Czasem tak w życiu bywa; nie zawsze ten, z kim związaliśmy swoje losy i nadzieję na szczęśliwą przyszłość, potrafi stanąć na wysokości zadania.

Małżeństwo Malwiny i Artura było szczęśliwe, a szczęście to potęgowało oczekiwanie na narodziny dziecka. Jednak z chwilą, kiedy na świat przyszła Dagmara, zaczęły się dramat i problemy; dziewczynka urodziła się z zespołem Pierre'a Robina. Pierwszy rok swego życia spędziła w szpitalu, poddawana kolejnym operacjom i zabiegom. Malwina musiała zrezygnować z pracy, a cały niemal ciężar utrzymania domu i rodziny spadł na barki jej męża. Taka sytuacja nie służyła związkowi i w trzecią rocznicę urodzin Dagmary, Artur postanowił odejść.

Malwina przez wszystkie te lata próbowała jakoś żyć, pracować, ułożyć sobie życie. Centrum jej świata stanowiła jednak zawsze Dagmara, która wymagała szczególnej troski i opieki. Pomagał jej w tym ojciec. Wiele przeżyła jeszcze dramatów, zawodów, rozczarowań, aby w dziesiąte urodziny córki zrozumieć, gdzie jest jej prawdziwe szczęście.

Książka nie wzbogaca nas niczym nowym, niczym szczególnym nie zachwyca; pokazuje nam trudne macierzyństwo, oddanie i poświęcenie choremu dziecku w sytuacji, kiedy partner przytłoczony odpowiedzialnością czy poczuciem winy porzuca bliskich. Problem ważny, ale jakoś pokazany mało przekonywająco.

Czasem tak w życiu bywa; nie zawsze ten, z kim związaliśmy swoje losy i nadzieję na szczęśliwą przyszłość, potrafi stanąć na wysokości zadania.

Małżeństwo Malwiny i Artura było szczęśliwe, a szczęście to potęgowało oczekiwanie na narodziny dziecka. Jednak z chwilą, kiedy na świat przyszła Dagmara, zaczęły się dramat i problemy; dziewczynka urodziła się z zespołem Pierre'a...