Oglądaliście kiedyś brytyjski sitcom "Co ludzie powiedzą?". Jeśli tak, być może zgodzicie się ze mną, że główna bohaterka powieści Marii Kuncewiczowej, Róża, przypomina odrobinę Hiacyntę Bukiet. O ile jednak ta angielska produkcja jest przede wszystkim satyrą, w trakcie oglądania której możemy uśmiać się co niemiara, "Cudzoziemka" z całą pewnością nie nastraja czytelnika pozytywnie.
Różę poznajemy jako kobietę sześćdziesięcioletnią, wykształconą, wyrafinowaną, zakochaną w sztuce, ale jednocześnie zgorzkniałą, uciążliwą i chronicznie niezadowoloną z życia. Choć ma dwójkę dorosłych dzieci, dobrze wychowanych i pielęgnujących już własne rodziny, a poza tym oddanego męża, kobieta nie jest szczęśliwa. Żyje dniem wczorajszym, w cieniu rozczarowań, które pozbawiły ją niemalże całkowicie pogody ducha i wyrozumiałości. Pozornie błahe wydarzenia z przeszłości sprawiły, że Róża pogrąża się w swojej goryczy, zasłania się nienawiścią i z uporem uprzykrza wszystkim życie.
Mogłoby się wydawać, że nie brzmi to jak szczególnie porywająca historia, a jednak jest w "Cudzoziemce" coś, co sprawia, że proces czytania przebiega bardzo sprawnie i strony zdają same się przewracać. Liczne retrospekcje pozwalają nam poznać dogłębnie wydarzenia, jakie ukształtowały bohaterkę, ukazują najbliższe jej osoby, a także relacje Róży z rodziną czy znajomymi. I choć nie zawsze łatwo jest zrozumieć motywacje tej kobiety, choć irytuje na każdym kroku (W sumie to chyba dobrze - lepszy denerwujący bohater, niż taki, który jest czytelnikowi zupełnie obojętny i ani go grzeje, ani ziębi), z zapałem śledzi się jej poczynania.
"Cudzoziemka" to historia kobiety wiecznie obcej - czy to w kraju, w którym mieszka, czy wśród najbliższych ludzi, czy w dziedzinach życia, które zdawały się być dla niej najbardziej istotne. Muzyka, największa pasja i miłość Róży, okazuje się zbyt wymagająca, krewni nie spełniają oczekiwań... Wszystko jest nie tak. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia. Niestety, nie na długo.
Dzieło Marii Kuncewiczowej to ciekawy przykład powieści psychologicznej, które - mimo iż nie pierwszej świeżości - wciąż wywołuje w czytelniku szereg emocji, a także skłania do późniejszej refleksji, a nawet zażartej dyskusji. Można Róży nie rozumieć, można się z nią w pewnych kwestiach identyfikować, ale z całą pewnością nie zapomina się takiej persony. Polecam.

Oglądaliście kiedyś brytyjski sitcom "Co ludzie powiedzą?". Jeśli tak, być może zgodzicie się ze mną, że główna bohaterka powieści Marii Kuncewiczowej, Róża, przypomina odrobinę Hiacyntę Bukiet. O ile jednak ta angielska produkcja jest przede wszystkim satyrą, w trakcie oglądania której możemy uśmiać się co niemiara, "Cudzoziemka" z całą pewnością nie nastraja czytelnika...