Richard Bachman i Stephen King to, pod względem literackim, dwóch różnych autorów. Niezwykłe, porywające i przerażające powieści, które na długo zostają w mojej pamięci, to dzieła tego pierwszego pana. Podobnie było z Wielkim Marszem, niepozorną objętościowo książeczką (jeśli wspomnieć chociażby "Desperację"), a jednak tak WYBITNĄ, bo właśnie tak należy nazwać powieść Bachmana.
Czyta się ją jednym tchem, akcja jest wartka i w odróżnieniu od Wielkiego Marszu nie jest nużąca (czasami opisy Kinga sprawiają, że ogarnia mnie znużenie). Tej książki się nie czyta fragmentami, ją połyka się w całości, strona za stroną, krok za krokiem. Dla mnie do ostatniego momentu finał Wielkiego Marszu był zagadką, a ostatnie zdanie książki zamiast zakończeniem, stało się potencjałem. Niezwykła powieść o przyjaźni w okolicznościach zupełnie przyjaźni niesprzyjających, o rywalizacji, o decyzjach, które z początku chwalebne i napawające dumą, stają się podejmowanymi z trywialnych pobudek i bez zastanowienia. A niosą ze sobą śmiertelne konsekwencje.
Myślę, że będę często powracać do tej książki i za każdym razem znajdę w niej coś nowego, innego, wczytam się w każdy krok Wielkiego Marszu.
Polecam z całego serca.

Richard Bachman i Stephen King to, pod względem literackim, dwóch różnych autorów. Niezwykłe, porywające i przerażające powieści, które na długo zostają w mojej pamięci, to dzieła tego pierwszego pana. Podobnie było z Wielkim Marszem, niepozorną objętościowo książeczką (jeśli wspomnieć chociażby "Desperację"), a jednak tak WYBITNĄ, bo właśnie tak należy nazwać powieść...