Jestem świeżo po lekturze tej książki i na dzień dobry powiem Wam jedno: jeśli jeszcze kiedykolwiek będę się zapierać przed kryminałami rękami i nogami to... Trzepnijcie mnie mocno w głowę. Proszę. Ta książka dokonała (jak myślałam) niemożliwego. Jestem zaszokowana. Poruszona. Wstrząśnięta. Zachwycona. A to dopiero początek!

"Czy zdarzyło ci się świadomie odwrócić wzrok od ludzkiej krzywdy? A może lubisz patrzeć?"

W Puszczy Kampinoskiej zostają znalezione zwłoki nastolatki. Zbrukane i niekompletne. Taką sytuacją przywitała mnie akcja książki debiutującego rodzimego autora; a później przepadłam. Kompletnie, cała, totalnie. Wiecie jak nie chciałam czytać kryminałów, thrillerów. Jak się wzbraniałam, zasłaniając się sentymentem do klasyki i fantasy. A tu proszę.

Autor zaczyna mocnym uderzeniem, przerażająco prowokująco. Sprawia to, że zostajemy od razu wciągnięci w wir wydarzeń, które jak puzzle powoli zaczynają tworzyć makabryczną układankę. Komisarz Roman Walter - naznaczony osobistą tragedią, ponad czterdziestoletni mężczyzna, skory do alkoholowych uniesień, wraz ze swoją ekipą musi rozwikłać zagadkę, zanim dojdzie do tragicznego finału. Morderca pogrywa powoli, rozmyślnie, nadzwyczaj celnie. Walter, który, jak się okazuje, jest środkiem całego przedsięwzięcia, musi znaleźć w sobie odwagę, by zmierzyć się z powracającymi demonami przeszłości. Jak cień krąży nad nim widmo dzieciństwa, lat młodzieńczych, później szczęśliwego małżeństwa i ojcostwa... To ostatnie zostało mu dwa lata wcześniej brutalnie odebrane, co teraz okazuje się mieć związek z tragedią, której musi się dokładnie przyjrzeć.

Uwielbiam w książkach niezbyt obszerne rozdziały. Ma się wrażenie, że "przeczytam jeszcze jeden i idę spać", przez co książka zostaje wręcz pochłonięta jednym tchem. Autor nie traci czasu na przysłowiowe pierdoły i obfite opisy przyrody. Mamy konkret, który krok po kroku, jak po nitce do kłębka, prowadzi nas do końca, który... Wbija w fotel. Przyznam się szczerze, że czytałam książkę podczas jazdy pociągiem, i miałam wręcz wypieki na twarzy - tak nie mogłam się oderwać i doczekać tego, co będzie dalej, jak to wszystko się powyjaśnia, poukłada. Pan Grygier umie budować napięcie, oj umie. Nie wiedziałam, że mogę być aż tak zapalona do kryminału! Jest dużo brutalności, wstrząsających momentów; ja byłam zaszokowana okrucieństwem bohaterów, ich brakiem skrupułów, wyrzutów sumienia, "bezsercem". Jak wiele zła człowiek może w sobie dusić przez lata, by później zemsta smakowała jeszcze bardziej wybornie?

Czy patrzyłeś kiedyś na ludzką krzywdę i po prostu udałeś, że jej nie ma?
No właśnie. Ileż w ludziach jest bierności, znieczulenia na tragedię innych... Niemożliwe. Niewiarygodne. Ale tak cholernie prawdziwe. Ta książka uświadamia to tak DOBITNIE, że aż zaczynasz się zastanawiać nad swoim życiem... Komu i w jaki sposób jesteś coś winien... Przyznaję szczerze, że po lekturze długo nie mogłam przejść nad sobą do porządku dziennego. Przeorała mi wnętrze. Naprawdę.

Z niecierpliwością czekam na kolejną książkę autora, bo jestem pod wrażeniem tego debiutu. Jeśli tak się zaczyna... No podniósł sobie poprzeczkę, bardzo. Polecam! I kryminałom teraz mówię stanowcze TAK!

//www. wirtualnaksiazka.blogspot.com

Jestem świeżo po lekturze tej książki i na dzień dobry powiem Wam jedno: jeśli jeszcze kiedykolwiek będę się zapierać przed kryminałami rękami i nogami to... Trzepnijcie mnie mocno w głowę. Proszę. Ta książka dokonała (jak myślałam) niemożliwego. Jestem zaszokowana. Poruszona. Wstrząśnięta. Zachwycona. A to dopiero początek!

"Czy zdarzyło ci się świadomie odwrócić wzrok od...