Muszę przyznać, że uwiódł mnie ten ponury, tajemniczy klimat polskiej, zabobonnej wsi. Urzekły mnie niekończące się lasy, stare cmentarzysko i wioska, o której można powiedzieć, że diabeł mówi tam dobranoc. W opowieści Dardy zamiast diabła mamy złowrogie pohukiwanie puszczyka, co tylko dodaje smaczku. Mamy rok 1995, w miejscach takich jak Wyręby nie ma telefonów, bo nikomu nie opłaca się ciągnąć tam lini telefonicznych, a komórki to nowomodny wynalazek, ot wielkie cegły, które i tak nie zawsze łapią zasięg. W sąsiedztwie jest tylko jeden dom, należący do ponurego mężczyzny, który nie został skazany za morderstwo tylko przez brak dowodów. Tak mówią wszyscy mieszkający w okolicy Wyrębów. A do miasta daleko...
Tak zaczyna się historia rozwodnika około czterdziestki, który pragnie rozpocząć nowe życie zdala od zgiełku miasta, przy leśnym zaciszu, w którym będzie mógł fotografować ptaki. Życie w Wyrębach płynie powoli, niespiesznie. Marek remontuje nowy dom i planuje cudowne lata, jakie w nim spędzi, jednak jest coś, co nie daje mu spokoju. Puszczyk, którego nawoływanie słyszy nocami, rzeczy które same się przemieszczają, a pewnej nocy za oknem dostrzegł dziwną kobietę w bieli...
Czytałam już powieści spod pióra Stefana Dardy i zdecydowanie przypadły mi do gustu. Tak było i tym razem. Powieść nie jest horrorem, nazwałabym ją raczej powieścią grozy. Jest tu tajemniczość, niesamowitość, cudownie niespieszna fabuła, która jednocześnie daje czytelnikowi do zrozumienia, że dzieje się tam coś niedobrego, niezwykłego. Może powieść nie straszy za bardzo, ale zdecydowanie ma ten ukochany przeze mnie klimat powieści grozy. Czytając, można nawet poczuć dreszcz przebiegający po karku.
Polecam wszystkim fanom powieści grozy.

Muszę przyznać, że uwiódł mnie ten ponury, tajemniczy klimat polskiej, zabobonnej wsi. Urzekły mnie niekończące się lasy, stare cmentarzysko i wioska, o której można powiedzieć, że diabeł mówi tam dobranoc. W opowieści Dardy zamiast diabła mamy złowrogie pohukiwanie puszczyka, co tylko dodaje smaczku. Mamy rok 1995, w miejscach takich jak Wyręby nie ma telefonów, bo nikomu...