Cały cykl odpowiada mi bardzo ze względu na zgrabne połączenie powieści obyczajowej z kryminałem. Przy czym wątek kryminalny przedstawia wydarzenia, jakie mogłyby się zdarzyć niemal wszędzie i niemal każdemu. Nie ma tu wydumanych przestępstw, krwistych scen i grozy. Ten kolejny tom jednak czytałam z nieco mniejszym zainteresowaniem niż poprzednie, ponieważ jego bohaterami są nastolatkowie. Nie przepadam za książkami dla dorosłych, gdzie bohaterami są dzieci. Denerwowałam się też tym, jak rodzice wychowują tę gromadkę nastolatków przedstawioną w książce, a właściwie jak ich nie wychowują, tylko puszczają na pastwę losu. Psuło mi to przyjemność z czytania.
I nie mogę nie wspomnieć o pani tłumaczce, bo to również dzięki jej pracy książki autorki czyta się z wielką przyjemnością, mimo że nie traktują o przyjemnych sprawach.

Cały cykl odpowiada mi bardzo ze względu na zgrabne połączenie powieści obyczajowej z kryminałem. Przy czym wątek kryminalny przedstawia wydarzenia, jakie mogłyby się zdarzyć niemal wszędzie i niemal każdemu. Nie ma tu wydumanych przestępstw, krwistych scen i grozy. Ten kolejny tom jednak czytałam z nieco mniejszym zainteresowaniem niż poprzednie, ponieważ jego bohaterami...

Dobry szwedzki kryminał. Z kazdym kolejnym tomem czyta sie coraz lepiej. {plecam

Dobry szwedzki kryminał. Z kazdym kolejnym tomem czyta sie coraz lepiej. {plecam

Póki co najlepsza z serii, choć przede mną jeszcze trzy:) Mając spore doświadczenie z kryminałami ta saga jest jednak mało kryminalna;) ale przyjemnie się czyta. Jak ktoś ma ochotę na coś nieskomplikowanego to polecam.

Póki co najlepsza z serii, choć przede mną jeszcze trzy:) Mając spore doświadczenie z kryminałami ta saga jest jednak mało kryminalna;) ale przyjemnie się czyta. Jak ktoś ma ochotę na coś nieskomplikowanego to polecam.

"Morderstwa w Sandhamn" to słaby cykl kryminalny. Czyta się go dla wątków osobistych głównych bohaterów, nie dla zagadek kryminalnych.
Ten tom jest jak na razie najlepszy z tej słabizny, a jest już 5 z cyklu. Autorka zaczyna się rozkręć, więc koło 10-11 tomu może być naprawdę dobrze:)

"Morderstwa w Sandhamn" to słaby cykl kryminalny. Czyta się go dla wątków osobistych głównych bohaterów, nie dla zagadek kryminalnych.
Ten tom jest jak na razie najlepszy z tej słabizny, a jest już 5 z cyklu. Autorka zaczyna się rozkręć, więc koło 10-11 tomu może być naprawdę dobrze:)

Bardzo ciekawy kryminał z udziałem młodzieży, narkotyków i wyskoków typowych dla nastolatków.

Świetnie skonstruowani bohaterowie. Thomas jak zwykle się spisał. Jestem ciekawa jak zakończy się wątek związany z Norą i jej partnerem.

Zabieram się za następny tom. :)

Polecam.

Bardzo ciekawy kryminał z udziałem młodzieży, narkotyków i wyskoków typowych dla nastolatków.

Świetnie skonstruowani bohaterowie. Thomas jak zwykle się spisał. Jestem ciekawa jak zakończy się wątek związany z Norą i jej partnerem.

Zabieram się za następny tom. :)

Polecam.

Noc świętojańska na Sandhamn nie jest fajna. To nie jest zabawa, to nie jest impreza. To koszmar. Przerażający jest dla mnie wiek bohaterów tego tomu. Trzynasto- i czternastolatki pijane i naćpane do nieprzytomności.

Zapraszam na www.czytaska.pl do koszmarnego snu rodziców nastolatków.

Noc świętojańska na Sandhamn nie jest fajna. To nie jest zabawa, to nie jest impreza. To koszmar. Przerażający jest dla mnie wiek bohaterów tego tomu. Trzynasto- i czternastolatki pijane i naćpane do nieprzytomności.

Zapraszam na www.czytaska.pl do koszmarnego snu rodziców nastolatków.

Dawno nie czytałam tak wciągające książki. Bardzo mi pasuję lekki styl autorki.

Dawno nie czytałam tak wciągające książki. Bardzo mi pasuję lekki styl autorki.

Powieść obyczajowa z lekkim zabarwieniem kryminalnym. Na plus zasługuje kilka wątków które zmuszają czytelnika nad zastanowieniem się nie tylko nad własnym życie, ale także nad otoczeniem, nad rodziną.
Z braku laku......

Powieść obyczajowa z lekkim zabarwieniem kryminalnym. Na plus zasługuje kilka wątków które zmuszają czytelnika nad zastanowieniem się nie tylko nad własnym życie, ale także nad otoczeniem, nad rodziną.
Z braku laku......

Zdecydowana poprawa po ostatnich dwóch tomach. Fajnie było śledzić, jak prowadzący dochodzenie próbują się uchwycić czegokolwiek, aby odtworzyć wydarzenia feralnej nocy.
Wątek Nory znowu w zasadzie zbędny, ale chyba się już jej nie pozbędziemy :)

Zdecydowana poprawa po ostatnich dwóch tomach. Fajnie było śledzić, jak prowadzący dochodzenie próbują się uchwycić czegokolwiek, aby odtworzyć wydarzenia feralnej nocy.
Wątek Nory znowu w zasadzie zbędny, ale chyba się już jej nie pozbędziemy :)

Kolejna bardzo przeciętna część cyklu, wątki osobiste głównych bohaterów nie ciekawią, a wręcz męczą. Wątek kryminalny, pomimo ukazanej sfery społecznej też nie porywa.

Kolejna bardzo przeciętna część cyklu, wątki osobiste głównych bohaterów nie ciekawią, a wręcz męczą. Wątek kryminalny, pomimo ukazanej sfery społecznej też nie porywa.