Autor potrafi pisać o młodzieży i dla młodzieży? Czemu zatem dopiero jedna książka? Z pewnością to dopiero początek.
Zabierałem się do książki długo, ale gdy już zacząłem, to po dwóch dniach była skończona. Opowiadanie historii o Adamie i Agnieszce szło autorowi bardzo sprawnie. Wszystko wydaje się w miarę autentyczne, ale należy dodać, że prezentowane postaci to niekoniecznie przekrój dzisiejszego środowiska młodzieżowego. Ludzie skupiający się wokół ruchów religijnych czy skautowych z pewnością żyją w pewnych niszach, a ich zachowania różnią się od innych grup rówieśniczych. Kto jednak zabroni autowi opisywanie ludzi żyjących wedle swoich zasad. Chwała mu za to.

Cieszę się, że powstała ta książka i jestem przekonany, że autor (będący instruktorem skautingu) ma w wielu kwestiach podobne przekonania do mnie. Tym bardziej nie rozumiem, co miało na celu umieszczenie drobnego szczegółu, który odrobinę szpeci bijący z książki przykład dla młodzieży. Chodzi o wzmiankę o restauratorach we Francji, o których wspomina studiujący tam główny bohater - Krzysiek. Prowadzący restaurację geje są wg niego poczciwi, bo jednego widuje na Mszach Świętych. Tolerancja tolerancją, poprawność poprawnością, ale jasne jest co mówi Tradycja i Pismo Święte o tego typu sprawach. I choć na tle pięknego przykładu życia głównych bohaterów, ich czystości, wiary i radości życia jest to drobny szczegół, to jednak psuje moje odczucia. Dlatego 8 a nie 10!
Polecać będę i tak - niech inni poznają losy Krzyśka i Agnieszki. A może autor ma już coś kolejnego w zanadrzu?

Autor potrafi pisać o młodzieży i dla młodzieży? Czemu zatem dopiero jedna książka? Z pewnością to dopiero początek.
Zabierałem się do książki długo, ale gdy już zacząłem, to po dwóch dniach była skończona. Opowiadanie historii o Adamie i Agnieszce szło autorowi bardzo sprawnie. Wszystko wydaje się w miarę autentyczne, ale należy dodać, że prezentowane postaci to...