Literatura amerykańska nigdy nie cieszyła się moją szczególną atencją. Zdecydowanie bliżej mi do literatury europejskiej, która idealnie współgra z moją czytelniczą duszą. Im bardziej na wschód tym ta muzyka jest czystsza i bardziej harmonijna.

Zachęcona waszymi entuzjastycznymi opiniami postanowiłam sięgnąć jednak po książkę która została okrzyknięta przez krytyków arcydziełem literatury światowej. To wydany w 1965 roku "Profesor Stoner" autorstwa amerykańskiego pisarza Johna Williamsa. Książka która opowiada o życiu akademickiego wykładowcy literatury angielskiej od momentu rozpoczęcia przez niego studiów po schyłek życia.
William Stoner to człowiek którego określa jedno słowo: przeciętność. Naucza ale nie marzą mu się awanse i osiąganie kolejnych szczebli w karierze naukowej.
Ma żonę jednak jego małżeństwo trudno nazwać szczęśliwym. Lepiej pasuje tu słowo "poprawne" bo Edith nigdy nie darzyła męża gorącym uczuciem. Z upływem lat jej obojętność wobec męża zastąpiła niechęć i jawna wrogość a kartą przetargową w jej rękach była córka Grace którą umiejętnie manipulowała.
Nawet romans w który wikła się profesor i który jest wynikiem prawdziwego uczucia szybko się kończy pod presją środowiska a życie Williama Stonera powraca na utarte tory.
Wykłady ze studentami, ciche dni w domu - tak upływa życie profesora. Jedynym jasnym punktem w tej szarej egzystencji jest nauka: głód wiedzy i chęć dzielenia się nią. To pozwala mu czerpać choć odrobinę radości z życia.

"Profesor Stoner" to książka niezwykle przygnębiająca, melancholijna i miejscami po prostu nudna. Doskonale zdaję sobie sprawę że życie człowieka to zazwyczaj szara codzienność ale bohater tej powieści nawet nie stara się walczyć o te rzadkie chwile szczęścia. Jest bierny, zrezygnowany, przegrany już na starcie.
Trudno mi było zrozumieć taką postawę a co dopiero się z nią utożsamiać.

Oczywiście powieść jest pięknie napisana: język, styl, oddanie realiów obyczajowych i społecznych tamtych czasów jest doskonałe. Jednak to za mało abym zachwyciła się tą powieścią.

O gustach (również tych literackich) się nie dyskutuje. Czyta się sercem a moje serce w przypadku tej powieści krzyczy "król jest nagi". Nie podepnę się więc pod entuzjastyczne recenzje bo mnie "Profesor Stoner" nie zachwycił.

Literatura amerykańska nigdy nie cieszyła się moją szczególną atencją. Zdecydowanie bliżej mi do literatury europejskiej, która idealnie współgra z moją czytelniczą duszą. Im bardziej na wschód tym ta muzyka jest czystsza i bardziej harmonijna.

Zachęcona waszymi entuzjastycznymi opiniami postanowiłam sięgnąć jednak po książkę która została okrzyknięta przez krytyków...