"Persona non grata" na pierwszy rzut oka robi monumentalne wrażenie. Ponad 600 stron może niektórych czytelników odstraszyć, szczególnie spodziewających się lekkiej, łatwej i przyjemnej lektury. Debiutancki kryminał zdecydowanie pod względem ciężaru nie jest lekki, ale na szczęście lekko i szybko się czyta.
Już pierwsze strony powieści sugerują nam, że nie będzie to typowa powieść kryminalna. Cóż, w Kłobuczce, niewielkiej wsi gdzieś na Podkarpaciu miejscowa prostytutka Maryna oskarża proboszcza, no, domyślmy się... tak, o ciążę! Tydzień później oskarżycielka zostaje zamordowana. Dla jednych samo to już jest bardzo kontrowersyjne, dla drugich jest to początek wspaniałej historii.
W taki oto ciąg zdarzeń wpada główny bohater, Bożydar Szczocarz. Jest on urzędnikiem z Tarnowa. Po tragicznej śmierci rodziców dostaje list od nieznanej ciotki, Wichrzysławy. Bożydar przyjeżdża więc do Kłobuczki. Szukając własnych korzeni, drąży jednocześnie zagadkę śmierci prostytutki.
Kłobuczkę zamieszkuje menażeria niezwykłych postaci, bardzo barwnie zarysowanych. Na mnie osobiście niesamowite wrażenie zrobiła sama ciotka, ciotunia – jak chce by ją zwać - szalona stara panna, weselna kucharka, potrafiąca mówić prawie wyłącznie o własnej kuchni.
Autor plecie jednocześnie kilka intryg kryminalnych, ale tak naprawdę przede wszystkim książka bawi czarnym humorem. Porusza tematy przyziemne, ale też te głębsze. Sądzę, że nie pozostawi nikogo obojętnym.
Kim jest więc ciotunia, kto zabił Marynę, jakie tajemnice skrywa wieś i jej mieszkańcy? Nie zdradzę, ale mam nadzieję, że przeczytam więcej powieści z Bożydarem i nie tylko w roli głównej.

"Persona non grata" na pierwszy rzut oka robi monumentalne wrażenie. Ponad 600 stron może niektórych czytelników odstraszyć, szczególnie spodziewających się lekkiej, łatwej i przyjemnej lektury. Debiutancki kryminał zdecydowanie pod względem ciężaru nie jest lekki, ale na szczęście lekko i szybko się czyta.
Już pierwsze strony powieści sugerują nam, że nie będzie to typowa...