W Bezkresji nie dzieje się dobrze. Armia nieumarłych pod władzą Paksahary zagraża wszystkim mieszkańcom. Bez ludzkiej magii trudno znaleźć dobre pomysły, by z tym wszystkim sobie poradzić. Cała nadzieja w trójce chowańców z przepowiedni. Ich kolejnym zadaniem jest dostanie się do ruchomego zamku i pokonanie Paksahary. W pierwszej kolejności muszą zebrać siedmioro potomków najstarszych zwierząt tej krainy. Znalezienie ich to jedno, a namówienie do współpracy to coś zupełnie innego. Zadanie nie jest łatwe, tak jak i wcześniejsze, które los przed nimi postawił. Jak dalej potoczą się losy Bezkresji? Czy Paksahara opanuje krainę?

Dwa poprzednie tomy serii o chowańcach okazały się dla mnie ciekawą i pełną przygód wyprawą. Po części trzeciej oczekiwałam równie pozytywnych wrażeń i się nie zawiodłam.

Bezkresja to interesujące miejsce, w którym do pewnego momentu ludzie i zwierzęta żyli w zgodzie i wspierali się wzajemnie. Bunt Paksahary wywołał chaos, niepokój i podzielił mieszkańców. Ludzie stali się bardziej bezradni po odebraniu magii. Złośliwy, mały zając umacnia swoją władzę siejąc spustoszenie i powiększając coraz bardziej zastępy nieumarłych zwierząt, gotowych zrobić dla niego wszystko.

Każda strona książki ukazuje nowe ścieżki tej krainy, w której nadal jest bardzo wiele do odkrycia. Co rusz pojawiają się też nowi bohaterowie i nie brakuje niespodziewanych zwrotów akcji. Bezkresja wydaje się niezwykle obszerna, jakby rozrastała się w trakcie lektury. Gdy sądziłam, że już wszystko się wyjaśniło, coś zazwyczaj mnie zaskakiwało ponownie wzmacniając zainteresowanie. Pomysłowość to z pewnością mocna strona tej serii.

Trójka chowańców – Aldwyn, Skylar i Gilbert po raz kolejny wyruszają w nieznane. W trakcie wyprawy wspierają się, ale teraz coś sprawia, że zaufanie zostaje zachwiane. Rodzą się podejrzenia, zatruwając atmosferę. Czy okażą się słuszne? Do trójki przyjaciół dołączają nowi bohaterowie. Każdy posiada inne zdolności, ale łączy ich przede wszystkim jedno, wspólne zadanie do wykonania. Pojawia się w ich szeregach też pewien człowiek i jego historia, która wplata się w opowieść. On też ma swoją rolę do odegrania. Być może większą niż można by się spodziewać.

Akcja jest wyważona i usiana ciekawymi wydarzeniami. Płynie wartko i dobrze spaja losy wszystkich postaci. Autorzy z wprawą kreślą opowieść i ich entuzjazm jest zaraźliwy. Krótkie rozdziały i czytelna czcionka oraz gdzieniegdzie umieszczone rysunki zachęcają do lektury młodszych czytelników, dla których lektura jest przeznaczona. Wspomnieć też należy o ładnej i barwnej oprawie graficznej całej serii.

„Chowańce. Krąg życia” to bardzo dobra trzecia część serii o różnorodnej Bezkresji, magicznych zwierzętach i tajemnicach, które ta kraina skrywa. Lekka i ciekawa opowieść dostarczająca wielu wrażeń nie tylko dla młodszych czytelników. W świat wykreowany przez pisarzy wsiąka się bardzo szybko i ma się ochotę zostać w nim na dłużej. Seria może stanowić piękny prezent pod choinkę. Kolejny tom jeszcze przede mną i mam nadzieję na równie ciekawą lekturę.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2016/12/10/chowance-krag-zycia-adam-jay-epstein-andrew-jacobson/

W Bezkresji nie dzieje się dobrze. Armia nieumarłych pod władzą Paksahary zagraża wszystkim mieszkańcom. Bez ludzkiej magii trudno znaleźć dobre pomysły, by z tym wszystkim sobie poradzić. Cała nadzieja w trójce chowańców z przepowiedni. Ich kolejnym zadaniem jest dostanie się do ruchomego zamku i pokonanie Paksahary. W pierwszej kolejności muszą zebrać siedmioro potomków...