Już dwa lata minęły od zaginięcia żony Damiana St. Lawrenca, ósmego hrabiego Saunders - Emmeliny, a on nadal nie dopuszcza do siebie tego faktu. Pewnego dnia zmuszony jest sprzedać swój dom w Londynie, żeby spłacić długi ojca i to swojemu znienawidzonemu szwagrowi - lordowi Pool. Z żalu upija się i jeszcze raz ze wściekłością wspomina zaginioną żonę, nie szczędząc jej epitetów, a jej portretowi pełnego szkła (w przypływie wściekłości rozbija o obraz kilka szklanek z mocnym trunkiem). Gdy następnego dnia, na lekkim kacu, w parku widzi Isabelle, szczupłą piękność o kasztanowych włosach i fiołkowych oczach, przekonany jest, że to jego małżonka. Więc udaje się do pracodawcy "żoneczki", aby wyjawić sekret tej "obłudnej, kłamliwej, podstępnej zdziry". W wyniku spotkania nieszczęsna Isabella traci pracę i aby uwolnić się od obłąkanego hrabiego, udaje się z nim do domu jego szwagra, aby tamten potwierdził jej tożsamość. Jednak hrabiemu wystarczyło bliżej przyjrzeć się Isabelli, aby przekonać się, że to on się mylił. Zostawia więc Isabelli swój pojazd do dyspozycji, a sam udaje się na wieś. Gdy dziewczyna chce przesiąść się do dyliżansu pocztowego, służący i bliski przyjaciel hrabiego Saundersa namawia Isabellę, aby ta udała się do posiadłości hrabiego i tam zajęła się dwójką jego dzieci, na co ona, niechętnie, ale się zgadza.

Już dwa lata minęły od zaginięcia żony Damiana St. Lawrenca, ósmego hrabiego Saunders - Emmeliny, a on nadal nie dopuszcza do siebie tego faktu. Pewnego dnia zmuszony jest sprzedać swój dom w Londynie, żeby spłacić długi ojca i to swojemu znienawidzonemu szwagrowi - lordowi Pool. Z żalu upija się i jeszcze raz ze wściekłością wspomina zaginioną żonę, nie szczędząc jej...