Powieść "Czas pokaże" było moim czwartym spotkaniem z twórczością Anny Ficner-Ogonowskiej. Niestety nie mogę zaliczyć go do końca do udanych.

Początkowo książka nawet mi się spodobała. Główna bohaterka - Julka nie była idealna jak Hanka - bohaterka serii "Alibi na szczęście", nie było cudownych ozdrowień i problemów rozwiązywanych łatwo i szybko jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jednak im dalej w książkę tym było gorzej. Problem przedstawiony w książce jest jasny gdzieś tak na etapie 1/4 książki, również szybko domyśliłam się rodzinnej tajemnicy i zastanawiałam się co autorka umieściła na kolejnych ponad 500 stronach. Autorka umieściła straszne dłużyzny i niepotrzebne wątki. Pod koniec trochę stron przerzuciłam rzuciwszy tylko na nie okiem, bo nie chciało mi się ani czytać 50 raz tych samych przemyśleń bohaterki ani moralizatorskich wypowiedzi jej brata księdza. A jak już przy przemyśleniach to niektóre były trochę bez sensu, tak jakby autorka dostała zlecenie na określoną liczbę stron i starała się zapchać je zupełnie niepotrzebnymi sytuacjami.
Jeśli chodzi o główny temat przedstawiony w książce to mnie się bardzo spodobał, bo w jakiś stopniu mogłam się utożsamić z bohaterką i zrozumieć jej odczucia wobec wścibskich członków rodziny. Jej związek i to jak o niego walczy też trochę rozumiałam. Natomiast kompletnie nie rozumiałam jej przyjaźni z Nelą i tego w jaki sposób dziewczyny prowadziły ze sobą rozmowy. Nie chciałabym mieć za przyjaciółkę ani Julki ani Neli.
W tej książce udało się autorce stworzyć również autentycznych i prawdziwych bohaterów. Zarówno Julka jak i jej wybranek nie są do bólu dobrzy, mili, ułożeni i kryształowi jak łza.

Tę książkę ani polecam ani odradzam. Bo niby wszystko jest ok., ale jednak są elementy, które nie grają ze sobą. Tak jak "Zgodę na szczęście" zabiły cukier i lukier tak tę powieść zabiły dłużyzny i powtarzanie ciągle tego samego tylko innymi słowami.

Powieść "Czas pokaże" było moim czwartym spotkaniem z twórczością Anny Ficner-Ogonowskiej. Niestety nie mogę zaliczyć go do końca do udanych.

Początkowo książka nawet mi się spodobała. Główna bohaterka - Julka nie była idealna jak Hanka - bohaterka serii "Alibi na szczęście", nie było cudownych ozdrowień i problemów rozwiązywanych łatwo i szybko jak za dotknięciem...