„Ślepy zaułek” to dla mnie najsłabsza książka z serii o sierżancie Loganie McRae, z którą miałam możliwość dotąd się zapoznać.
Na pierwszy rzut oka nie różni się znacząco od poprzedniczek, jednak poza tymi wszystkimi elementami, które podobały mi się w poprzednich częściach zawiera niestety trochę niestrawnych dodatków.
Byłam bardzo ciekawa jak autor podejdzie do tematu naszego kraju, jednak wyszło mu to niestety trochę stereotypowo. Radzieckie pistolety, ponura obskura w miastach, wódka lejąca się strumieniami i studenci dzielący się suchym bochenkiem chleba w pociągu. Poza tym nie znam nikogo o imieniu Zytka, już Kaśka, Baśka czy inna Ewa brzmiałaby bardziej po polsku. Zawiodłam się bardzo na przedstawieniu postaci starszej posterunkowej Wiktorii Jaroszewicz, wyszła ostatecznie na osobę mało przydatną w jakimkolwiek śledztwie, a momentami zachowywała się jak kompletna idiotka.

Książka jest przygnębiająca i ponura, za mało w niej humoru, który tak bardzo pasował mi w poprzednich częściach. Inspektor Steel tym razem nie błyszczała, a Logan paroma głupimi decyzjami złapał u mnie kilka grubych minusów.
Mimo wszystko sięgnę po kolejną część, trzeba dać ekipie z Aberdeen jeszcze jedną szansę.

„Ślepy zaułek” to dla mnie najsłabsza książka z serii o sierżancie Loganie McRae, z którą miałam możliwość dotąd się zapoznać.
Na pierwszy rzut oka nie różni się znacząco od poprzedniczek, jednak poza tymi wszystkimi elementami, które podobały mi się w poprzednich częściach zawiera niestety trochę niestrawnych dodatków.
Byłam bardzo ciekawa jak autor podejdzie do tematu...