Uwielbiam czytać książki nieszablonowe. Wychodzące poza można powiedzieć standardy. Wszyscy doskonale wiemy, że romans to ona i on i prędzej czy później (raczej prędzej) padną sobie w ramiona, następnie będzie lawina komplikacji, lecz na końcu (zazwyczaj) happy end. Jeśli chodzi o kryminał: zagadka, przez połowę książki rozwiązywanie tajemnicy a na końcu... cóż różnie bywa. Raz jesteśmy rozczarowani, że źle obstawiliśmy mordercę, a innym razem przybijamy sobie piątkę, jeżeli trafiliśmy. Jak widać, na szczęście, pojawiają się także książki które wychodzą poza „normy”. Jedną z takich literackich publikacji jest „On” Zośki Papużanki. To bardzo dobry tytuł. Drugie dzieło tej autorki.

Matka kocha swoje dziecko bezgraniczną miłością. Zawsze kocha. Nie tylko wtedy gdy dobrze się uczy i sprawuje. Z uśmiechem na twarzy wita swoją pociechę przybiegającą, by pochwalić się pozytywnym stopniem, kolejnym wynalazkiem, żeby oznajmić co fantastycznego dokonał. Takie momenty są dla matek na pewno niebywale ważne, sprawiające, że ich serce fika radosne koziołki a ze zwykle zatroskanych twarzy przez długi, długi czas nie może zniknąć ciepły uśmiech. Powiecie, że w życiu każdej szczęśliwej rodzicielki mają miejsce wyżej wymienione sytuacje przyprawiające o szybsze bicie serca. Dzięki książce „On” prędko przekonamy się, że jesteśmy w błędzie.

Śpik jest dzieckiem sprawiającym więcej zmartwień rodzicom, niż radości. Za nauką nie jest z pan brat, na każdej wywiadówce matka chłopca słyszy o jego nagannym zachowaniu, które przyprawia o gęsią skórkę i woła o pomstę do nieba. My, czytelnicy, doskonale wiemy, kto stoi za tymi poczynaniami Śpika, na pewno nie on sam. Bożena – matka głównego bohatera – nie ma lekko. Zewsząd jest bombardowana niepochlebnymi słowami na temat swego syna. Kobieta jednak postanawia się zbuntować... nie chce pozwolić, aby zasłyszane komentarze przysłoniły jej miłość, jaką darzy Śpika.

Czas mija. Główny bohater książki „On” przechodzi metamorfozę. Wyrasta na dobrego człowieka, który wiele rzeczy potrafi wykonać samodzielnie. Jednak Bożena na zawsze już pozostaje w przekonaniu, że jej syn jest beznadziejny, zły, nie grzeczny i nie poradzi sobie w życiu.

„On” jest książką poruszającą jeden przewodni, bardzo ważny, temat relacji matki z synem. Kobieta rodzi potomka i ma nadzieję, że ten wyrośnie na pełnowartościowego, zdolnego człowieka. Robi wszystko, aby tak właśnie się stało. Jak jednak zachować się w sytuacji, kiedy przez cały okres trwania dzieciństwa te starania nie przynoszą pożądanego rezultatu? Co zrobić, aby nie dać się ponieść wszystkim niepochlebnym komentarzom wypowiadanym pod adresem dziwacznego dziecka a także jego rodziców? Matka Śpika, pomimo wielu chwil, w których jawie mówi o tym, jakiego ma okropnego syna, postanawia iść własną drogą. Przecież to jej dziecko, życie, wybory.

Dzieło Zośki Papużanki to interesujące, celne przestawienie obrazu egzystencji w PRL-u. To przede wszystkim mistrzowskie podejście do tematu. Świetnie opisane życie rodziny, w której pojawia się dziecko posiadające tak odmienne spojrzenie na rzeczywistość. Tak bardzo odróżniające się od całej rzeszy innych malców biegających po tym świecie. W książce nie brakuje momentów, kiedy czytelnik się uśmiecha lub gdy czuje wzruszenie. Powtórzę raz jeszcze: bardzo dobra pozycja, którą z całego serca polecam.

Książka Non Stop

Uwielbiam czytać książki nieszablonowe. Wychodzące poza można powiedzieć standardy. Wszyscy doskonale wiemy, że romans to ona i on i prędzej czy później (raczej prędzej) padną sobie w ramiona, następnie będzie lawina komplikacji, lecz na końcu (zazwyczaj) happy end. Jeśli chodzi o kryminał: zagadka, przez połowę książki rozwiązywanie tajemnicy a na końcu... cóż różnie bywa....