"Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź."

W ostatnim czasie coś mam tendencję do wybierania kiepskich egzemplarzy... Odkładałam tę trylogię od kilku miesięcy - absolutnie nie z braku sympatii do polskich autorów, lecz najzwyczajniej w świecie sceneria "rock&roll'a" nie jest moją ulubioną. Ostatecznie stwierdziłam, że spróbuję i kurcze... to nie dla mnie.
Mam ogromny problem z główną bohaterką - jej osobowość jest tak miałka, że momentami wręcz żałosna, do tego relacja Bradin - Ally jest cukierkowo słodka - typ, którego po prostu nie znoszę. Lubię, kiedy związek między dwojgiem ludzi ma jakies podstawy, fundamenty i mam możliwość obserwować ich rozkwit, tutaj przez cały czas było to zbyt chwiejne i niepoważne. Po 75% książki resztę przekartkowałam, bo już szczerze nie mogłam znieść powtarzania tego samego w wewnętrznych monologach głównych bohaterów, a już moment, w którym Bradin zatrudnia Ally był dla mnie niczym zgon. Mam wrażenie, że może jest to książka skierowana do nieco młodszych czytelniczek niż ja, bo nie rozumiem tego zachwytu - no ale o gustach sie nie dyskutuje. W normalnej sytuacji olałabym dalsze tomy, ale uznałam, że dam jeszcze im szansę, gdyż większa część opinii osów, które również średnio odebrały tom pierwszy miały już nieco lepsze noty dla następnych dwóch. Nino Reichter - zaskocz mnie!

"Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź."

W ostatnim czasie coś mam tendencję do wybierania kiepskich egzemplarzy... Odkładałam tę trylogię od kilku miesięcy - absolutnie nie z braku sympatii do polskich autorów, lecz najzwyczajniej w świecie sceneria "rock&roll'a" nie jest moją ulubioną. Ostatecznie...