Zaczyna się niewinnie, zresztą jak zawsze u Kinga. Młode małżeństwo z dwójką dzieci, zwyczajna przeprowadzka do Ludlow. Ale niech Was nie zmylą pozory. Na pobliskim wzgórzu czyha śmierć. Może nie dosłownie, ale jeżeli się postarasz, to dopadnie Cię szybciej, niż się tego spodziewasz, niż miała do Ciebie przyjść w normalnym obrocie spraw.
Nie ukrywam, że zaczynając lekturę kolejnego dzieła mojego ulubionego pisarza, nastawiałam się na prawdziwą rewelację. I nie zawiodłam się. King rozpracował akcję tak, że czytelnik pochłania wręcz zawartość książki i chce więcej. Smutek miesza się z przerażeniem, nie ma w tym dziele zbędnych wątków. Krótko mówiąc: każdy, ktoo nazywa się fanem Stephena Kinga, powinien bez cienia wątpliwości prędzej czy później sięgnąć po tę książkę. Jestem pewna, że się nie zawiedzie.

"Kiedy wsiadałeś do samolotu, Oz odbierał kartę pokładową. Czaił się w wodzie, którą piłeś, w jedzeniu, które jadłeś. 'Kto tam?' - wrzeszczałeś w nocy, gdy bałeś się i byłeś sam, jedynie po to, aby usłyszeć jego odpowiedź: Nie bój się, to tylko ja. Cześć, co słychać? Masz raka w brzuchu, więc wyluzuj się, staruchu. Żółtaczka! Białaczka! Arterioskleroza! Trychinoza! Słoniowacizna! Kołowacizna! 'Hey-ho, let's go!'"

Zaczyna się niewinnie, zresztą jak zawsze u Kinga. Młode małżeństwo z dwójką dzieci, zwyczajna przeprowadzka do Ludlow. Ale niech Was nie zmylą pozory. Na pobliskim wzgórzu czyha śmierć. Może nie dosłownie, ale jeżeli się postarasz, to dopadnie Cię szybciej, niż się tego spodziewasz, niż miała do Ciebie przyjść w normalnym obrocie spraw.
Nie ukrywam, że zaczynając lekturę...