Dlaczego Ijon Tichy jest tak niezwykły? Co czyni z niego bohatera innego niż wszyscy pozostali? Otóż, moim zdaniem jest to jego zwyczajność i prozaiczny do bólu sposób przeżywania fascynujących przygód. Na przykład, gdyby miał wyjść w przestrzeń kosmiczną i spojrzeć na Ziemię z bezmiaru wszechświata - co zresztą wiele razy mu się zdarzało. Inny chłonąłby widok, czułby się jak władca świata, albo wręcz jego stworzyciel, poddałby się magicznemu nastrojowi... A Tichy? Tichy skoncentrowałby się na uwierających go majtkach, albo zakurzonemu od wewnątrz próżniowemu hełmowi, którego zapomniał wyczyścić i który zniekształca mu teraz obraz. Za to go kocham.
A jeśli jeszcze stanie się ofiarą lobotomii i ma rozdwojenie osobowości?
Generalnie, ludzkość, przestraszona tempem wyścigu zbrojeń, wysyła cały arsenał na Księżyc, aby tam automaty i specjalnie zaprogramowane roboty dokonały dalszego ciągu, już bez nadzoru człowieka. Nikt na Ziemi nie wie, w którym kierunku to się potoczy. Może równowagi? A może wszystko już dawno tam wysiadło mamy tam jedynie kupę złomu? A może w programie robotów jest błąd (lub celowo wprowadzony kod) i Księżyc zbroi się przeciwko całej ludzkości? Ne można tego tak zostawić - wysyłają tam Ijona Tichego, żeby to sprawdził. Ale sukces wyprawy jest połowiczny. Ijon po powrocie nie ma kontaktu z prawą półkulą swojego mózgu, w której ukryte są te bezcenne informacje! I na dodatek bez przerwy "zauważa, że jego lewa ręka..."
Humor jest tutaj tak oczywisty, a jednocześnie tak absurdalny, że nie da się nie ryknąć śmiechem. W tej księżycowej rzeczywistości wciąż jednak w centrum znajduje się człowiek, choćby nie wiem jak zakamuflowany. A raczej, jego słabostki i niedociągnięcia Stwórcy, które wciąż pakują go w nowe kłopoty, jakie sam sobie stwarza.
No i nie ukrywam, że urzekł mnie też nastrój samej wyprawy, w której po Srebrnym Globie kroczy... LEM. I to niejeden!

Dlaczego Ijon Tichy jest tak niezwykły? Co czyni z niego bohatera innego niż wszyscy pozostali? Otóż, moim zdaniem jest to jego zwyczajność i prozaiczny do bólu sposób przeżywania fascynujących przygód. Na przykład, gdyby miał wyjść w przestrzeń kosmiczną i spojrzeć na Ziemię z bezmiaru wszechświata - co zresztą wiele razy mu się zdarzało. Inny chłonąłby widok, czułby się...