Można być wiernym czytelnikiem „Gazety Wyborczej”, można też żywić do niej niechęć jednak jednego nie można gazecie odmówić: od lat jest miejscem gdzie rozwijają swe talenty dziennikarze którzy kontynuują najlepsze polskie tradycje reporterskie i są godnym następcami takich tuzów jak Hanna Kral czy Ryszard Kapuściński. To właśnie w GW skrzydła rozwinął Wojciech Jagielski, Jacek Hugo-Bader, Mariusz Szczygieł czy Wojciech Tochmann. Ostatnio do tego zacnego grona dołączyła Justyna Kopińska której opublikowany w 2014 w tekst „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?” o stosowaniu okrutnych kar w sierocińcu sióstr Boromeuszek w Zabrzu wstrząsnął opinią publiczną.

„Polska odwraca oczy” to zbiór reportaży o sprawach którymi żyła cała Polska: zakończeniu kary pozbawienia wolności dla Mariusza Trynkiewicza, śmierci wiceminister sprawiedliwości czy zastrzelenia policjantów przez strażnika więziennego. Autorka, opisując te historie, ukazuje tak naprawdę bezsilność, głupotę i niedbalstwo różnych instytucji w Polsce. Na cenzurowanym jest system sądowniczy, służba więziennictwa czy kuratoria. Czytając te reportaże wielokrotnie stawiałam sobie pytanie jak takie sytuacje mogą mieć miejsce w demokratycznym Państwie prawa. Gdyby nie to iż większość opisywanych przez Justynę Kopińską wydarzeń była szeroko komentowanych i badanych przez inne media byłabym skłonna zarzucić jej przesadę i granie na emocjach czytelników.

Na uwagę zasługuje styl autorki: niezwykle oszczędny, pozbawiony niezdrowej nutki sensacji, wsłuchujący się wnikliwie w to co bohater ma do powiedzenia (bez nadinterpretacji czy własnych komentarzy czego doskonałym przykładem jest rozmowa z żoną Mariusza Trynkiewicza której ja nie byłam w stanie przeczytać bez rzucania w trakcie słów ogólnie uznanych za obraźliwe).
Te teksty zmuszają do refleksji. Mam nadzieję że są takim kamykami które w końcu zbiją szybę obojętności nie braku zaangażowanie które czasem dotyka każdego z nas.

Ta skromna, niewielka książka ma w sobie moc. Zachęcam do lektury.

Można być wiernym czytelnikiem „Gazety Wyborczej”, można też żywić do niej niechęć jednak jednego nie można gazecie odmówić: od lat jest miejscem gdzie rozwijają swe talenty dziennikarze którzy kontynuują najlepsze polskie tradycje reporterskie i są godnym następcami takich tuzów jak Hanna Kral czy Ryszard Kapuściński. To właśnie w GW skrzydła rozwinął Wojciech Jagielski,...