Hmm...w sumie byłam ciekawa tej książki, bo od jakiegoś czasu obserwowałam medialny szum wokół niej. Zastanawiałam się co w jest w niej takiego, że została światowym bestsellerem, więc kiedy nadarzyła się okazja kupiłam ją, chociaż pod pewnym względem pod wpływem impulsu. Ale do rzeczy.

Od samego początku przerażała mnie objętość książki co sprawiło, że podchodziłam do niej z pewną dozą obawy - zastanawiałam się nad tym ile czasu zajmie mi czytanie oraz czy nie znużę się jej treścią, co spowodowałoby lekką obsówę w moich książkowych planach.

Przez pierwsze pół książki mamy do czynienia z nakreślaniem tła przez autora - poznajemy bohaterów, historię rodziny Vanger'ów i kiedy już myślimy, że nic ciekawego się nie zdarzy wydarzenia przybierają niespodziewany obrót i nabierają tempa. Muszę przyznać, że drugą połowę książki niemalże pochłonęłam, a z każdą stroną moje oczy stawały się coraz większe (niemalże całą Niedzielę poświęciłam na czytanie tej książki). Muszę przyznać, że chociaż nie za bardzo rozumiem to dlaczego ta książka jest takim hitem, to jednakowoż jest w niej coś co sprawia, że czyta się ją do końca z zapartym tchem nie mogąc doczekać się dalszego ciągu. Mimo swoich plusów były rzeczy, które mnie niezmiernie irytowały. A mianowicie to jak zbudowana została postać głównego bohatera Mikaela, który posiada w sobie takie cechy jak wyrozumiałość, cierpliwość, szacunek wobec kobiet, ale również sypia z każdą, która tylko zechce wejść mu do łóżka. Dla mnie to była czysta hipokryzja. Jednakże w inna ważna postać w książce sprawiła, że poruszyła się pewna ukryta we mnie struna. Chodzi mi o Lisbeth - kobietę w moim wieku, która stworzyła sobie swój własny świat i wybudowała wokół siebie mur nieufności. Doświadczona w jakimś stopniu przez życie stara sobie jakoś radzić, chociaż wielu ludzi uważa ją za dziwaczkę, która w dodatku jest przynajmniej w lekkim stopniu upośledzona społecznie. Jednak pod tą grą pozorów znajdujemy wrażliwą i inteligentną kobietę, która potrzebuje bliskości i zaufania do drugiego człowieka. Jednakże kiedy udaje się jej już komuś zaufać i przed nim otworzyć, to na co się odważyła zostaje rozbite w drobny mak. Szkoda mi się jej zrobiło, bo domyślam się, że to na co chciała się zdobyć nie było łatwe. W jakiś niepojęty sposób odnalazłam w tej postaci część siebie.

Czy warto po nią sięgnąć?

Nie wiem.

Mnie ta opowieść zainteresowała na tyle, że postanowiłam sobie sprowadzić kolejną część z Trylogii...

Hmm...w sumie byłam ciekawa tej książki, bo od jakiegoś czasu obserwowałam medialny szum wokół niej. Zastanawiałam się co w jest w niej takiego, że została światowym bestsellerem, więc kiedy nadarzyła się okazja kupiłam ją, chociaż pod pewnym względem pod wpływem impulsu. Ale do rzeczy.

Od samego początku przerażała mnie objętość książki co sprawiło, że podchodziłam do...