Dużo niepotwierdzonych faktów historycznych.

O wiele więcej zapamiętałam z dzieciństwa, gdy wraz z rodzicami i bratem zwiedzałam Muzeum Bitwy Legnickiej w małej wówczas wiosce Legnickie Pole.

Dużo niepotwierdzonych faktów historycznych.

O wiele więcej zapamiętałam z dzieciństwa, gdy wraz z rodzicami i bratem zwiedzałam Muzeum Bitwy Legnickiej w małej wówczas wiosce Legnickie Pole.

Oczekiwałem więcej, wprowadzenie o Mongołach było bardzo powierzchowne, wyliczanka miejsc i postaci historycznych, potem rozważania o tym jak mogła wyglądać bitwa i co się działo. Zbyt wiele what ifów a za mało fajnej treści. Jedyne co mnie ujęło to opis geografii Polski w XIII wieku, bo to było zaskakujące.

Oczekiwałem więcej, wprowadzenie o Mongołach było bardzo powierzchowne, wyliczanka miejsc i postaci historycznych, potem rozważania o tym jak mogła wyglądać bitwa i co się działo. Zbyt wiele what ifów a za mało fajnej treści. Jedyne co mnie ujęło to opis geografii Polski w XIII wieku, bo to było zaskakujące.

Czasami materiał źródłowy jest tak skąpy, że rekonstrukcja przebiegu wydarzeń jest prawie niemożliwa. Najazd Mongołów na Polskę i Węgry oraz kulminacyjna bitwa pod Legnicą są tego najlepszym przykładem. Wystarczy powiedzieć, że wśród historyków parających się średniowiecznym Sląskiem pojawiły się nawet głosy negujące istnienie samej bitwy na korzyść niewielkiej zaledwie potyczki, w której zupełnie przypadkowo zginąć miał Henryk Pobożny.

Nie dziwi zatem, że Jerzy Maroń zdecydował się z jednej strony na skrótowe przedstawienie powstania samego imperium Czyngiz-chana, aby z drugiej strony zobrazować zacięte spory historyków co do przebiegu kampanii roku 1241 w Polsce.

Bardzo pozytywnie oceniam przy tym jasną strukturę tej objętościowo niepozornej książki. Autor bardzo przystępnie, a przy tym ciekawie, opisał teatr działań (czyli XIII-wieczną Polskę w okresie rozbicia dzielnicowego) oraz liczebność i wyposażenie obu walczących stron. Po naprawdę krótkim opisie samych dzałań wojennych, Jerzy Maroń poświęca sporo miejsca na dyskusję na temat wiarygodności relacji Długosza.

"Legnica 1241" to w pewnym stopniu zatem rozczarowanie, bo brak źródeł bardzo ogranicza tutaj narrację. Z drugiej strony należy jednak pochylić czoło przed bardzo dobrze ustrukturowaną pozycją popularnonaukową.

"Legnica 1241" to odpowiedź na błagania każdego ucznia, który musi napisać wypracowanie o Mongołach i ich wpływie na średniowieczną Europę, a nie posiadającego zbyt wiele czasu na lekturę bardziej objętościowych opracowań.

Czasami materiał źródłowy jest tak skąpy, że rekonstrukcja przebiegu wydarzeń jest prawie niemożliwa. Najazd Mongołów na Polskę i Węgry oraz kulminacyjna bitwa pod Legnicą są tego najlepszym przykładem. Wystarczy powiedzieć, że wśród historyków parających się średniowiecznym Sląskiem pojawiły się nawet głosy negujące istnienie samej bitwy na korzyść niewielkiej zaledwie...

Nigdy nie zagłębiałem się w szczegóły tego epizodu historii średniowiecznej Polski, wiedziałem, że w 1241r. Mongołowie najechali Polskę i w bitwie z nimi pod Legnicą poległ najpotężniejszy władca z ówczesnych książąt Henryk Pobożny. Z lektury dowiedziałem się, że o samej bitwie właściwie nic nie wiemy. Nie ma nawet pewności, że odbyła się pod Legnicą. Autor w interesujący i krytyczny sposób przedstawia przegląd historycznych źródeł oraz teorii naukowych na temat samej bitwy jak i całego najazdu na Polską Mongołów. Ponadto jako wprowadzenie do zagadnienia syntetycznie scharakteryzował powstanie imperium Mongolskiego i sposób prowadzenia przez jego wojska wojen. Pozycja ciekawa, napisana przystępnym językiem ... godna polecenia.

Nigdy nie zagłębiałem się w szczegóły tego epizodu historii średniowiecznej Polski, wiedziałem, że w 1241r. Mongołowie najechali Polskę i w bitwie z nimi pod Legnicą poległ najpotężniejszy władca z ówczesnych książąt Henryk Pobożny. Z lektury dowiedziałem się, że o samej bitwie właściwie nic nie wiemy. Nie ma nawet pewności, że odbyła się pod Legnicą. Autor w interesujący i...

Chyba już trzeci raz przeczytałem tę książkę. Pamiętam, że kiedyś nawet odpowiadałem z niej w szkole. Ale ad rem. Dobre przedstawienie bitwy i całego najazdu tatarskiego. Krytyczna analiza źródeł, a właściwie jednego źródła, jakim jest Długosz. Podział pracy na rozdziały bardzo rozsądny: prezentacja obu stron konfliktu oraz ich wojsk, rekonstrukcja kampanii według narracji Długosza, wreszcie różne hipotezy i dyskusje. W sposób interesujący został przedstawiony obecny w historiografii polskiej spór Labudy i Matuszewskiego o Długosza i jego zaginione źródło. Pouczające są podane przez Autora przykłady wykorzystania bitwy pod Legnicą do forsowania różnych tez po stronie polskiej i niemieckiej. Fragmenty poświęcone stricte Tatarom są mniej udane, ale nie obniża to ogólnej oceny pracy. Godne polecenia dla osób zainteresowanych historią Polski i wojskowością.

Tomasz Babnis

Chyba już trzeci raz przeczytałem tę książkę. Pamiętam, że kiedyś nawet odpowiadałem z niej w szkole. Ale ad rem. Dobre przedstawienie bitwy i całego najazdu tatarskiego. Krytyczna analiza źródeł, a właściwie jednego źródła, jakim jest Długosz. Podział pracy na rozdziały bardzo rozsądny: prezentacja obu stron konfliktu oraz ich wojsk, rekonstrukcja kampanii według narracji...

Książka bardzo dobra. Sama bitwa opisana w sposób ciekawy a jednocześnie zwięzły, co nie jest winą autora, lecz źródeł a raczej ich braku.

Książka bardzo dobra. Sama bitwa opisana w sposób ciekawy a jednocześnie zwięzły, co nie jest winą autora, lecz źródeł a raczej ich braku.

Pewien niedosyt pozostaje, bowiem tak naprawdę nie dowiadujemy się z tej książki zbyt wiele odnośnie przebiegu samej bitwy.

Pewien niedosyt pozostaje, bowiem tak naprawdę nie dowiadujemy się z tej książki zbyt wiele odnośnie przebiegu samej bitwy.