"...Gdyby wtedy, jakieś trzydzieści parę lat temu, jakimś cudem w tej wsi zatrzymał się ktoś obcy, zapewne pomyślałaby tylko, że trochę u bardziej sennie, trochę bardziej przygnębiająco, ale poza tym to "zwykła zapomniana przez Boga dziura".
Nie dowiedziałby się, że oni tak właśnie o sobie myślą, ż przerażeniem, że o nim zapomniał, albo z życzeniem, żeby o nich zapomniał. Że jak nie będą o tym mówić, to nikt nie zapyta, nigdy.
Bóg jednak znowu był po stronie pesymistów, miał widać do nich słabość w tych stronach.
A może i powód.
Bo się widać Go nie bali.

Bo to ksiądz - Jego sługa zabił.
Bo zło już się poczęło.
Takich rzeczy nawet ludzie nie zapominają..."

Kilka kamienic, kilku mieszkańców, barwne, mniej barwne postacie ze zbrodniami w tle.
"...Na podłodze leżały zwłoki starszego mężczyzny.
Były nagie, tylko biodra opasywało coś jakby cienki ręcznik.
Ręcznik nie byłby niczym dziwnym, gdyby nie jego czerwony kolor, dramatycznie kontrastujący z szarym, pomarszczonym ciałem. poza, w jakiej mężczyzna leżał, również była szalenie teatralna.(...), że za chwilę zasunie (...) kurtyna i przedstawienie się skończy.
(...)Prawa ręka leżała swobodnie przy ciele, a na lewej dłoni opierała się głowa, jedna noga była lekko zgięta, druga wyprostowana. Twarz była spokojna, śpiąca. Drobny grymas nijak nie pasował do sinej bruzdy na szyi, która powinna zrodzić oblicze jak z sennego koszmaru, a nie z poobiedniej drzemki..."
Przy ciele sentencja łacińska "Póki życia, póty nadziei"
Do akcji wkracza Maciej Bortol, świeżo upieczony komisarz policji poznańskiej z bagażem doświadczeń, dziecko w drodze, bez perspektyw na ślub, mamusia urocza i barwna pani Daniela, która bardzo urozmaici nam powieść swoją osobą.
Magdalena Walichnowska specjalistka od tłumaczeń i symboliki średniowiecznej wprowadzi nas w klimaty niczym D. Browna z ulubiona sentencją z Arystotelesa :
"Wszystkie zwierzęta są raczej smutne po stosunku, ale kogut pieje".
Pojawi się pies z wytatuowana sentencją na uchu "quam oportet"
Sprawy z przeszłości odległej związane z Elżbietą Ogrodniczek i księdzem , i dzieckiem...
Pojawi się przysposobiony syn Antoniego i Aurelii Mikulskich - Jan z zestawem tajemnic...
Testament z zapisem na cele zabytków a potem unieważniony...
Dobrze się czyta, pomysł ciekawy z symboliką i sentencjami, ale nie na tyle rozwinięty i nie na poziomie D. Browna.
To debiut i dlatego zaryzykuję następną pozycję Joanny Jodełki, bo jestem ciekawa co się dalej rozwinie w jej twórczości, potencjał jest, teraz tylko dobra droga.

"...Gdyby wtedy, jakieś trzydzieści parę lat temu, jakimś cudem w tej wsi zatrzymał się ktoś obcy, zapewne pomyślałaby tylko, że trochę u bardziej sennie, trochę bardziej przygnębiająco, ale poza tym to "zwykła zapomniana przez Boga dziura".
Nie dowiedziałby się, że oni tak właśnie o sobie myślą, ż przerażeniem, że o nim zapomniał, albo z życzeniem, żeby o nich zapomniał....