Akcja powieści w zdecydowanej większości rozgrywa się w jednym miejscu – na sali rozpraw miejscowego sądu. A jednak jest dynamiczna, dzięki retrospekcjom i zeznaniom kolejnych świadków, które przybliżają Emily do poznania prawdy o śmierci Natalie. Mamy rzetelnie przygotowany akt oskarżenia, przekonywujący materiał dowodowy, standardowe procedury i techniki kryminalistyczne, a mimo to rozwiązanie akcji zdumiewa. Okazuje się bowiem, że nic nie jest tak oczywiste, jak wydawało się na początku. Brzmi jak truizm? A i owszem. Tym niemniej niewielu pisarzy zręcznie umie wykorzystywać klasyczne formuły. Choć Mary Higgins Clark nie tworzy tak rozbudowanego tła obyczajowego, jak Agatha Christie czy Caroline Graham, z obiema tymi pisarkami ma naprawdę wiele wspólnego. Przede wszystkim to, że każda z tych autorek opisuje zwyczajnych ludzi, którzy postawieni w obliczu pewnych okoliczności dokonują mniej lub bardziej rozsądnych wyborów. Wystarczy drobny wypadek, abyśmy to my stali się bohaterami którejś z opowiadanych przez nie historii. Umiejętność ukazania czytelnikowi tej cienkiej granicy pomiędzy prawdziwym życiem a fikcją, to największa siła ich książek.

Akcja powieści w zdecydowanej większości rozgrywa się w jednym miejscu – na sali rozpraw miejscowego sądu. A jednak jest dynamiczna, dzięki retrospekcjom i zeznaniom kolejnych świadków, które przybliżają Emily do poznania prawdy o śmierci Natalie. Mamy rzetelnie przygotowany akt oskarżenia, przekonywujący materiał dowodowy, standardowe procedury i techniki kryminalistyczne,...