"Serce chce tego, czego chce serce."

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością Tammary Webber. Oba spotkania uważam za bardzo udane. Książki mają w sobie to coś. Coś co przyciąga, pomimo banalnego tematu. Autorka potrafi zauroczyć stworzonymi przez siebie historiami i sprawić, że ciężko o nich zapomnieć.

Ona. Cicha, posłuszna i zakochana w nim po uszy od zawsze.

On. Przystojny, niebezpieczny i zbuntowany. Jest także słodki, uczuciowy i kochany, lecz tylko dla niej.

Pearl Torres Frank i Boyce Winn. Ich drogi splotły się w wyniku nieszczęśliwego wypadku, gdy byli dziećmi. Od tej pory trzymają się razem. Są najlepszymi przyjaciółmi. Jednak ich drogi rozchodzą się, gdy Pearl wyjeżdża do college'u.

Czy ich drogi ponownie się splotą? Czy dadzą sobie szansę na wspólne szczęście? Czy ulegną wzajemnej namiętności i uczuciu, którym się darzą?

Tammara Webber ma w stylu pisania, coś co przyciąga jak magnes. Kiedy czytałam "Tak blisko...", czułam to samo. Trudno nie polubić bohaterów przez nią wykreowanych. Zawsze sprawiają wrażenie ludzi dojrzałych i naładowanych emocjami po czubki uszu. Nie ma się wrażenia, że są płascy i nijacy. Są właśnie tacy, jakich oczekuję sięgając po taki rodzaj literatury.

Bardzo lubię czytać serie, w których główni bohaterowie z książki na książkę się zmieniają. Poznaję wtedy nową historię, lecz na już dobrze znanym mi gruncie. Lubię, gdy czytając części następne, jestem świadkiem tego jak potoczyły się losy poprzednich bohaterów.

W tej części powracają do nas Jacqueline i Lucas. Poznajemy kilka szczegółów z życia Lucasa w liceum. Śledzimy na bieżąco ich nadal rozwijającą się relację. Właśnie to cenię w takich seriach najbardziej. Jest to dobry motyw dla kogoś , kto zbyt mocno przywiązuje się do książkowych bohaterów.

Wróćmy jednak do głównych sprawców zamieszania, jakie wywołali w moim sercu. Oh Boyce... taki uroczy po tym wszystkim co przeżył za dzieciaka. Po takich przejściach cudem jest, że zachował chęć do życia i bycia jeszcze lepszym niż już jest. Tak oddanego chłopaka ze świecą szukać, cieszę się, że trafił na dziewczynę godną siebie i swojego uczucia. Życie Pearl jest przeciwieństwem życia Boyca. Spokojne, pełne miłości, stabilności i bezpieczeństwa. Jednakże jak bardzo by się nie różniło, tych dwoje jest sobie przeznaczonych. Ona jest wszystkim czego on pragnie. Ja jako czytelnik i świadek ich historii, jestem tego samego zdania. Pasują do siebie. Ich rozwijającą się relację, śmiało można nazwać słodką. Słodką, nie przesłodzoną.

Tammara Webber porusza w swoim dziele, wiele istotnych i smutnych kwestii. Od przemocy rodzinnej, przez alkoholizm, po brak kontroli nad własnym życiem. Wydawać, by się mogło, że są to problemy nie do przeskoczenia. Jednak nie dla naszych bohaterów. Radzą sobie z tym wszystkim, jak tylko mogą. To co dostają w zamian jest najlepszą rekompensatą, za wszystkie niesprawiedliwości jakich doświadczyli w życiu.

Czekam na kolejne książki tej autorki. Choć po "Tak krucho...", nie sięgnęłam. Nie jestem fanką takich zabiegów, gdzie ta sama historia zostaje przedstawiona z innej perspektywy. Mimo wszystko, czekam i nie potrafię się oprzeć historiom wychodzącym z pod pióra Pani Webber.

"Dla mojego serca on był jak piorunochron, igła kompasu, siła grawitacji."

Polecam.

"Serce chce tego, czego chce serce."

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością Tammary Webber. Oba spotkania uważam za bardzo udane. Książki mają w sobie to coś. Coś co przyciąga, pomimo banalnego tematu. Autorka potrafi zauroczyć stworzonymi przez siebie historiami i sprawić, że ciężko o nich zapomnieć.

Ona. Cicha, posłuszna i zakochana w nim po uszy od zawsze.

On....