Do przeczytania tej powieści zapewne nie sięgnęłabym nigdy w życiu z własnej i nieprzymuszonej woli, popchnęło mnie do tego wyzwanie BBC dotyczące 100 książek, które trzeba znać i przeczytać. Po lekturze "Dumy i Uprzedzeń" podchodziłam do tej pozycji trochę jak pies do jeża - toż to przecież kolejny romans. Zasadniczą różnicą między powieścią Bronte a Austen jest rama czasowa - Jane Eyre to klasyczna powieść z epoki wiktoriańskiej czym uwiodła moje serce wraz z pierwszymi zdaniami.
Jane Eyre nie jest typową bohaterką idealną, taką Mary Sue - jest to kobieta niezbyt urodziwa, ale bardzo inteligentna, a jej sarkastyczne poczucie humoru trafiło do mnie od razu, jak również jej podejście do miłości, związków i bycia niezależnym (czy ona była Wodnikiem?). Jej stosunki z Edwardem Rochesterem to dla mnie majstersztyk historii miłosnej, okraszony humorem i inteligencją. Do samego pana Rochestera mam wielką słabość, ponieważ na myśli przywodzi mi moje fascynacje jemu podobnymi mężczyznami, także i tu rozumiem Jane i jej podbudki po stokroć :)
Było kilka momentów, które wywoływały we mnie mentalne pacnięcia w czoło, ale rozumiem, że taki urok tamtej epoki, z którą we wszystkim zgadzać się przecież nie muszę.
Książka definitywnie na liście moich ulubionych - porywające romansidło wpisane w wiktoriańską epokę, czegóż moje serce mogłoby pragnąć więcej? Dla fanów takowej twórczości, jak i dla ludzi, którzy chcą lekkiej i przyjemnej lektury, od której raczej ciężko się oderwać (niemal jak od "Z Archiwum X" :D)

Do przeczytania tej powieści zapewne nie sięgnęłabym nigdy w życiu z własnej i nieprzymuszonej woli, popchnęło mnie do tego wyzwanie BBC dotyczące 100 książek, które trzeba znać i przeczytać. Po lekturze "Dumy i Uprzedzeń" podchodziłam do tej pozycji trochę jak pies do jeża - toż to przecież kolejny romans. Zasadniczą różnicą między powieścią Bronte a Austen jest rama...