zrobisz, jeśli twoim największym wrogiem okaże się twój umysł?

Niejednokrotnie spotkałam się już z tematem choroby psychicznej w książkach. Większość powieści tego typu bardzo mi się spodobała, jednak zdarzały się takie kwiatki, które sprawiały, że zaczęłam podchodzić do nich sceptycznie. W wypadku tej historii początkowo miałam problem ze wbiciem się w lekturę. Nie porwała mnie od pierwszego akapitu, tak jak obiecywały to przeczytane przeze mnie recenzje. Nie poczułam tej miłości już od pierwszej strony. I nie jest to wina powiewającej tu nudy, czy też innych jej mankamentów - tego akurat nie znalazłam. Po prostu pan Shusterman ma bardzo specyficzny styl, do którego na samym początku było mi ciężko się przyzwyczaić. Do tego wszystkiego dochodziła wyjątkowy sposób narracji i ja jako osóbka do tego typu nieprzyzwyczajona poczułam się po prostu zagubiona. Na szczęście w miarę czytania przeze mnie kolejnych stron powoli się do niej przyzwyczajałam i im dalej, tym większą przyjemność zaczęła sprawiać mi lektura. A skoro sam styl autora i sposób narracji były wyjątkowe, to pomyślcie jak to musiało być z fabułą :)

Główny bohater nie jest postacią typową dla większości powieści z gatunku young lub new adult. Nie ma żadnej tragicznej przeszłości, nie poznał miłości swego życia, nie przeżył żadnego tragicznego wypadku, w którym mieliby zginąć jego bliscy, nie jest regularnie upokarzany w szkole, nie tnie się, nie pije, nie jest uzależniony... Jest po prostu zwykłym piętnastolatkiem. A jednak ma swoje demony. Demony gorsze i bardziej niebezpieczne niż te, których pochodzenie wiąże się z tragiczną przeszłością. Siedzą one w jego głowie. Dniami i nocami szepcąc mu różne rzeczy, pojawiając się w całym otaczającym go świecie - stopniowo pogrążając chłopaka w szaleństwie. Dzień po dniu odbierając mu umiejętność odróżniania kłamstwa od prawdy, ułudy od rzeczywistości. Teraz Caden nie ma większego wroga niż swój własny umysł.

Sam pomysł na fabułę i sposób, w jaki książka została napisana, a także piękne wydanie - sprawiły, że lektura stała się wielką przyjemnością. Krótkie rozdziały i ciekawe rysunki w niej zamieszczone upłynniały czytanie. Razem z głównym bohaterem powoli poznawaliśmy drogę do szaleństwa, krok po kroku towarzysząc mu w podróży do Głębi Challengera. Shusterman opisał w niej najstraszniejszy fragment ludzkiego umysłu i wyszło mu to doskonale. "Głębia Challengera" jest absolutną nowością. Nie znalazłam w niej żadnych schematów, wszystko było oryginalne i pomimo początkowych trudności, stworzyło cudowną całość. Książkę polecam każdemu bez wyjątku - moim zdaniem niezależnie od wieku, każde z nas wyniesie z niej coś innego.

Co zrobisz, jeśli twoim największym wrogiem okaże się twój umysł?

Niejednokrotnie spotkałam się już z tematem choroby psychicznej w książkach. Większość powieści tego typu bardzo mi się spodobała, jednak zdarzały się takie kwiatki, które sprawiały, że zaczęłam podchodzić do nich sceptycznie. W wypadku tej historii początkowo miałam problem ze wbiciem się w lekturę. Nie...