Przystępna. Choć cała opowiadana historia nie jest szczególnie porywająca, to język, sposób opowiadania i ciekawe spostrzeżenia dotyczące ówczesnej Ameryki wzbogacają lektury. Choć krótka, trudno ją przebrnąć na jedno czy dwa podejścia. Lubię tę serię Iskier i to jest kolejna niezła książka.

Przystępna. Choć cała opowiadana historia nie jest szczególnie porywająca, to język, sposób opowiadania i ciekawe spostrzeżenia dotyczące ówczesnej Ameryki wzbogacają lektury. Choć krótka, trudno ją przebrnąć na jedno czy dwa podejścia. Lubię tę serię Iskier i to jest kolejna niezła książka.

Hobo po angielsku oznacza bezdomnego włóczęgę o niezbyt zachęcającej aparycji, żeby nie powiedzieć menelowatej. Sam Baranowski zresztą kilka razy wspomina, że momentami, delikatnie mówiąc, nie wyglądał zbyt dobrze w czasie, gdy jeździł stopem po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Książka pod tytułem Hobo, opowiada właśnie o tych autostopowych przygodach.

Po raz kolejny przekonałam się, że Baranowski jest świetnym pisarzem, tym bardziej, ze o ile się orientuję, Hobo jest jego pierwszą książką. Baranowski pisze plastycznie, zabawnie, szczerze. Nie maluje laurki. Genialna jest historia, w której opowiada o corocznych obchodach urodzin Edisona w jakiejś pipidówie. I to nocowanie w aresztach policyjnych, albo praca w hotelu na zmywaku.

Ameryka Północna a Polska

To musiało być doskonałe doświadczenie wyrwać się z dusznej, PRLowskiej Polski i wyjechać do olbrzymiego i bogatego kraju (właściwie dwóch),gdzie nikt nie mówi Ci, jak masz żyć. Możesz sobie robić co chcesz, dopóki jest to zgodne z prawem. W niektórych miejscach bezdomni mogą nawet nocować na komisariatach, z czego Baranowski kilka razy skorzystał. Wprawdzie w przynajmniej jednym stanie jazda stopem jest zabroniona pod karą, ale to go nie zniechęciło.

Dla każdego, kto jeździł kiedykolwiek stopem Hobo to będzie powrót do emocji z jego własnych szwędaczych podróży z młodości i do tych pytań w głowie: ile tym razem trzeba będzie stać? Czy dojdziemy przed nocą? Do nadziei, że właśnie to auto się zatrzyma. Na studiach sporo jeździłam po Polsce stopem i mam wielki sentyment do tych podróży.

Dla tych, którzy też mają takie wspomnienia, Hobo to będzie powrót do czasów beztroskiej i odważnej, czasem też naiwnej młodości. Nie wiem czy istnieje lepsza zachęta do przeczytania tej książki.

Hobo po angielsku oznacza bezdomnego włóczęgę o niezbyt zachęcającej aparycji, żeby nie powiedzieć menelowatej. Sam Baranowski zresztą kilka razy wspomina, że momentami, delikatnie mówiąc, nie wyglądał zbyt dobrze w czasie, gdy jeździł stopem po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Książka pod tytułem Hobo, opowiada właśnie o tych autostopowych przygodach.

Po raz kolejny...

Młodzieńcza książeczka kapitana Baranowskiego nie należy niestety do jego wielkich osiągnięć. Mnóstwo tu barwnych przygód, ale nieporadność językowa sprawia, ze czyta się to ciężko. Szkoda, że jakiś redaktor trochę tej opowieści nie podrasował. Rozumiem, że chodziło o zachowanie klimatu czegoś naiwnie młodzieńczego, ale amatorszczyzna, w tym wypadku amatorszczyzna literacka, rzadko kiedy się broni.

Młodzieńcza książeczka kapitana Baranowskiego nie należy niestety do jego wielkich osiągnięć. Mnóstwo tu barwnych przygód, ale nieporadność językowa sprawia, ze czyta się to ciężko. Szkoda, że jakiś redaktor trochę tej opowieści nie podrasował. Rozumiem, że chodziło o zachowanie klimatu czegoś naiwnie młodzieńczego, ale amatorszczyzna, w tym wypadku amatorszczyzna...

autor ocenia ludzi bardzo szybko. w kobietach zwraca uwagę głównie na wygląd i jest to jedna z nielicznych książek takich "bitniczych", podróżniczych, które nie wydały mi się ani przez chwilę fascynujące.

autor ocenia ludzi bardzo szybko. w kobietach zwraca uwagę głównie na wygląd i jest to jedna z nielicznych książek takich "bitniczych", podróżniczych, które nie wydały mi się ani przez chwilę fascynujące.