Cudzoziemka jest opowieścią, która pozostaje w pamięci człowieka na długo, zwłaszcza, jeśli zaangażuje się w nią choć odrobinę. Historia Róży jawi mi się jako coś przerażającego. I chociaż próbowałam jakoś ją ocenić, zrobić swego rodzaju rachunek sumienia za krzywdy, które wyrządzała swym "najbliższym"(celowy cudzysłów), nie potrafię po prostu stwierdzić, że była okrutna.(Wciąż wahałam się podczas pisania tego zdania). Wybrała zemstę i mściwość, sama siebie skazała na piekło za życia, co w moich oczach wywołuje głęboki żal znacznie bardziej niż złość czy nienawiść. Cierpiała okropnie. Razem z nią całe jej otoczenie, owszem, ale oni mogli odejść-mieli jakikolwiek wybór(chociaż byłoby to cholernie trudne, zdaję sobie z tego sprawę). Róża natomiast była sama ze sobą przez cały czas. Nie mogła uciec. Nie miała ani chwili wytchnienia od dręczących wspomnień i myśli.
"Cudzoziemka" z całą pewnością wskakuje na listę moich ulubionych lektur i cieszę się, że mam swój egzemplarz tej książki, bo prawdopodobnym jest, że będę chciała jeszcze kiedyś do tej historii zajrzeć.

Cudzoziemka jest opowieścią, która pozostaje w pamięci człowieka na długo, zwłaszcza, jeśli zaangażuje się w nią choć odrobinę. Historia Róży jawi mi się jako coś przerażającego. I chociaż próbowałam jakoś ją ocenić, zrobić swego rodzaju rachunek sumienia za krzywdy, które wyrządzała swym "najbliższym"(celowy cudzysłów), nie potrafię po prostu stwierdzić, że była...