Niezależnie od naszej wiary, przeszłości czy osobowości wszyscy jesteśmy podobni w jednym aspekcie...Największym dramatem jest dla nas śmierć tych ,których kochamy. Jak przeciętny człowiek w żałobie zareagowałby gdyby na zdjęciach przedstawiających jego zmarłe dziecko pojawiały się za każdym razem nieznane ,zawsze te sama postaci-dwóch dziewczynek i mężczyzny? Uznałby, że traci rozum czy może raczej chciałby rozwiązać zagadkę?
"Pokój Naomi " to moje drugie spotkanie z twórczością Denisa MacEoin, który pod pseudonimem Jonathan Aycliffe napisał wiele powieści grozy."Szepty w ciemności' to ciekawa historia w gotyckim klimacie, momentami niepokojąca i mroczna. Czegoś podobnego oczekiwałam od jego kolejnego dzieła.."Pokój Naomi " bardzo mnie zaskoczył.
Głównym bohaterem horroru jest młody wykładowca- Charles Hillenbrand ,ojciec tytułowej Naomi. Czteroletnia dziewczynka zostaje brutalnie zamordowana. To wydarzenie niszczy szczęśliwy świat jej rodziców,ich rodzinę..Od tego momentu w książce pojawiają się trzy główne wątki, konwencje. Występuję tu typowe dla kryminałów śledztwo i poszukiwanie mordercy .Możemy też znaleźć elementy charakterystyczne dla nurtu utworów obyczajowych i psychologicznych-zachowanie ludzi dotkniętych ogromną traumą, ich przeżycia wewnętrzne i relacje z otoczeniem. Trzecią i najistotniejszą częścią tej powieści jest tzw. "ghost story". Dziwne postaci na zdjęciach, twarze w oknie, przerażąca atmosfera ,która spowija dom po zmroku...I zagadka sprzed lat, która mrozi krew w żyłach...
Sylwetka psychologiczna głównego bohatera jest nakreślona naprawdę dobrze. Pomimo,że Charles jest narratorem nie jest dla czytelników przejrzysty i przewidywalny. Jego osobowość i skomplikowany charakter poznajemy powoli przez cały czas trwania akcji w książce .Inne postaci obserwujemy oczami ojca Naomi .Nie znamy ich uczuć ani myśli, jednak zachowanie np. matki dziewczynki i czy też dziennikarza jest na tyle czytelne i prawdopodobne, że również oni dodają wiarygodności dziełu Aycliffe.
Autor umiejętnie straszy czytelnka. Sceny grozy mimo, że do pewnego stopnia schematyczne są bardzo sugestywne. Styl i język w "Pokoju Naomi " jest taki jaki powinien być w tym gatunku. Prosty,ale nie banalny ,pełen dwuznacznych słów i tajemniczości. Elementy horroru są wplecione bardzo umiejętnie w atmosferę powieści. Fabuła nie raz zaskakuje czytelnika, a wydarzenia w mrocznym domu naprawdę przerażają. Odważne zakończenie jest kolejnym atutem utworu. .Książka ta porównywana jest przez recenzentów do utworów Kinga. Być może tematyka( nawiedzone domy, duchy i ludzie po przejściach) jest podobna ,jednak sposób prowadzenia narracji i klimat jest zupełnie inny
Jeżeli chcecie opowieści o tragedii, duchach,naturze ludzkiej i tajemnicy sprzed lat -to szczerze polecam. Ostrzegam -pewnie będziecie się bać ;)

Niezależnie od naszej wiary, przeszłości czy osobowości wszyscy jesteśmy podobni w jednym aspekcie...Największym dramatem jest dla nas śmierć tych ,których kochamy. Jak przeciętny człowiek w żałobie zareagowałby gdyby na zdjęciach przedstawiających jego zmarłe dziecko pojawiały się za każdym razem nieznane ,zawsze te sama postaci-dwóch dziewczynek i mężczyzny? Uznałby, że...