Dwie pierwsze części wydały mi się ciekawą historią przyjaźni, wpisującą się w ramy typowych obyczajówek. Przyjemnie się je czytało dla zabicia czasu, do kawy i ciastek. Momentami tylko splot wydarzeń zwracał moją uwagę wybiegając poza ,,normę" jaką narzuciła autorka. Dopiero trzecia część sprawiła, że zaczęłam czytać zachłanniej, a jej koniec sprawił, że nie mogłam doczekać się czwartej części w moich dłoniach.
Wszystko jest precyzyjnie opisane. Podmiot stara się dokładnie przedstawić swoje myśli i opisać fakty, co przekreśla miejsce na domniemania czytelnika.
Czy jest to złe? Myślę, że dzięki temu powieść zachowuje swój klimat. Jest to przedstawienie historii, która nie miała zostać odebrana emocjonalnie. Przyjaźń to temat, który miał się wysunąć na pierwszy plan i zostawić resztę za sobą, wraz z wszelkimi uczuciami, które zostały zarezerwowane jedynie dla Lili i Eleny.
Mimo iż pierwsza część jest jeszcze beztroska, opisywana dziecięcym światem, to jednak ta ostatnia według mnie jest najlepsza. Sfatygowana relacja obu bohaterek po wzlotach i upadkach wydała mi się prawdziwsza. Wszelkie związki, miłostki mijały, dzieci dorosły, dzielnica się zmieniła, a one mimo trudnych czasów i charakterów, z jakimi przyszło im żyć, dalej trwały. Bo przecież:
,,Każda silna więź pełna jest pułapek i jeśli chce się ją zachować, trzeba się nauczyć je omijać".

Dwie pierwsze części wydały mi się ciekawą historią przyjaźni, wpisującą się w ramy typowych obyczajówek. Przyjemnie się je czytało dla zabicia czasu, do kawy i ciastek. Momentami tylko splot wydarzeń zwracał moją uwagę wybiegając poza ,,normę" jaką narzuciła autorka. Dopiero trzecia część sprawiła, że zaczęłam czytać zachłanniej, a jej koniec sprawił, że nie mogłam...