Na szczęście dla Andrei książka ma dobre zakończenie, bo myślę, że gdyby było inaczej, dziewczyna niewątpliwie prędzej czy później popadłaby w obłęd.

Książkę przeczytałam, chociaż nie była to łatwa lektura. Nie chodzi o to, że źle się ją czytało, nie, wszystko było płynne i przejrzyste, szczere i naładowane emocjami. I przez nagromadzenie tych emocji momentami atmosfera była duszna i przytłaczająca. Nowe mieszkanie Andrei z wystrojem jak z sennego koszmaru i krewni, z których każdy coś ukrywał i każdy był fałszywy. Mam takie wrażenie, że Andrea była jedyną szczerą osobą w tym towarzystwie, szczerą i naiwną, nie pasowała do nich. I dlatego wybrała towarzystwo Eny, Ena to chyba moja druga ulubiona postać w tej powieści, szczera, silna, wyzwolona, odważna, niby przeciwieństwo Andrei, ale udało im się zaprzyjaźnić.

Mój ulubiony fragment to wędrówka Andrei po Barrio Chino, kocham tą przytłaczająca atmosferę i napięcie, tak jakby za chwilę miało się stać coś strasznego. I rozmowa Andrei z matką Eny, trochę rozciągnięta, ale za to szczera, kolejna kobieta, która wyznała wszystko jak na spowiedzi. I kolejne tajemnice z przeszłości.

I jest to kolejna powieść hiszpańska, której akcja toczy się w Barcelonie, ale innej, przerażającej, mieście, które przypomina piekło. Lata 40, po wojnie domowej, kilka nawiązań do niej w książce było. I tamte podziały wojenne ciążyły nad bohaterami.

Od czasu napisania mojej magisterki jestem entuzjastką (jak to brzmi!) hiszpańskiej wojny domowej, więc teraz staram się czytać książki w jakiś sposób do niej nawiązujące. Wiem, że to nie jest książka o wojnie, bo akcja toczy się już po, ale echa pozostały. I miejsce akcji, Barcelona, bastion republikanów, mimo że krewni Andrei opowiadali się za Franco, a u ciotki Angustias dewocja była aż za nadto widoczna. W ogóle ta Angustias była ciekawą postacią, robiło mi się zimno, kiedy czytałam fragmenty z jej udziałem.

Styl jest ładny, szczery, chociaż niektóre metafory lekko mnie przerażały. Za to bardzo spodobała mi się końcówka, szkoda że jest otwarta, bo aż chciałoby się wiedzieć, co dalej działo się z Andreą. Ale miejmy nadzieję, że było tylko lepiej.

Na szczęście dla Andrei książka ma dobre zakończenie, bo myślę, że gdyby było inaczej, dziewczyna niewątpliwie prędzej czy później popadłaby w obłęd.

Książkę przeczytałam, chociaż nie była to łatwa lektura. Nie chodzi o to, że źle się ją czytało, nie, wszystko było płynne i przejrzyste, szczere i naładowane emocjami. I przez nagromadzenie tych emocji momentami atmosfera...