Dobra rozrywka, naprawdę bardzo dobra, chociaż nie kojarzyła mi się z typowym kryminałem, który coraz bardziej trzyma w napięciu, aż wreszcie akcja rozwiązuje się w spektakularny sposób. Choć może za mało kryminałów czytam, żeby to ocenić. Ale tutaj akcja momentami płynęła nieuchronnie, lecz wolno, jak lawa po zboczu wulkanu.

Islandia, kraj sprzeczności. Lód i ogień przez cały czas walczą tam o dominację. Przecież nie tak dawno, zaledwie pięć lat temu, islandzki wulkan o nazwie nie do powtórzenia sparaliżował ruch lotniczy w dużej części Europy. Od podobnego wydarzenia, erupcji wulkanu Eldfell, zaczyna się historia, którą oczami prawniczki Thory przedstawia autorka tej powieści. Wulkan wybuchł w latach 70., potem nastąpiła ewakuacja mieszkańców, niektórzy z nich nigdy nie wrócili do swoich domów. A potem, podczas odkopywania kilku domów w piwnicy jednego z nich natrafiono na trzy ciała brutalnie zamordowanych mężczyzn i jedną głowę, do której brakowało korpusu. Pech chciał, że właściciel domu zdecydowanie sprzeciwiał się całej operacji, więc to na niego padło podejrzenie...

Thora, jako jego prawnik, próbuje dotrzeć do prawdy i oczyścić dobre imię klienta, który uparcie twierdzi, że jest niewinny. W tym celu poznaje sprawę erupcji z punktu widzenia mieszkańców miasteczka. Sprawy nie ułatwia fakt, że niedługo potem zamordowana zostaje Alda, przyjaciółka Markusa, która również mogła wiele wnieść do sprawy. I w zasadzie tylko Markus mógł mieć interes w jej śmierci. A czytelnik pozornie niezależnie od głównej akcji poznaje historię Adolfa i jego chorej na anoreksję córki Tinny. Ten wątek drugoplanowy pozornie nic nie wnosi do treści, ale pod koniec okazuje się kluczowy w rozwiązaniu zagadki. A zaskoczenie rzeczywiście zaskakuje.

Tym, co zawsze urzeka mnie w książkach pisarzy z dalekiej Północy, jest atmosfera. Jest w tych książkach dużo odcieni szarości, małe domowe ogniska ochraniające przed lodem. Są zamknięte społeczności, a jednocześnie panuje niezwykła otwartość, co znakomicie oddał tłumacz, w książce nawet nieznajomi zwracają się do siebie na "ty". Co więcej, wspomniana w książce erupcja wulkanu rzeczywiście miała miejsce i przebiegała dokładnie tak, jak przedstawiła to autorka, która tylko dodała do niej kilka wydarzeń, na których oparła fabułę.

Ogólnie rzecz biorąc, przy okazji czytania sporo dowiedziałam się o kulturze i historii Islandii, całkiem dobrze się bawiłam i na pewno nie był to zmarnowany czas, choć żaden z bohaterów nie wzbudził we mnie większych emocji i, prawdę mówiąc, było mi wszystko jedno, czy główny bohater wyjdzie z więzienia, czy tam zostanie.

Dobra rozrywka, naprawdę bardzo dobra, chociaż nie kojarzyła mi się z typowym kryminałem, który coraz bardziej trzyma w napięciu, aż wreszcie akcja rozwiązuje się w spektakularny sposób. Choć może za mało kryminałów czytam, żeby to ocenić. Ale tutaj akcja momentami płynęła nieuchronnie, lecz wolno, jak lawa po zboczu wulkanu.

Islandia, kraj sprzeczności. Lód i ogień przez...