Jestem bardzo wybredna, jeśli chodzi o kryminały - Agatha Christie mnie strasznie rozpieściła pod tym względem i za każdym razem szukam czegoś podobnego do jej powieści. Podobnego pod względem treści, tj. skupiającego się głównie na zagadce, z konkretną liczbą podejrzanych, bez żadnych sensacyjnych wątków, politycznych afer, a tym bardziej motywów romantycznych. Po Fowlera sięgnęłam trochę tak na "chybił-trafił", ale okazało się, że książka ta całkiem nieźle sprawdziła się w swojej roli.
Właściwie nie jest to nic nadzwyczajnego, raczej coś w kategoriach czytadła, aczkolwiek bardziej z takiej "wyższej półki czytadeł". Napisana jest całkiem ładnym językiem, nie straszyła mnie więc pod względem formalnym, co niestety często się zdarza współczesnym powieściom z tego gatunku. Kolejną jej zaletą jest brak wulgarności. Choć opisywany przez Fowlera Londyn nie jest miejscem cudownym, to nie czułam, by na siłę starał się on wywlec wszystkie brudy tego miast. A przede wszystkim - nie usiłował on tu szokować czytelnika, jak to czyni wielu współczesnych pisarzy, a czego osobiście bardzo nie lubię.
Fabuła momentami była lekko naiwna, ale potrafiła utrzymać w niepewności do samego końca, co jest sporym plusem w przypadku kryminałów. Do tego zdziwaczali starsi panowie w roli głównych bohaterów - miłe odświeżenie po wszystkich tych mrukliwych (byłych)policjantach i "twardych", niedostępnych policjantkach. Generalnie bardzo lubię tego typu "oryginały", więc to dla mnie też spora zaleta tej powieści.
Chętnie sięgnę po inne książki tego pana, bo przypadł mi do gustu jego sposób pisania a i fabularnie mi się to spodobało. Naprawdę nie jest to nic nadzwyczajnego a jedynie solidny, dobrze napisany kryminał z Londynem w tle.

Jestem bardzo wybredna, jeśli chodzi o kryminały - Agatha Christie mnie strasznie rozpieściła pod tym względem i za każdym razem szukam czegoś podobnego do jej powieści. Podobnego pod względem treści, tj. skupiającego się głównie na zagadce, z konkretną liczbą podejrzanych, bez żadnych sensacyjnych wątków, politycznych afer, a tym bardziej motywów romantycznych. Po Fowlera...