Z żalem muszę stwierdzić, że ta część cyklu nie zachwyciła mnie, a wręcz rozczarowała. Thomas jakiś zamulony, w ogóle policja jak nie policja. Śledztwo właściwie prowadzą osoby prywatne, bo policja nie potrafi nawet w internecie poszperać, nie mówiąc o jakimś skutecznym działaniu. Motyw? Jaki motyw? Jakby się nim w życiu kierować to połowa ludzkości wzajemnie by się pozabijała. Nie kupuję tego. Słabizna. Boję się czytać ostatnią część:) A jestem fanką autorki, pani Sten.... Oj, niedobrze:)

Z żalem muszę stwierdzić, że ta część cyklu nie zachwyciła mnie, a wręcz rozczarowała. Thomas jakiś zamulony, w ogóle policja jak nie policja. Śledztwo właściwie prowadzą osoby prywatne, bo policja nie potrafi nawet w internecie poszperać, nie mówiąc o jakimś skutecznym działaniu. Motyw? Jaki motyw? Jakby się nim w życiu kierować to połowa ludzkości wzajemnie by się...

Akcja siódmej powieści z serii poświęconej zbrodniom na wyspie Sandhamn toczy się cztery lata od naszego ostatniego spotkania z policjantem Thomasem Andreassonem i prawniczką Norą Linde. Thomas prowadzi śledztwo w letnim raju, w sprawie, w której działają ukryte moce. Musi rozwiązać najtrudniejszą zagadkę w swojej dotychczasowej karierze, a jednocześnie zmaga się z własnymi uczuciami.

Akcja siódmej powieści z serii poświęconej zbrodniom na wyspie Sandhamn toczy się cztery lata od naszego ostatniego spotkania z policjantem Thomasem Andreassonem i prawniczką Norą Linde. Thomas prowadzi śledztwo w letnim raju, w sprawie, w której działają ukryte moce. Musi rozwiązać najtrudniejszą zagadkę w swojej dotychczasowej karierze, a jednocześnie zmaga się z własnymi...

Jedna z lepszych książek w tej serii. Początek był ciężki do przebrnięcia, nie łapałam kontekstu ani kontaktu z bohaterami. Ale potem się rozkręciło.
Co ciekawe, akcja nie zaczyna się od znalezienia zwłok, te pojawiają się gdzieś w połowie książki.
Fajnie, że trochę mniej jest Nory i jej smęcenia, ale i tak jej wścibstwo i związana z nim skłonność do ryzyka irytują.
Parę rzeczy autorka mogła sprawdzić. Bardzo stereotypowy obraz pracowników z Europy Wschodniej - ok, nie wiem, jaki jest standard leczenia stomatologicznego w Szwecji, ale w Polsce chyba nie używa się jakichś wypełnień rodem z XIX w. Poza tym nie jest prawdą, że w EW "wszyscy znają rosyjski, jak na zachodzie angielski". Jeśli człowiek był urodzony po roku 1982, to już się rosyjskiego w szkole raczej nie uczył. Tylko angielskiego właśnie.
Polska jest od 2004 roku w Unii Europejskiej i naprawdę whisky, szampan czy dobre wino może sobie Polak kupić. Pewnie, że nie będzie tego pić jak herbatę, czy nawet piwo, ale nie jest to dla nas nieosiągalne.
Motyw działania i w ogóle modus operandi Carstena trochę mało wiarygodne.
Ciekawie się czytało zwłaszcza ze względu na obecną wojnę - spojrzenie na interesy z Rosją teraz było bardzo na czasie.

Jedna z lepszych książek w tej serii. Początek był ciężki do przebrnięcia, nie łapałam kontekstu ani kontaktu z bohaterami. Ale potem się rozkręciło.
Co ciekawe, akcja nie zaczyna się od znalezienia zwłok, te pojawiają się gdzieś w połowie książki.
Fajnie, że trochę mniej jest Nory i jej smęcenia, ale i tak jej wścibstwo i związana z nim skłonność do ryzyka irytują.
Parę...

Cienizna.
Policja głównie chodzi z miejsca na miejsce i opowiadają jeden drugiemu z kim powinni porozmawiać. Głośne stwierdzenie, że budowanie czegokolwiek na cudzym terenie jest niewłaściwe staje się wyrazem agresji. Jedna z bohaterek "nie chcąc być wścibska" przymierza się do opowiedzenia jednej osobie o tym, że druga osoba jest smutna. Osoby raczej się nie znają.
Ogólnie wygląda to tak, jakby autorka kompletnie nie wiedziała, co napisać, ale termin ją gonił.
Szkoda czasu.

Cienizna.
Policja głównie chodzi z miejsca na miejsce i opowiadają jeden drugiemu z kim powinni porozmawiać. Głośne stwierdzenie, że budowanie czegokolwiek na cudzym terenie jest niewłaściwe staje się wyrazem agresji. Jedna z bohaterek "nie chcąc być wścibska" przymierza się do opowiedzenia jednej osobie o tym, że druga osoba jest smutna. Osoby raczej się nie...

Nie popisała się Viveca Sten w tej części. Narracja typowo kobieca, pod koniec wręcz histeryczna. Razi brak logiki, np. jak można nosić ze sobą 15 lat zapalniczkę, na której nadal utrzymują się odciski palców osoby, która ją 15 lat temu dotykała? Co w końcu chciał udowodnić ten Carsten, wracając do Sandhamm? Przecież nie on był ofiarą szkolnego mobbingu. Ech!

Nie popisała się Viveca Sten w tej części. Narracja typowo kobieca, pod koniec wręcz histeryczna. Razi brak logiki, np. jak można nosić ze sobą 15 lat zapalniczkę, na której nadal utrzymują się odciski palców osoby, która ją 15 lat temu dotykała? Co w końcu chciał udowodnić ten Carsten, wracając do Sandhamm? Przecież nie on był ofiarą szkolnego mobbingu. Ech!

Koleina książka pani Sten, gdzie morderstwo jest wątkiem pobocznym. Na Sandham wybieramy się po to, by zobaczyć, co słychać u starych znajomych. A zupełnie przypadkiem trup leży w krzakach, no bo to w końcu kryminał. Powoli zaczynam się przyzwyczajać do stylu pisania tej autorki.

Koleina książka pani Sten, gdzie morderstwo jest wątkiem pobocznym. Na Sandham wybieramy się po to, by zobaczyć, co słychać u starych znajomych. A zupełnie przypadkiem trup leży w krzakach, no bo to w końcu kryminał. Powoli zaczynam się przyzwyczajać do stylu pisania tej autorki.

Jak zwykle świetna książka pani Sten. No może do momentu wspomnianego w zapowiedzi pożaru nieco nudnawa ale potem czytało się z zapartym tchem. Wciągająca do samego końca i jak zwykle zaskakuje...

Jak zwykle świetna książka pani Sten. No może do momentu wspomnianego w zapowiedzi pożaru nieco nudnawa ale potem czytało się z zapartym tchem. Wciągająca do samego końca i jak zwykle zaskakuje...

"W cieniu władzy" nieszczególnie przypadła mi do gustu. Poprzednie książki z tej serii przeczytałam "z zapartym tchem", tę przeczytałam bardzo szybko bez ekscytacji. Kiepskie motywy zbrodni, zakończenie dość przyjemne. Wątek Nory oraz wątek Thomasa fajnie opisane. Niemniej na pewno sięgnę po kolejną książkę tej autorki.

"W cieniu władzy" nieszczególnie przypadła mi do gustu. Poprzednie książki z tej serii przeczytałam "z zapartym tchem", tę przeczytałam bardzo szybko bez ekscytacji. Kiepskie motywy zbrodni, zakończenie dość przyjemne. Wątek Nory oraz wątek Thomasa fajnie opisane. Niemniej na pewno sięgnę po kolejną książkę tej autorki.

Polecam

Polecam

Przeleciałam przez tę książkę niczym tornado, mimo że ta historia nie jest jakoś szczególnie oryginalna i ciekawa. Znowu kiepski motyw popełnienia zbrodni. Krótko mówiąc, przyjemne zakończenie serii. Wątki dotyczące Nory oraz Thomasa zostały ładnie zawiązane i z tego jestem zadowolona.

Co do całej serii - śmiało mogę powiedzieć, że Viveca Sten stoi na równi z Camilla Lackberg jeśli chodzi o styl pisania. Skandynawskie kryminały mają w sobie to "coś". Bardzo chętnie będę sięgać po kolejne książki tych autorek.

Polecam.

Przeleciałam przez tę książkę niczym tornado, mimo że ta historia nie jest jakoś szczególnie oryginalna i ciekawa. Znowu kiepski motyw popełnienia zbrodni. Krótko mówiąc, przyjemne zakończenie serii. Wątki dotyczące Nory oraz Thomasa zostały ładnie zawiązane i z tego jestem zadowolona.

Co do całej serii - śmiało mogę powiedzieć, że Viveca Sten stoi na równi z Camilla...