Książka jest tak odrealniona, że aż zakrawa na absurd...

Książka jest tak odrealniona, że aż zakrawa na absurd...

Wielkie nadzieje pokładałam w tej książce po przeczytaniu tylu pochlebnych recenzji. Miała to być nowa jakość wśród powieści dla młodzieży, miała być prawdziwa, świeża i z przesłaniem.

To prawda, że ta opowieść niesie w świat pozytywny przekaz oraz przedstawia wartości często pomijane w młodzieżowych książkach, takie jak rodzina, wiara, przyjaźń. Niestety w trakcie czytania nie mogłam pozbyć się wrażenia, że wszystko jest tu takie na siłę, wymuszone, nieautentyczne.

Akcja również jest bardzo nierówna. Niektóre sceny i rozmowy (zwłaszcza dotyczące skautingu) ciągną i zupełnie nie angażują czytelnika. Inne wątki, które potencjalnie mogłoby być ciekawe, są skrócone do minimum (np.zagraniczne wyjazdy bohaterów na studia).

Od połowy musiałam się zmuszać, żeby doczytać powieść do końca. Nie jest to zła książka, ale według mnie po prostu przeciętna. Myślę, że można było wykrzesać dużo więcej.

Wielkie nadzieje pokładałam w tej książce po przeczytaniu tylu pochlebnych recenzji. Miała to być nowa jakość wśród powieści dla młodzieży, miała być prawdziwa, świeża i z przesłaniem.

To prawda, że ta opowieść niesie w świat pozytywny przekaz oraz przedstawia wartości często pomijane w młodzieżowych książkach, takie jak rodzina, wiara, przyjaźń. Niestety w trakcie...

„Czy jesteś świadomy tego, że aby wyruszyć w drogę, trzeba opuścić swój dom i samego siebie, porzucić swój egoizm, wygodę i poczucie bezpieczeństwa, szukać tego, co trudne i nie bać się ryzyka?”

Piękny tytuł, piękna okładka i piękna książka :)
Poznajemy losy Agnieszki i Krzyśka, ich czasy licealne i studenckie. Historia obojga prowadzona jest równolegle, aż w końcu, gdzieś już pod koniec powieści, ich drogi się przecinają i dalej już biegną wspólnie. Książka wprowadza nas w niejako inny świat, pełen wartości, które dziś niestety nie tylko zdają się nie być modne, ale tak często są ośmieszane, deptane: Bóg, rodzina, prawdziwa przyjaźń i miłość, wierność, kształtowanie charakteru, podejmowanie wysiłku, a nie chodzenie na łatwiznę i wygodę. Świat pełen wartości, ale jednak niepozbawiony problemów młodych ludzi i cierpienia. Także pod względem technicznym książka jest super. Styl pisania, dialogi, kreacja bohaterów, opisy przeżyć – po prostu cudo. Minusy? Niektóre rozdziały ciężko mi się czytało, poza tym osobiście dla mnie za dużo w książce było skautingu oraz architektury i sztuki, opisów zabytków.
Podsumowując – polecam :)

„Czy jesteś świadomy tego, że aby wyruszyć w drogę, trzeba opuścić swój dom i samego siebie, porzucić swój egoizm, wygodę i poczucie bezpieczeństwa, szukać tego, co trudne i nie bać się ryzyka?”

Piękny tytuł, piękna okładka i piękna książka :)
Poznajemy losy Agnieszki i Krzyśka, ich czasy licealne i studenckie. Historia obojga prowadzona jest równolegle, aż w końcu, gdzieś...

Autor potrafi pisać o młodzieży i dla młodzieży? Czemu zatem dopiero jedna książka? Z pewnością to dopiero początek.
Zabierałem się do książki długo, ale gdy już zacząłem, to po dwóch dniach była skończona. Opowiadanie historii o Adamie i Agnieszce szło autorowi bardzo sprawnie. Wszystko wydaje się w miarę autentyczne, ale należy dodać, że prezentowane postaci to niekoniecznie przekrój dzisiejszego środowiska młodzieżowego. Ludzie skupiający się wokół ruchów religijnych czy skautowych z pewnością żyją w pewnych niszach, a ich zachowania różnią się od innych grup rówieśniczych. Kto jednak zabroni autowi opisywanie ludzi żyjących wedle swoich zasad. Chwała mu za to.

Cieszę się, że powstała ta książka i jestem przekonany, że autor (będący instruktorem skautingu) ma w wielu kwestiach podobne przekonania do mnie. Tym bardziej nie rozumiem, co miało na celu umieszczenie drobnego szczegółu, który odrobinę szpeci bijący z książki przykład dla młodzieży. Chodzi o wzmiankę o restauratorach we Francji, o których wspomina studiujący tam główny bohater - Krzysiek. Prowadzący restaurację geje są wg niego poczciwi, bo jednego widuje na Mszach Świętych. Tolerancja tolerancją, poprawność poprawnością, ale jasne jest co mówi Tradycja i Pismo Święte o tego typu sprawach. I choć na tle pięknego przykładu życia głównych bohaterów, ich czystości, wiary i radości życia jest to drobny szczegół, to jednak psuje moje odczucia. Dlatego 8 a nie 10!
Polecać będę i tak - niech inni poznają losy Krzyśka i Agnieszki. A może autor ma już coś kolejnego w zanadrzu?

Autor potrafi pisać o młodzieży i dla młodzieży? Czemu zatem dopiero jedna książka? Z pewnością to dopiero początek.
Zabierałem się do książki długo, ale gdy już zacząłem, to po dwóch dniach była skończona. Opowiadanie historii o Adamie i Agnieszce szło autorowi bardzo sprawnie. Wszystko wydaje się w miarę autentyczne, ale należy dodać, że prezentowane postaci to...

Mimo naprawdę szczerych chęci przebrnęłam tylko do połowy książki :(
Przeładowanie mało ważnymi wątkami i milionem nic nie wnoszących postaci, których zapamiętanie imion jest ponad możliwości czytelnika, spowodowało zupełne zwolnienie jakiejkolwiek akcji. Książka nie musi przecież być powieścią sensacyjną by trzymała w napięciu! Ta zupełnie mnie nie wciągnęła.
A szkoda bo naczytałam się tutaj dobrych opinii i może miałam za duże wymagania.
Poleciłabym może ludziom w wieku gimnazjalnym. Ja w każdym razie czułam się na nią dużo 'za stara' (a mam dopiero 22 lata!)

Mimo naprawdę szczerych chęci przebrnęłam tylko do połowy książki :(
Przeładowanie mało ważnymi wątkami i milionem nic nie wnoszących postaci, których zapamiętanie imion jest ponad możliwości czytelnika, spowodowało zupełne zwolnienie jakiejkolwiek akcji. Książka nie musi przecież być powieścią sensacyjną by trzymała w napięciu! Ta zupełnie mnie nie wciągnęła.
A szkoda bo...

Tytuł piękny - zachęcał do przeczytania.
Debiut literacki. Zgodnie z zapowiedzią miał być „strzałem w dziesiątkę”. – Moim zdaniem nie był.
Książka o wrażliwej młodzieży, wierzącej w Boga, poszukującej własnej drogi w życiu.
Relacje między dziećmi i rodzicami, między rodzeństwem, między przyjaciółmi – to niewątpliwe zalety książki.
Tematem przewodnim jest jednak skauting, który zgodnie z zamysłem autora kształtuje charakter i pomaga znaleźć sposób na życie. Bardzo mocno zarysowany jest też temat wiary.
Wiem, że autor związany jest ze skautingiem, ale trochę się zapędził. Zdecydowanie za dużo tego w powieści. Tak jakby chciał przeznaczyć książkę dla wąskiego grona czytelników.
Mimo pozytywnego przekazu książka mnie nie porwała. Fabuła nużąca - nic nie zaskakiwało. A styl autora zupełnie mi nie odpowiadał.
Czy jest to książka dla typowej „dzisiejszej młodzieży”? Być może tak. Pytanie, czy do wielu trafi z przekazem?
Trochę się zawiodłam. - Chyba miałam wygórowane oczekiwania.
PS
Do pisania tej książki zachęcało autora dwóch księży. Może dla odmiany do napisania następnej zachęci go jakaś kobieta :)
Dam szansę autorowi – poczekam na kolejną książkę

Tytuł piękny - zachęcał do przeczytania.
Debiut literacki. Zgodnie z zapowiedzią miał być „strzałem w dziesiątkę”. – Moim zdaniem nie był.
Książka o wrażliwej młodzieży, wierzącej w Boga, poszukującej własnej drogi w życiu.
Relacje między dziećmi i rodzicami, między rodzeństwem, między przyjaciółmi – to niewątpliwe zalety książki.
Tematem przewodnim jest jednak skauting,...

Ta powieść to PERŁA, która rzeczywiście jest jak łyk świeżego powietrza!
Jak dobrze było w końcu przeczytać coś, gdzie nie ma lewicowej propagandy, kolejnego "przełamywania tabu", tylko często wyśmiewane dziś wartości: Bóg, rodzina, przyjaźń, miłość na całe życie... Jest tu pokazany tak zawny wielki świat: Paryż, Rzym, Madryt, Warszawa, ale też zwykła Polska: małe miasteczka i wsie na kieleczyźnie: Nowa Słupia, Opatów, Święty Krzyż...Bogata, inteligencka, warszawska rodzina Krzyśka i żyjąca duże skromniej na wsi rodzina Agnieszki...Czekam na kolejne ksiażki autora!

Ta powieść to PERŁA, która rzeczywiście jest jak łyk świeżego powietrza!
Jak dobrze było w końcu przeczytać coś, gdzie nie ma lewicowej propagandy, kolejnego "przełamywania tabu", tylko często wyśmiewane dziś wartości: Bóg, rodzina, przyjaźń, miłość na całe życie... Jest tu pokazany tak zawny wielki świat: Paryż, Rzym, Madryt, Warszawa, ale też zwykła Polska: małe...

Książka pochłonęła mnie całkowicie, na dwa dni wciągając do swojego wspaniałego świata. Świata znanej mi, polskiej, a zarazem jakże ciekawej rzeczywistości. Rzeczywistości, w której bardzo chciałam przebywać, i z którą trudno było mi się rozstać po zakończonej lekturze.
Bliskie mi były zwłaszcza historie, przemyślenia i przeżycia głównego bohatera - Krzyśka, młodego chłopaka z warszawskiego Żoliborza. Są napisane z taką autentycznością, że czytelnik może łatwo się w nich odnaleźć. Nie raz sytuacje, w których był, pozwalały mi przypomnieć sobie siebie sprzed paru lat, jeszcze raz coś przeżyć i przemyśleć. Nie raz wzruszyć się albo śmiać. Parę razy dzięki książce odkryłam w sobie coś, o czym nie wiedziałam albo czego sobie nie uświadamiałam - powieść pozwalała mi lepiej poznać siebie i to stanowi jej niezaprzeczalną wartość.
Jednak nie to, że potrafiłam siebie odnaleźć w konkretnych sytuacjach z życia bohaterów, jest największą wartością powieści. Myślę, że najcudowniejszy jest jej świat. Świat taki, za którym się tęskni... Ta książka po prostu budzi(a może odnawia?) tęsknotę za pięknym, szlachetnym życiem. I uświadamia nam, że to jest właśnie to, czego pragniemy i co może być szalenie ciekawe! To jest to, w jaki sposób możemy być szczęśliwi. To jest to, w co tak naprawdę wierzymy - że ten piękny, dobry świat jest normą, jest jakąś równowagą, jest stanem właściwym, a to co złe, jest tylko odejściem od naturalnego stanu rzeczy. Można by rzec, że teza ta jest odświeżająca, a może wręcz rewolucyjna, w zatęchłej atmosferze wielu dzisiejszych dzieł sztuki, które do znudzenia chcą "odzierać nas ze złudzeń, że ludzie są dobrzy".
A może jest coś jeszcze ważniejszego, co stanowi, że książka ta mnie urzekła i jest warta polecenia: Powieść nie tylko pozostawia nas z poczuciem, że to piękne i szlachetne życie jest czymś normalnym, powszechnym, czymś co uszczęśliwia, ale również, że jest również na wyciągnięcie naszej ręki, jest możliwe do osiągnięcia. Bohaterowie nie są przecież bez skazy, popełniają swoje błędy, mają wady, spotykają ich wydarzenia bardzo smutne i trudne, przykrości i boleści. A jednak wiadomo, że chcą żyć dobrze, lepiej. I to jest w ich świecie oczywiste, że tak właśnie trzeba! I takie zwyczajne, "po prostu"... Ta postawa jest w bohaterach piękna i pociągająca. Właśnie ona powoduje, że zamykając książkę mogłam sobie zadać pytanie: "A w zasadzie, to czemu wszyscy tak nie żyją?" I po raz kolejny zabrać się za to, żeby tak żyć - tak po prostu pięknie.

Książka pochłonęła mnie całkowicie, na dwa dni wciągając do swojego wspaniałego świata. Świata znanej mi, polskiej, a zarazem jakże ciekawej rzeczywistości. Rzeczywistości, w której bardzo chciałam przebywać, i z którą trudno było mi się rozstać po zakończonej lekturze.
Bliskie mi były zwłaszcza historie, przemyślenia i przeżycia głównego bohatera - Krzyśka, młodego...

Świetny debiut literacki Zbigniewa Mindy!
"Twoja dusza była perłą" jest historią losów dwojga młodych ludzi, którzy wkraczają w dorosłość. Autorka w piekny sposób przedstawił grogi dorastania Agnieszki i Krzyśka. Ich cierpienia, pierwsze miłości i doświadczenia podczas realizacji swoich pasji...
Akcja podzielona jest na przemian na losy dwójki bohaterów, aż do czasu, gdy podczas wspólnego wyjazdu ponownie spotykają się...
A tle magiczny napis "Twoja dusza była perłą".
Jak dla mnie genialne odkrycie litarackie w tym roku!
Gorąco polecam!

Świetny debiut literacki Zbigniewa Mindy!
"Twoja dusza była perłą" jest historią losów dwojga młodych ludzi, którzy wkraczają w dorosłość. Autorka w piekny sposób przedstawił grogi dorastania Agnieszki i Krzyśka. Ich cierpienia, pierwsze miłości i doświadczenia podczas realizacji swoich pasji...
Akcja podzielona jest na przemian na losy dwójki bohaterów, aż do czasu, gdy...

Cudowna, wzruszająca, ciepła i mądra książka ♥

Cudowna, wzruszająca, ciepła i mądra książka ♥