Okładka obiecuje nam pulp-fiction w świecie zwierząt. Hmmm, czyli ma być zabawnie i tragicznie zarazem? Taka groteska trochę? Owszem, jest, ale jakaś przytłumiona i tylko szukając jej dobrze można ją dostrzec.

Książka to swoisty zapis łańcucha pokarmowego angielskich pól, łąk i lasów. Za głównego bohatera autor obrał młodego gronostaja - dla mnie bardzo na plus, bo zwierzę te jakoś nie gości ani w podręcznikach biologii, ani w literaturze, nawet nie przypominam sobie filmu przyrodniczego z jego udziałem (choć takie na pewno są, tylko ja nie jestem koneserem tego kina :P). Towarzyszymy gronostajowi Maksowi i jego znajomym - potencjalnym ofiarom bądź potencjalnym zabójcom - przez rok, choć w sumie książka to tylko 12 epizodów z ich życia, po jednym na każdy miesiąc roku.

Autor dziwnie obszedł się ze swoimi bohaterami - powiedziałabym, że podzielił zwierzęta na dwie grupy, te, które są na takim poziomie rozwoju, że w powieści mówią jak ludzie i te, które jedynie powtarzają trochę bez sensu jakieś słowa, których brzmienie może przypominać dźwięki wydawane przez nie tak, jak ludzie je słyszą (tu np. żaby czy owady). Te pierwsze autor próbuje upodobnić do pewnych typów ludzkich, sportretować za ich pomocą gangsterów z kina akcji (bracia wrony) czy puste panienki uganiające się za chłopakami (świnia Rowena), ale po co? W jakim celu? Trudno mi określić, zresztą kreacje te są mało nachalne i dopiero po dobrym przyjrzeniu się można je odczytać.

Książka owszem, zawiera brutalne i krwawe 'sceny', ale drodzy czytelnicy, czego się spodziewaliście? Zwierzęta się zjadają, takie są prawa natury, na filmie przyrodniczym ogląda się, jak jedno drugiemu wbija kły w gardło, w książce o (nawet fabularyzowanym) życiu zwierząt o tym się czyta. 'Kolorowe rysunki' na wyklejce są utrzymane w mrocznej kolorystyce i przedstawiają gronostaja z pyszczkiem umorusanym krwią. Nie sposób nie zauważyć, że książka ta nie jest kierowana do niewinnych dzieci, tylko trzeba w końcu zerwać z stereotypowym myśleniem. :/

Ogólnie zabrakło mi tutaj jakiegoś efektu wow, czegoś porywającego, jakiegoś przesłania, powodu napisania właśnie tego i właśnie w taki sposób. Jednak książka podobała mi się, jest niesztampowa i lekko się ją czytało. Jednak drugie "Wodnikowe Wzgórze" to to nie jest. Mimo to gorąco polecam miłośnikom bajek dla dorosłych.

Okładka obiecuje nam pulp-fiction w świecie zwierząt. Hmmm, czyli ma być zabawnie i tragicznie zarazem? Taka groteska trochę? Owszem, jest, ale jakaś przytłumiona i tylko szukając jej dobrze można ją dostrzec.

Książka to swoisty zapis łańcucha pokarmowego angielskich pól, łąk i lasów. Za głównego bohatera autor obrał młodego gronostaja - dla mnie bardzo na plus, bo zwierzę...