Zwiadowcy… powiem szczerze, że początkowo nie byłam przekonana do tej książki. Nie lubię czytać tego, na co akurat jest moda. Nie chodzi oto, ze uważam ową pozycję za nudną czy po prostu głupią. Denerwuje mnie ten cały szum dookoła niej. Dlatego też odpuściłam sobie Zwiadowców. Jednak tak się złożyło, że jak byłam na wakacjach nad morzem, to zaszłam do Empiku. Czekając, aż rodzice kupią, co chcą, przeglądałam książki i natknęła się na powieść autorstwa Flanagana. Przeczytałam opis, kilka stron ze środka i mnie zaciekawiło. W domu poszukałam opinii na temat lektury i zarezerwowałam w bibliotece. Po kilku miesiącach dostałam ją w swoje łapki. Czas czytać.
Kiedy patrzyłam na tytuł nic odnośnie fabuły nie przychodziło mi do głowy. Od razu książka wydała mi się tajemnicza, a takie właśnie lubię. Dużo czasu minęło, nim się przełamałam, aby to przeczytać. Skończyłam jedną książkę, drugą i naszedł na czas na nich. Podeszłam do czytania sceptycznie, jednak, kiedy minęłam prolog, wpadłam w nałóg. Przeczytałam całość w jeden dzień i nie żałuję. Wracałam jeszcze parokrotnie do niektórych fragmentów, które mnie zauroczyły.
„Fantasty bez magii” – jak to ktoś określił. Uważam, że w tych trzech słowach można zawrzeć wszystko o pierwszej księdze Zwiadowców. Will od razu zdobył moją sympatię, a jego nauczyciel, Halt, jest moją ulubioną postacią jak na razie. Książka jest dla każdego, bo każdy odnajdzie w jej cząstkę siebie. Mimo że nic prócz wymyślonych krain czy stworów nie pojawia się w niej, dla miłośników fantastyki będzie to idealny prezent. Lektura zawiera też postacie o różnych charakterach. Ciekawskiego Willa, odważnego Horace’a, tajemniczego Halta, zabawnego Gilina… i wielu innych.
Co jest atutem tej książki? Według mnie jej prostota, gdyż autor nie wysilał się nad tworzeniem nierealnych wręcz, nawet w fantastyce, rzeczy. Już na początku nasuwają się pytania. Czy Will poradzi sobie jako zwiadowca? Czy jego umiejętności się do czegoś przydadzą? Czy zostanie kimś? Czy pogodzi się ze swoim losem? Odpowiedzi uzyskujemy z czasem. Możemy obserwować metamorfozę piętnastolatka, który żyje dzięki marzeniom i własnym wyobrażeniom świata.
Opowieść pełna wartość ważnych w codziennym życiu. Przyjaźń przewija się na każdej stronie dzieła Johna Flanagana. Zaufanie między uczniem a mistrzem. Mimo ze Halt bywa chłodny, to z pewnością budzi sympatię.
Mam tu dwie ulubione sceny. Jedna, kiedy Halt ratuje Willa, a druga, kiedy to Will ratuje Halta :D Po prostu nie mogłam się od nich oderwać. Zachowania obydwu zwiadowców były niesamowite.
Skończyłam Ruiny Gorlanu w mgnieniu oka i od razu zabrałam się za drugą część.

Zwiadowcy… powiem szczerze, że początkowo nie byłam przekonana do tej książki. Nie lubię czytać tego, na co akurat jest moda. Nie chodzi oto, ze uważam ową pozycję za nudną czy po prostu głupią. Denerwuje mnie ten cały szum dookoła niej. Dlatego też odpuściłam sobie Zwiadowców. Jednak tak się złożyło, że jak byłam na wakacjach nad morzem, to zaszłam do Empiku. Czekając, aż...